🔥🔥🔥+ 18 yetişkin içeriklidir Pantalonunun düğmelerini açarak üzerime doğru gözlerinden ateş çıkarak geliyordu. Harun sakin ol desemde fayda etmiyecekti gözlerinde ki ateş ikimizide yakacaktı. " ben sana kendimi anlatamadım, seni'de anlamadım istediğin sikse bende ağlası var" diyerek gömleğini yere attı. " Harun saçmalama hemen dur" Geri geri giderken beni kolumdan yakaladı ve üzerimde ki beyaz elbiseyi bir çırpıda çıkartıp beni yatağa attı. Çığlıkla Harun dur desemde iç çamaşırlarımızla yatağın üzerindeydik dizinle bacağımı araladı eli kilotuma giderken" Harun dur ben Bakireyim "diye bağırdım....... Hikayeye başlama zamanı. 5.7.2022

•T A M A M L A N D I• Normal bir apartmanda yaşayan Selin bir gün karşı dairesine yeni taşınmış adama "hoşgeldin" demek amaçlı tatlı götürür. Ama kendisi İtalyan mafyası olan adam kızın bu tatlı hareketinden oldukça etkilenir ve bir yerden tanıdık gelir. Adamın Türkiye'ye gelme amacı sevdiği kızı yanına almaktır. Pek tesadüf olamayan karşılaşma. Luca Moretti & Selin Demir

Atilla Ali Tamtürk, ünlü bir iş insanı aynı zamanda Türkiye'nin en büyük kabadayılarından İdris Tamtürk'ün oğludur. Babasının münasip gördüğünce bir evlilik yapar ve bir çocuğu olur ama evliliğinde huzuru, mutluluğu yakalayamaz. Atilla Tamtürk bir gün tüm mafya dünyasının kara bültenle aradığı Hülya Işıklı ile karşılaşır. Atilla kadına ilk görüşte aşık olur ve kadına ömrü boyunca onu koruyacağına dair sözler verir. Ama kadına evli olduğunu söylemez ve karı koca ilişkisi yaşamaya başlarlar. Hülya Işıklı, Atilla Ali Tamtürkten bir nikah isteyemez çünkü eğer nikahlanırlarsa peşindeki insanların onu bulup ve canına kıyacağını düşünür. Atilla'nın da ona bu yüzden nikah kıymadığını düşünür. Ama gerçek çok farklıdır. Günlerden bir gün Hülya'nın kapısının önüne bir gazete kupürü bırakılır. Hülya kupüre baktığında dünyası başına yıkılır. Gazetede kupüründe sevdiği adamın kucağında dört, beş yaşlarında bir erkek çocuğu ve elini beline sardığı bir zarif bir genç kadın vardır. Açıklama olarakta manşette şu yazıyordur: Ünlü iş adamı Atilla Ali Tamtürk otuz ikinci yaşına bastığı günü ailesi ve yakın dostlarıyla birlikte açılışını yeni yaptığı mekanında kutladı. Hülya Işıklı, Atilla Ali Tamtürk'ten ayrılmak ister ama artık çok geç kalmıştır çünkü kucağında ve karnında adama ait çocukları vardır. TANITIMIN TAMAMI İÇERİDE BULUNMAKTADIR. Çalınması ve kopyalanması durumunda mahkemeye başvurulma hakkına sahiptir. ️©️19. Noterlik tarafından onaylıdır.

Toprakla başlayan kan davası. Ve kan davasını bitiren bir hata. Kalbe sıkılan kurşun; kanından bile tiksindiği bir adamın kucağına düşürdü. Hatayla başladı, acı çektirme amacına döndü. Yalanlar söylendi, hesaplar kapandı. Sonunda mağlup olan düşmanlık, kazanan aşk oldu. Hırsıyla bilinen bir adam Mirhan Mirza Hükümsüz. Bölgede oyun kurucu rolüne geçmek için gece gündüz durmadan çalışan bir adamın ta kendisi. Güzelliğiyle şehre nam salan Dilem Yıkılmaz. O hiç bir şeyi unutmaz! Onun tek unutmak istediği annesinin öldüğü günün doğum günü olduğu gerçeği. Ve onları bir araya getiren rastlandı değil, kaderin ta kendisi! BİRLİK EVRENİ SERİSİNİN birinci kitabıdır. Evren üç serilik ana kitaptan ve iki yan kitaptan oluşmaktadır. Kitaplar birbirinden bağımsızdır fakat birbiriyle bağlantılı olayların yaşandığı bir evrende geçmektedir. Gönül Şifası, Birlik Evrenine giriş kitabıdır. Evrene dair çok spoi yemezsiniz. +18 sahneler içermektedir!

