Fırıncı olmayan fırıncı bey ve onun kuzeni vasıfsız Kamuran ve de Kamuran'ın abasının yanık olduğu Şimal... Mahallede olaysız gün geçer mi? Eğer Kamuran ve Çınar'ın olduğu bir mahalledeyseniz, tabii ki de geçmez. Kafası karışık bir kız da varsa tamamız. Saçma sapan bir hikaye okumak isterseniz, buyurun şöyle alalım sizi. Başlangıç: 04.06.21 Final: 21.10.21

Tecavüze uğramış bir beden, kin dolu bir adama sığınabilir mi? Peki aşk? Kirlenmiş bir bedeni yüreğine sığdırır mı? "Sen ki, gökten inmiş bir melek, yavrusunu kaybetmiş masum bir ana; gönlüme yerini taht kurmuş helalimsin. Sen benim en güzel sevdamsın." 04.06.2016

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

"Zihnimin en büyük ihtilali o, yüreğimde ki uçurumda bile can bulmuş bir çiçek." Acıyla sigarasından bir duman daha çekti ve uçurum kenarında ki o ulaşılmaz çiçeğe baktı. Yüzünde belirsiz bir tebessüm yer edindiyse de hemen sildi tebessümü. "O benim uçurumumda bile can bulmuş bir çiçek." tekrar fısıldadı bu cümleyi zihnine kazır gibi. Uçurum kenarındaki çiçeğe tekrar bakıp gözlerini kapattı. "Benim sonum yok. Ve uçurum bir gün o çiçeği öldürür." Diye söylendi. "Uçurum çiçeği ne kadar kendini en olmadık yerde yaşatırsa yaşatsın orası onun sonu olur." Diye acıyla devam etti. Yüreğinin uçurumuna bir fidan düşmüş ve filizlenmişti. O çiçeğin orada filizlenmesi nasıl uçurumun elinde değilse, onu öldürmek de elinde değildi. Lakin bunu bilmiyordu ve zaman bunu ona öğretecekti. Uçurum çiçeği kendini asiliğiyle her zaman olduğu gibi yaşatacaktı... 🔥 İlerleyen bölümler yanmalı yakmalıdır! Duyurumu yapayım, sonra bilmiyorduk denmesin. Kapak; @virginiakahlo Başlangıç Tarihi: 08.05.2021💫

Küçücük bir kıvılcımın beni tutuşturacağını asla bilemezdim. Ateşi yakan oydu, Yangını başlatan oydu, Yangını harlayan oydu, Yangın oydu, Yanansa bendim.. Berrak, içi dışı görünen sığ bir su kadar Saftım, beyazdım. O ise sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu kadar Derindi, siyahtı. Yakışsın yada yakışmasın, uysun veya uymasın beyazım karasına bir kere bulaşmıştı. Bildigim, bilmediğim bütün yollar bir tek ona çıkarken kaçışım yoktu. Sığ suların saf kızı dipsiz, zifiri bir kuyuya teslim olmuştu. Belki de farkında olmadan o derinlik saflığa mahkum olmuştu. Evet,evet... Siyaha bulaşan beyaz değildi. Beyaza bulaşan siyahtı. Derinlikte kaybolan saflık değildi. Saflığa tutulan derinlikti. Saf ve Derin SafDerin Bir Mahalle Kurgusu.. Kitapta yetişkin içerikli sahneler ve küfür içerikli konuşmalar olacaktır. Bunu bilerek başlarsanız sevinirim :) Başlangıç tarihi:06.06.2021 SAFDERİN adındaki ilk ve tek kitap Kapak tasarımı: sehrialem Kitap şahsıma aittir,dolayısıyla her türlü hakkı bana aittir. Herhangi bir çalıntı,alıntı, kopyalanma durumunda gereken işlemler yapılacaktır!!!

"Ordan bakınca aldırış ediyor gibi mi gözüküyorum komutan bey?" Bakışlarını gözlerimin içine dikti "Burdan bakınca nasıl gözüktüğünü anlatmaya kelime mi yeter öğretmen hanım?" - (Not: Bu kitapta gerçekleşen her şey benim hayal ürünümdür.)

Bir dedektiflik şirketinde çalışan Zeynep, daima işlerini tek başına halleden biriydi. Onlarca iş yapmış ve sadece kendi çalışmıştı. Hepsinin de başarıyla sonuçlanmasına sebep olmuştu. Fakat bir gün başka bir iş geldi ve bu sefer biriyle birlikte çalışması istendi. Hiç istemeyerek başladığı bu işi, çabucak bitirmek istemesine rağmen gerçekleşen bir cinayet işlerin daha da karışıp, çıkmaz bir yola girmesine neden oldu. Cinayet; bilinmeyen sırları, istenmeyen kişileri ve geçmişin karanlık yüzünü ortaya çıkarmak için sökülen ilk ilmek oldu. Zeynep Karaca & Ali Fırat Namlı

İlk kez koca koca adamların kelamlarını takip etmek için siyah masanın etrafındaki koltuklardan birine oturduğumda on dokuz yaşındaydım. O kadarcık kızın öyle takım elbiseli, ciddi suratlı, ağır laflı adamların içinde ne iş yaptığını sorgulayan düzinelerce insana rastlayabilirdim. Bazıları yüzüme bakmışlardı; söylenilenleri buradan çıkınca aklımda tutabilecek miyim diye. Bazıları gözünü gözüme değdirmemişti; hiçbir sözcüğün bende yankı uyandırmayacağını düşündüğü için. Bunların içinden bazıları durup sadece bakışlarıyla demişlerdi ki; çoluğunuzu çocuğunuzu masanın etrafından toplayın. Kadınlarınıza sahip çıkın. Kızlarınızı zapt edin ey ahali. Bizi susturmaya kalkan, bize böyle bangır bangır bağırarak bakan, yokmuşuz gibi lafımızı kesen, yetmeyip ahkâmını da o çirkin ağızlarıyla kesmeyi erkekliklerine bir borç bilen insan müsveddelerine rağmen sırtımızı dönemezdik. Bizi görmek istemedikleri için yok olamazdık. Veyahut görmek istedikleri yerlerde var olmaya devam edemezdik. Biz istediğimizi yapar, istediğimiz yolu yürür, gövdemizi parçalamalarına izin vermezdik. Sessiz kalmazdık. Zapt edilecek bir varlık değildik. Hiç olmamıştık. Yine olmayacaktık. Boynumuzda bir yular varmış ve hâkimiyeti kendilerindeymiş gibi davrananların karşısında başımızı hep yukarıda tutacaktık. Birileri bir şeylere geç kalmanın bedelini bize ödetmeyi deneyeceklerdi. Zaten mutlaka bedel ödetmek isterlerdi. Fakat zaman akışkandı. Aklımızın alamayacağı kadar geç kalmışlık vardı. Bir yerlere yetişmenin bazen hiçbir öneminin olmayacağını düşünecek seviyede geç kalmışlıklardan bahsediyordum. Neyin erken neyin geç olduğu sonuca ulaştığımızda farkına varacaktık. Aceleye gerek yoktu. Biz başarırdık. Yine başaracaktık. *Betül'e, namı diğer Thealbatrosss'a ithafen.*