Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

"Ben, başta onun için hiçbir şeydim. Sonra onun için Bilinmeyen Numara oldum. Belki öyle kalacaktım. Belki de onun her şeyi olacaktım." "Konuştuğum bu kişi her kimse, beni daha önce tatmadığım duygular içine bırakıyordu. Tanımadığım birine bu kadar bağlanmam normal miydi?" TEXTING

Babasının menfaatleri uğruna bir başkasına satılan Devin, yıllarca süren zulme boyun eğip susmuştur. Genç kadının tahammül sınırını zorlayan son damla, onu hem bir katil hem de bir kaçak yapmıştır. İçine düştüğü karanlık durumdan sonra kaçan ve kaçtığı yerde aşkı bulan genç kadının ölümcül hastalığa sahip bir kızı vardır. Kızı için her şeye göğüs germeye hazır olan genç anne, kızının iyileşeceğini düşündüğü bir hata yapar ve kızını hedef haline getirir. Bu aksiyon dolu serüvende ona eşlik eden adamı tanıdıkça çıkmaza sürüklenecek ve işin içinden çıkamayacak olan Devin, seçimlerinin sonuçlarına katlanabilecek mi? Kızını tüm kötülüklere karşı koruyabilecek mi? Aşkı için ihanet mi edecek yoksa doğruları tüm gerçekliğiyle mi yaşayacak? Devin, isminin anlamı gibi, sürekli çabalayan bir kadının hikayesi.

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."

"Eğer peşinden gelirsem geri dönemeyeceğimi söylemiştin bana," dediğinde sesi titriyordu. "O gün seni dinlemeliydim."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Buraya yalnız başıma kalmak istediğim vakit sürekli gelirdim. Şehirden uzaktayken tüm yıldızlar kendini apaçık şekilde gösteriyorlar ama hala içlerinden en parlak olanı Polaris. Polaris'in neden bu kadar önemli bir yıldız olduğunu biliyor musun?" Rüya başını yavaşça bilmiyorum demek istercesine salladı, omzumda bir gıdıklanma hissettim. "Polaris, kutup yıldızının bir diğer adıdır. Eskiden insanlar yönlerini bu yıldıza bakarak buluyorlarmış. Eğer kuzey yarım kürede yaşıyorsan bu yıldız daima kuzeyi gösterir ve asla kaybolmazsın." Hiç ses çıkarmadan dinlemeye devam etti. "Bir de Ferkad var. O ise Polaris'in en yakınında olan yıldızdır. Neredeyse onun kadar parlak ama onun yanındayken kendini sürekli gizler." Başını yatırmış olduğu omzumdan kaldırdı. "Sen ve ben gibi öyleyse." dedi. Alnını yavaşça öptüm "Sen ve benden daha çok, biz gibi." dedim. Başını tekrar omzuma yaslayıp göğe baktığında yıldızlar daha önce hiç parlamadıkları kadar parladılar. Gökyüzü ondan bahsettiğimizden haberdardı.

Aşkın tanımı onlardı.Defne ve Berke.İki kalbin bir dudakta buluşumu gibiydi onlarınkisi. Her şey sahil kenarında başladı,birbirlerine karşı koyamadılar.Aşk onların peşinden gitti.Bağlandılar sonra birbirlerine,asla sonsuza kadar kopamayacak bir iple.Bu ip görünmez bir ipti.Üzerinde Defne ve Berke yazıyordu. Defne kanser oldu,yine sığındığı kişi Berke'ydi.Onun aşkından dayandı.Hayatta kaldı. Onların aşkı dünyanın beşinci mevsimiydi,asla vazgeçmediler. TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

"Bizim hikayemizi bir masal olarak düşün. Sen prenses değilsin, hayır. Sen birinin gelip seni hapsolduğu kuleden kurtarmasını beklemezsin, seni birinin kurtarmasını ya da seni prenses yapmasını.. Sen benim güçlü kızımsın, sen sadece kendini değil, herkesi kurtarırsın. Sen benim cesur sevdiğimsin. Sen beni belirsizliklerden kurtardın. Ve bu basit bir masal değil Ay yüzlüm, bu bizim masalımız. Sen ve ben yazıyoruz bunu, bizim modern masalımız.." Başımı iki yana salladım. "Modern masallar mutlu sonla bitmez ki Ay, bizim sonumuz ne olacak?" Yüzüme baktı, dudağını sarkıtıp omuz silkti. "Başkalarının masalları beni ilgilendirmez. Dedim ya, bu masalı biz yazıyoruz. Sonunu da biz yazacağız." ~🌟~ Okumak için şehirdışına giden, ev alırken dolandırılması nedeniyle tanımadığı biriyle aynı evi paylaşmak zorunda kalan ve bu zaman içerisinde yaşadıklarını anlatan bir kızın hikayesi.. Peki ya, bu zaman içerisinde neler yaşayacak?

2 Milyon'un üzerinde okunan bu seri 'Dreame' uygulamasına taşınmıştır! Okumak isteyen olursa oradan erişebilir❤️ İçeride 2. seriden ilk dört bölüm bulunmaktadır. Dreame kullanıcı adım= siladalw *** Maviş'in devam hikâyesidir! Bu seriyi okumadan önce ilk seriyi okumanız gerekmektedir! Yorumlara yapılan kitap reklamları vs. itinayla silinecektir. ©Tüm Hakları Saklıdır. S.D.