🥀💔 "Ben gidiyorum Berfan. Bir daha dönmemek üzere gidiyorum." Kelimeler ağırdı, nefesi düzensizdi. Kalbinin çarpıntısı, göğsünü sıkıştırıyor, nefes almasına bile izin vermiyordu. Boğazındaki düğümü yutkundu ve ekledi. "Tek başıma." Sonda vurguladığı tek nefeslik cümle, bir bıçak gibi Berfan'ın içine saplandı. Yüreğini burkan bir sessizlik çöktü aralarına. "Biz!" diye haykırdı Berfan, gözleri koca bir çığlığı içinde tutmaya çalışırcasına parlıyordu. O tek kelime, yıkılan gururunun enkazında can çekişirken, ayaklarının altına batıyordu sanki. Ama umursamadı, acısını hiçe saydı. "Biz diye bir şey yok. Unut olanları." Acımasızca savurdu bu cümleyi Yusuf Karahan. Sesinde soğuk bir keskinlik vardı. O soğukluk, Berfan'ın içine işledi, iliklerine kadar titremesine sebep oldu. Gözleri kararmıştı. İçindeki öfkeyle birkaç adım attı ve göğsünden sertçe itti. Yusuf'un bir anlığına sendelemesine aldırmadan, gözyaşlarıyla harmanlanan sesiyle haykırdı: "Ne demek yok! Allah'ın cezası, ne demek 'biz' diye bir şey yok?" Nefesi düzensizdi, göğsü hiddetle inip kalkıyordu. "Dün gece... Dün gece benimle birlikte oldun sen!" derken sesi çatallaşmış, titremesi öfkeyle gölgelenmişti. "Sabah gittiğinde 'geleceğim' dedin... Ne değişti, hı? Söylesene, ne değişti de yine benden vazgeçtin?" 🥀 "Göreceksin!" diye tısladı, sesi zehir gibiydi. İki parmağının tırnaklarını birbirine bastırarak devam etti. "Gün gelecek..." Her kelimesi bir intikam yeminiydi. "Seni şu kadar sevmem için bana yalvaracaksın." Baş parmağıyla işaret parmağının arasındaki incecik boşluğu gösterdi. Gözleri, karşısındaki adamı delip geçecek gibi parlıyordu. "Ama ben o gün..." dedi, sesi alaycı bir acıyla titreyerek. "Bırak sevmeyi, senin yüzüne dahi bakmamak için ölmeyi tercih edeceğim!"

