••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

UYARI: Kitap +18 bu yüzden yaş sınırı altında kalan kişilerin ve rahatsız olacakların okumaması rica edilir. ------------------ "Neden utanıyormuş gibi davranıyorsun? Seks işçisi olan bir kaltak değil misin, Hera?" Dişlerimi sıktım ve ellerimi yumruk yaptım, sanki tırnaklarım avucumun içine saplandı. Tanrım! "Bunu küçümseyerek ve böyle hitap ederek söyleyemezsiniz Keskin bey! Bu benim işimse sizde beni talep eden bir sapıksınız!" Dudağının bir kenarı yukarı kıvrıldı ve beni zifiri gözleri içine hapis eder gibi kontrol altında tutmayı başardı. "Fahişe ya da bir orospu dememi mi isterdin?" Tam konuşmak üzereydim ki kelimeleri ağzıma tıktı. "Hepsi aynı anlama geliyor, lâkin kulağa hitap edişi mi seni rahatsız ediyor? Halk arasında bir orospu, sen ve diğerleri arasında bir fahişe, bende ise bir kaltaksın." Yutkundum. Sessiz kalmak istedim. Ona kızmadım, ama sinirlendiği şey açık ve ortadaydı, her ne kadar sakin gibi gözükmek için dirensede. "Beni bir başkasının altında görmek mi rahatsız etti sizi? Bu yüzden mi beni vurmaya çalışıyorsunuz?" Diye sordum alaycı bir tavırla, bu sefer ben sırıtıyordum. Beni baştan aşağı süzdü, sonrasında elini kravatına götürdü ve iyice gevşetti. Ani bir hamleyle beni ters çevirdi ve göğüsüm duvara çarptı. Ellerimi belimde birleştirdi ve sıkıca tuttu. Boşta kalan eliyle saçımı geriye attı, kulağıma eğildi. "Benimle ilk deneyimin kâbus olsun istemiyorsan sesini kes, ya da izin ver seni susturmanın bir yolunu bulayım." Yanağım soğuk duvarla temas ederken birden arkama geçti ve aletini kalçama bastırdı, fısıldadı; "Bırak" dedi nefesi kulak boşluğuma temas ederken. "Bırak seni bana ait yapacağım bir yerde saklayayım."

Hayatım şimdi belki de durdurulamayacak bir katilin nefeslerinin arasındaydı. Tam 20 yaşıma basmıştım,ve 20 yaşımda ilk tanıştığım alnıma dayanan soğuk namlu olmuştu.

Tutsak olduğu ömrünün senelerini Sarya olarak geçirdi. Peki neydi Sarya isminin anlamı? Özgürlüktü... Ailem dediği insanlar ve küçük kız Sarya'nın çocukluğunu çalan bir cani yüzünden tutsak kalarak, özgürlüğün ne demek olduğunu bilmeden büyümüştü. Koca eller üzerinde hüküm sürüp küçük kızı paramparça ederken, dokundukları yerler cayır cayır yanıp küçük kızı kül etti. Artık o küçük kız yoktu, Sarya tamamen ölmüştü... İntikam için gece gündüz yemin eden o kız vardı, Deva'nın başlangıcı ölüm getirecekti... Peki ya hakkını veremediği o ismin asıl sahibi Özgür ile birleşirse kaderi, belki de bu bir işaretti... Çünkü ikiside acımasız bir canavardan farksızdı. Yandıkça daha fazla yakıp kül etmeye yeminli iki canavar yazıldı. Durmak yok, acımak yok, kandan zevk alan iki intikam meleği vardı. Biri şeytandı diğeri ise onun kurtarıcı meleği... Ღ DEVA SARYA ERŞEN ღ ÖZGÜR DEVRAN BEYOĞLU ༄ Hikayemiz başlasın Özgür & ruhunun Deva'sına mutlaka bir şans verin emin olun ki pişmanlık duymazsınız♡ • İnstagram, Tiktok, Twitter: niselfesya ❗Sessiz Ruhun Çığlığı adlı ilk ve tek kitaptır❗ ❗Töre - Aşiret kitabı değildir❗ ▪︎Tüm haklar saklıdır! ▪︎Kitabın (ç)alınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır! ▪︎Herhangi bir yerinin kopyalanmaması ve kitabın 'niselfesya' kullanıcı adına ait kalması temennimdir! ▪︎Anlayışınız için şimdiden teşekkürler... ✯ 11.07.2022 ✯

