"Tüm önyargılarınızı oluşturun yıkmaya geliyorum" dedi yazar. "Hayatımda bu denli bir değişimi tahmin dahi edemezdim. Dizi klişesine dönüvermişti hayatım aniden ama ben asla yıkılmam, yıkılamam benim adım Almina!" Ve Mücahit... her zorluğu aşan yüreği bir sevdaya takılı vermişti. Ve Asiye... Sağlam duruş, merhamet timsali ve bir o kadarda cesur kızımız. Ve bir çok güzel karakter sizi bekliyor. Sizin okuyup onlara hayat vermenizi hayallerinizde yaşamayı bekliyor💜

Yüzyıllar önce.. Bir Kadın Bir Kâdı Bir Sevda.. Onların ki göğüs kafesinizin ardındakine hüznü mesken ettirirdi.. Ama en güzeli, onların ki Fani Aşk'ın Baki Aşk'a dönüşüydü.. Gönül kapılarınızdan içeri gelmek isteyen bir Tasavvuf Kitabı.. #12.Yüzyıl'da geçen bir hikaye.. Kapak tasarımı için @bikudüsgecesi 'ne en güzel teşekkürlerimi sunarım..🌿

HümaNur ; Karanlık... Acılarımızı siliyor, aydınlık ise umutlarımızı yeşertiyor. Her gün, gün geceye, gece de güne dönünce biz de yenileniyoruz. Zaman denen yakı herkesi iyileştiriyor. Yeter ki umut etmesini bilelim. ( Sinan Akyüz) Mehmet ; Dünya, ihtirasın elinde karanlık bir ormandı. Ahiret aydınlık, rengârenk bir ormandı. Bu güzel ormana aşk ile yürünebilirdi. (Sinan YAĞMUR)

insanın dostu şunlardır: Uyumlu eş, iyi evlat, ve halis arkadaş (H.Z Ali)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيم Niyetin hakkı anlatmaksa, önce hakka aşık olacaksın. Derler ki; Hakk görünmez. Sen de, de ki; Görmek güzeldir. Asıl marifet imkansızı görmektir. Nasıl ki; Bir cisme baktığında, sanatkârını översin. Öyle ki evreni gördüğünde ise Rabbini öveceksin. İnsan bir varlıktır. Onu da Allah yarattı. Takdire şayan varlığa çirkin dersen, sanatkâra hakaret etmiş olursun. Kategori başarıları 01.07.2019 #1 Sabret #2 Aşeka #2 Şükret #5 İnan #6 sarmaşık #8 Filistin

Uygulama için yasak kalkana kadar kitap sizlere emanet. Silmek için girmiştim ancak kıyamadım. Belki bir gün yeniden devam eder. -16 Temmuz 2015- *** Sevmek diyorum, sevmek kötüyü iyi bilmek. Olmayan umut tarlasına mutluluk tohumları ekmek. Sonra da o tarlanın vereceği sevgi tomurcuklarını beklemek. Hiç bitmeyecek olan tomurcuklar... Ben de o tarlaya tohumlarımı ekmiş hiç olamayacak olan mahsüllerimin hesabını yapıyorum işte. Yorgunluk nedir bilmeden küsürat yazamadığım hesap makinemde hesaplamaya çalışıyorum kar payımı. Ama hep zarara uğruyorum. Ölçüyorum biçiyorum ama yinede kurtaramıyorum. Borç misali üzerime yığılan duygular belimi büküyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bir yanda kim olduğunu bilmeden kalıbına hayallerimi kondurduğum adam, diğer yanda ideallerim. Ailemin zoruyla girdiğim bu çıkmaz yolda tek bir çıkar yolum yoktu. Kanadı kırık Arslan yuvasındaki kuş gibiydim. Ne gidebiliyor, ne kalabiliyordum. Tuğsem Elsa MAREN

Tamamlandı✓ "Bu bileklik sadece sizde mi var? Ya-a-ni..." "Evet. Yani ben yapmıştım. Satın almadım." Yüzüne anlamlandıramadığım bir hüzün kapladı. Anlayamadım. Soruyu sorma nedenini sormak için tam dudağımı aralamıştım ki cebinden çıkardığı beş lirayı masaya bırakıp hızlı adımlarla dışarı çıktı. Yaşadığım şaşkınlıkla gayri ihtiyari hâlâ bakışlarımı adamdan çekmemiştim. Dışarı çıktığında bir şey ararmış gibi etrafına baktı ve bakışlarını bir arabada sabitledi. Arabası olarak düşündüğüm arabaya ellerini yumruk yapmış bir şekilde sert adımlarla ilerliyordu. Arabaya ulaştığında kapıyı hızla açıp oturdu ve sert bir şekilde kapıyı kapattı. Başını iki kolunun arasına alarak direksiyona yaslandı. Sinirinin geçmesini bekliyordu anlaşılan. Ama neden? Bileklik... °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° KAPAK: bikudusgecesi Teşekkür ederim güzel yürekli insan ♥️

Bu hikaye aşırı hüzün içerir. Tutunduğu dalı kesilen genç bir kız ve yine tüm dalları kesilmiş minik bir kız çocuğunun birbirine tutunma hikayesi. Ömürlerinin sonbaharında kalanlar her daim yaprak döker ve bir yandan onları tarumar eden bir rüzgar. 'Her zaman hüzünlü oluşundan şikayetçiydi yanında olanlar. Ona göre olmamalıydı şikayetçi olanlar.'

Karanlık... Önceleri karanlığın içinde olduğumu sanıyordum. Zamanla anladım ki karanlık benim içimde, onun karanlığı. Hangi sokağa koşsam sonu çıkmaz sokak. Hangi ışığa koşsam sonu karanlık. Labirent gibi , başladığım yerden biteceği yere kadar karanlık bir koşturmaca içindeyim sonuçsa yine karanlık. Sanki kara bulutlar dağılsa her yer aydınlanacakmış gibi , kaybolan mısra bulunup şiir tamamlanacakmış gibi, hüzün ayaklanıp beni terk edecekmiş gibi... Yüreğimde bir kuytu köşede oturmuş kara bulutların dağılmasını bekleyen küçük bir çocuk var biliyorum , ağlıyor duyuyorum. Senden karanlığımı aydınlatmanı istemiyorum. Sadece... Sadece içimden karanlığını al , anne.