Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Kelimelerinizin tükendiği bir nokta olmalı . Hani böyle tir tir titrediğiniz, beyninizin bom boş olduğu bir nokta. Hani kalbinizin sanki ağır bir kaldırıyormuşçasına çarptığı nefesinizin kesildiği deliler gibi ağlamak istediğiniz ama sadece gözleriniden bir kaç sakin damla düştüğü nokta. İçinizde fırtınalar koparken , doğru bildiğiniz yalanlar gün yüzüne çıkarken , şüphelendiğiniz gerçekler yarım kalan kalbinizi söküp atarken napar insan? Susar mı ? Benim gibi susar ve sadece karşıya mı bakar? Fırtına öncesi sessizlik gibi mi? Patlamaya yakın bir bomba gibi mi? Kimsenin bilmediği bir dil gibi hissediyorum kendimi... Kimsenin inanmadığı bir deli ... Yazarın bile okumadığı bir kitap ...Hiç çalmayan bir şarkı . Hiç sorulmayan bir soru gibiyim.. Kalabalıklar arasında varım ama yok gibiyim . Kimsenin istemediği o çürük meyveyim . Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin hiçkimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı bu gece . Canımdan kaç can gitti , saymadım .Gırtlağımdaki cümleleri yuttum, boğazım kurudu dudaklarım aralandı . Tek bir kelime çıktı gecenin ayazında göz yaşlarımın ıslattığı dudaklarımdan . "Yoruldum..." Sonra yer sallandı gözlerim kapandı. Bu defa uyanmamayı istedim . Yorulmuştum . Uyanmak istemiyordum ... __________ " Yaralı.... Masum olmayanların hikayesi... " ___________ Uyarı! +18 bazen +20 sahneler ayrıca kan küfür vb. içerikler de barındırmaktadır. Hikaye tamamen bana aittir. Tüm haklar saklıdır.