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

"Sana neden Nar Bülbülü dediğimi biliyor musun? Çünkü en az onların ki kadar büyük bir yüreğin, onların ki kadar büyük bir cesaretin var. Sende onlar gibisin, yuvanı ölümüne savunuyorsun. Ama... Ama yorulacaksın Narin. Kanatlarında taşıyamayacağın yükler var. Dayanamayacağını biliyorum. Bir, Nar Bülbülü olsan bile..." Narin Özkan, geçmişi ardında bıraktığına inanarak, kendine ve oğluna yeni bir hayat kurduğunda hesaba katmadığı tek şey acı dolu bir haberdi. Umutları ve hayalleri bir kez daha yıkıldığında kaderin onun için çizdikleri henüz bitmemişti. 5 yıl önce ardında bıraktığı adamla yolları bir kez daha kesişmek zorundaydı ve bu hiç kolay olmayacaktı. Hiçbir şey bıraktığı gibi değildi. Sevgi ve tutkuyla bakan o kahve gözler ona artık kin ve nefretle bakıyor, adamın bir zamanlar seni seviyorum diyen dudakları bu kez ona bir hiç olduğunu haykırıyordu... Beş yılda neler değişebilirdi? Gerçekten seven bir kalp unutabilir miydi? İntikam hırsıyla yanan bir insan aşkı hiçe sayarak nefret edebilir miydi? Kırılan bir güven yeniden onarılabilir, bir kadın oğlu için her şeyi sineye çekebilir miydi? Sevdiklerini korumak adına ne kadar susabilir, tehlikeyi ne kadar göğüsleyebilirdi? En zoru da, bir kez daha bırakıp gidebilir miydi? "Ben... Ben bir Nar Bülbülü olamam. Unuttun mu? Korkağın tekiyim ben. Korkularım yüzünden hayatımın beş yılını acılar içinde geçirdim. Gururum yüzünden gelemedim sana, dinle diyemedim. Ben bir Nar Bülbülü değilim. Olsa olsa kanadı kırık bir serçe olur benden. Bir Nar Bülbülü değil..." *** Hikayelerim isim haklarıyla birlikte noterde adıma kayıtlıdır. Çalıntı ya da izinsiz kullanmak durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Daha 17 yaşında hayatın zorluklarına göğüs geren, nişanlandırılan, dünyaya düşmek zorunda bırakılan bir Melek... Küçük dağları yarattığını düşünen, her şeyi elinde barındıran, aşk ve sevgi dışında her şeye sahip bir Hükümdar... Melek mi Hükümdarı korurdu, Hükümdar mı Melek'i?

FYODOR MİHAİOLOVİÇ DOSTOYEVSKİ 11 Kasım 1821 tarihinde Moskova'da doğdu. 1837 yılında Petersburg Askeri Mühendislik Okulu'na girdi. O sıralarda özellikle şiddet ve cinayet konularını işleyen kitaplar okumaya başladı. Okulu bitirdikten bir süre sonra, edebiyatla uğraşabilmek için askerlikten ayrıldı. 1846'da ilk romanı İnsancıklar yayımlandı. Dostoyevski, Rusya'daki Çarlık idaresine karşı faaliyetlerde bulunan bir grubun sürdürdüğü gizli toplantılarda yer almıştı. 1849'da Çarlık yönetimi, bu grup üyelerinin tutuklanmasını emretti. İçinde Dostoyevski'nin de bulunduğu 21 kişinin kurşuna dizilmesine karar verildi. Hükmün uygulanacağı sırada Çarlık fermanı açıklandı ve Dostoyevski'ye verilen ceza, Sibirya'nın Omsk bölgesinde dört yıl ağır hapse ve er rütbesiyle dört yıl askerlik hizmetine çevrildi. Sibirya'daki dört yıllık mahkûmiyet hayatı, büyük işkence ve eziyetle yaptırılan ağır işlerde çalışmakla geçti. Dostoyevski'nin sürgün hayatı, ruhu üzerinde derin izler bıraktı. 1862 yılında yayımlanan Ölü Evinden Hatıralar, gerçekte onun hapishane yaşantısının canlı bir anlatımıdır. Bu arada kardeşi ile birlikte önce Vremya, sonra da Epoha adlı dergileri çıkardı. Tüm yapıtlarının anahtarı olan Yeraltından Notlar (Zapiski iz Podpolya), 1864 yılında yayımlandı. Suç ve Ceza (Prestupleni i Nakazani/1866), Kumarbaz (İgrok/1867), Budala (İdioM868), Ebedi Koca (Veşnı muzh/1870), Ecinniler (Besi/1872) gibi başyapıtlar birbirini izledi. İlk karısının ölümünden üç yıl sonra 1867'de evlendi. Kumar tutkusu nedeniyle karısıyla ülkesinden ayrılarak Avrupa'nın kumarhanelerini dolaştı. Bir kızı oldu, ama öldü. Bu ölüm, onu deliliğin eşiğine kadar getirdi. 1875'te Delikanlı (Podrostok), 1876'da Bir Yazarın Günlüğü (Dnevnik pisatelja) ve 18798C'de Karamazov Kardeşler (Brat'ja Karamazovı) adlı yapıtları yayımlandı 9 Şubat

Paylaşan: HmeyraHarman