Wojtek to dość zwykły nastolatek. Ambitny maturzysta jednego z najlepszych szczecińskich liceów. Ma wszystko. Oddanych przyjaciół, kochającą go rodzinę, piękną dziewczynę i plany na przyszłość. Cały jego plan na idealne życie zostaje nagle przerwane przez wypadek, który stawia na głowie życie chłopaka i całego otoczenia...

Krzysztof nie przywiązuje się do niczego ani nikogo. Jego najwierniejszymi sprzymierzeńcami są samochód i aparat. Wiecznie w drodze nie posiada celu. A przynajmniej do czasu, kiedy przypadek powoduje, że trafia do Krańcowa - mazurskiego miasteczka, które od tysiąca jemu podobnych rozróżnia międzynarodowy sukces fabryki serów. Przed laty mężczyzna spędził już w tej miejscowości kilka tygodni, o których na ogół woli nie rozmyślać. Szybko okazuje się, że pobyt Krzysztofa w Krańcowie okaże się tak samo przełomowy dla niego i mieszkańców, jak ten przed laty, oraz znacznie dłuższy niż czas trwania corocznego festiwalu organizowanego przez fabrykę. W końcu niecodziennie ktoś morduje miejscową sprzątaczkę, a jednocześnie żonę komendanta. A to dopiero początek. *** # obyczajówka z wątkiem kryminalnym / kryminał z rozbudowanym wątkiem obyczajowym TW/trudne tematy: przestępczość/morderstwo/przemoc domowa seksualna (bez dokładnych opisów)/używki/wulgaryzmy Nowa okładka (od 14.05.2023) autorstwa @xsnookix - bardzo dziękuję!

Premiera 14.02.2025!!!💜 W zamkniętej społeczności, odizolowanej od świata zewnętrznego nieprzekraczalnym murem, życie toczy się według niezmiennych zasad. Mimo że osoby, które je łamią, znikają i nigdy nie wracają, nikt nie kwestionuje panującego tam ustroju. Stella i Aaron są częścią tego systemu. Codzienność w strefie, wypełniona rutyną i przestrzeganiem reguł, jest dla nich jedyną znaną rzeczywistością. Ich życie, choć bezpieczne, wydaje się wyprane z emocji i prawdziwych pragnień. Wszystko zmienia się w dniu, w którym decydują się uratować wroga. Relacja Stelli i Aarona, pełna napięcia i pozornej wrogości, zaczyna się rozwijać, gdy ich drogi coraz częściej się przecinają. Czy uda im się dostrzec to, przed czym oboje tak bardzo się wzbraniają?

słowa bez duszy, puste jak znicze na zapomnianych grobach