"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Soğuğun içime ilmek ilmek işlemesi gecenin ayazından değildi, onun buz gibi sözlerinden ürpermiştim. Gök yüzünde bizi seyreden yıldızlardan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, o zehir karası delici gözlerine yerleşen alaylı parıltı ve söylediği son şeyle çileden çıkmıştım artık. İçimde lavlarını köpürterek sabrımın son demlerinde dolanan volkan patlamaya hazırdı, bu işin başka çaresi yoktu ve inceldiği yerden kopacaktı. Ben onun sayesinde çoktan büyümüştüm fakat o her seferinde inadına yapar gibi çocuk olduğumu savunuyordu. Beni bakışları, tavırları, hareketleri ve kelimeleriyle resmen eziyordu. Kalbimi eziyordu. "Çocuk falan değilim ben!" Diye bağırdım sonunda içimdeki ateşten okyanus çaresizce çırpınan benliğimi cayır cayır yakmaya başlarken. Aynı anda hem üşüyor hemde alev alev yanıyordum. Kendi içimde birçok imkansızı barındırıyordum. Sertçe yutkundum... Sesimi iyice yükselttiğimde tek bir mimiğimi bile kaçırmak istemiyormuş gibi dikkatle beni izlemeye başladı, artık gerçekten dayanamıyordum. "Çocuk değilim anladın mı? Değilim! Sana abi demek zoruma gitmeye başladığında büyüdüm ben!" Diye adeta haykırdım. "Duygularımı gizlemeyi öğrendiğimde büyüdüm! Susmayı öğrendiğimde, sessizce ağlamayı öğrendiğimde büyüdüm! Gözümün önünde başkasına dokunduğunda büyüdüm!" Ona ilk kez utanıp çekinmeden kurduğum bu uzun ve acımı haykıran cümleler tüm nefesimi tüketmişti fakat söyleyecek son bir sözüm daha kalbimin en ücra köşesinden saniyeler sonra çıkagelmişti. "Seni sevdiğim gün büyüdüm ben." Diye fısıldadı güçlükle soğuktan zangır zangır titreyen dudaklarım.

"Aşkı mutlu olmak için değil, ızdırabını iliklerime kadar hissetmek için oldum ben." Sıla Dilvan. "Kalbindekini unutup beni sevemez misin?" diye sordu kadın. Kalbi izlerle dolup taşan bir kadın. Her yeni bir güne yeni bir iz açmaktan gocunmayan bir adam... "Bir gün sen de seversin beni sanmıştım." dedi Sıla, "Sanman senin sonun oldu." diyerek cevap verdi Mir Bedirhan. Bu kitapta geçen kişiler, kurumlar ve olaylar tamamen hayal ürünüdür.

Önüme bir kadeh koydu, içine şarap doldurdu ve ince uzun parmaklarıyla masa da bana doğru ittirdi. Kimse dokunmadı, sadece gözlerimiz değdi kadehe ama o kadeh devrildi, kucağıma düştü ve içinde ki şarap bedenime yayıldı. Bu şarap benim kanımdı, şarap şişesinin kırılan cam parçaları benim kalbimdi ve kucağıma düşen bu kadeh benim hayallerimdi. Kadehi bana uzatan bu adam ise ölümle aramda ki tek engeldi.

Eylül'ün, kaçırıldığında hiçbir şeyden haberi yoktu. Yıllar önce içinde beliren kıvılcım, giderek intikam ateşine döndü ve bir yangın oluşturup kavurup yaktı onu. Cehennem ateşinden kurtulmanın tek bir yolu vardı: Kendisinin bile unuttuğu geçmişi anımsamak. Yeri asla dolmayacak bir boşlukta yaşamak... Genç kızın yaşadığı buydu. Zihninin yarısından fazlası yoktu ve ondan istenen, kendini hatırlamasıydı. Kendisinden nefret eden, bildiklerini de unutmak isteyen bir insan, geçmişini nasıl hatırlayabilirdi? Hayatı, bir katilin ellerinde ve katil, canını yakmak için her şeyi yapacak. Tanıtım videosu: https://www.youtube.com/watch?v=yGzphdil0tw *Kapak ve tanıtım videosu için Calanthe'ya sonsuz teşekkürler!

Birazdan parmağıma Alaz'ın adı yazan bir yüzük takılacaktı. Her bu yüzüğe baktığımda acı çekecektim ve kendimden utanacaktım. Gurursuzluğum ve değersizliğim her bu yüzüğü gördükçe aklıma gelecekti ve ben kahrolacaktım. Eminim ki annem benimle gurur duymuyordu. Dedem bir yüzüğü benim parmağıma diğerini Alaz'ın parmağına taktığında Alaz'a baktım yavaşça. Gözlerini yerde bir noktaya kitlemişti, burada değil gibiydi. Muhtemelen kız arkadaşına ihanet ettiğini düşünüyordu. Canım daha çok yandı. Parmağımdaki yüzük birden parmağıma keskin bir bıçak gibi battı. Onların hikayesinin kötü kadını olmuştum ve bu detay benim canıma bir kesik daha atmıştı. Ben bu hikâyenin kötü kadını olmuştum. Sevdiğim adamın canını yakmıştım. Benden nefret ediyor olmalıydı. Bu günahın bedelini acı çekerek ödeyecektim, onların günahına girmiştim ve bunu ödemek benim için çok acılı olacaktı. - Yayınlanma Tarihi: 07.02.2024