"Katran Dağı'nda gecelerin biriktirdiği her cümleyi işitiyordum. İntikam ve acı talep ediyordu dilleri. Düşmüş bir meleğin kanatlarından güç bulduklarını haykırıyordu dudaklarından dökülen zehirli kelimeler. Cüretkar ve vahşiydi atılan nidalar. Hesap sormak için yanıp tutuştuklarını, ruhumun bir kısmında hissedebiliyordum. Fakat berraklıktan nasibini alan küçük kısmım ise ürküyordu. Ürktükçe içine daha da kapanıp kaybolmak istiyordu. Ya beni terk ederse... Ya efsanedeki korkulan o bed yaratığa dönüşürsem..."

Birbirinden bağımsız tam yedi kişi. Karakterleri, yaşam tarzları, sosyal hayatları ve fikirleri asla uyuşmayan, birbirleriyle hiçbir alakası bulunmayan bu yedi farklı kişi, hayatlarının dönüm noktası olan ve geleceklerini zindana çeviren o gece, bir cinayetle yollarının kesişip, kaderlerinin bir ömür boyu bağlanacağını tahmin edebilir miydi? Sıradışı bu hikayede, kahramanlarımızın girdikleri bu çıkmazda onlara eşlik edip, duygularını paylaşmaya ne dersiniz? Kendinizi bir bulmacanın içinde gibi hissedip, çözümü merakla bulmaya çalışacaksınız. Bir ceset ve cesetle bağlantısı olan bu birbirinden alakasız yedi insanı birleştiren ve ardı arkası kesilmeyen bilinmez olaylar örgüsünde kaybolacaksınız. Bir kum saati süresinde labirentte mahsur kalan bu insanlar, bilmedikleri bu yollarda birbirlerini kolayca bulabilecekler miydi? Bir bütün olup, kaybolmadan her şeyi açığa kavuşturabilecekler miydi? En önemlisi de bu kadar kısa bir sürede çıkışı bulabilecekler miydi? Hadi! Bilinmezler ve soru işaretleriyle dolu bu yolda, bir cinayetin ve getirdiklerinin en dehşet anlarını, sende onlarla birlikte takip et!..

*Yetişkin İçerik* +18 Kara kuyuydu orası içinde olmadığımız halde en dipteymiş gibi boğuyordu bizi. Kurtuluş yok gibiydi. Belki de yoktu. Kimselerimizi alıp bizi kimsesiz bırakmıştı. Biz kimsesizler birbirimizin kimsesi olmuştuk.

Hera. Bu adı kim veya neden ona vermişti bilmiyordu. Hatta bu ismi ona veren neyi oluyordu onu da bilmiyordu. Tek bildiği Zeus'u öldürdüğü. Fakat öldürmediğiydi. Sarus'a giden yolda adımlarken binlerce efsanenin içersin de sadece biri olduğunu okuyacak ve bir hikaye gibi hayatı gözlerinin önünde akacaktı. Bu krallık kimin? Şifre neydi? Ve o hangi toprakların prensesiydi? ------------------------- Sizi bir efsanenin hikayesini okumaya davet ediyorum. Bu zamanla geçmişin, söylenegelmiş tüm hikayelerin sonuna davet ediyorum. Bir şifreyi çözmeye çağırıyorum sizi. Ya da belki şifrenin kendisi olmaya.. Adım adım krallığa yükselirken basamakların soğukluğunu ve acısını hissetmeye davet ediyorum. Zirvede acıyı tatmaya ve tattırmaya.. Şimdiye kadar cevapları bilinmeyen tüm soruları cevaplamaya değil; Tekrar sormaya davet ediyorum. Tekrar yaşamaya ve yaşatmaya. Bir kez daha vâr olmanın uçsuz bucaksız sancısına davet ediyorum. Sizi,size çağırıyorum. Gelin. Bulacaklarımız hepimizi şaşırtacak. Geç kalmayın. Ben hep burada olacağım. Kitap Kapak Tasarım: @writerladyy

"Yavru ceylan," diye fısıldadı. "Yolunu mu kaybettin?" Avcı'ydı bu. Her gece karnına gümüş bir hançer sokup, gelin çiçeği beyazı geceliğini kanlar içinde bırakan kâbusuydu. Kasıklarına giren sancıydı. Alacakaranlığa bıraktığı acı dolu feryattı. Ve şimdi tam karşısındaydı. Gözleri gecenin karanlığındandan daha koyuydu ve harelerinde kalbini yakıp kül gibi havaya savuran siyah bir ateş yanıyordu. Avcının boğazından çenesine tırmanan siyah mürekkepli dövme ayın şavkı gibi parladı. Çakırdikenlik kirpikleri yüksek elmacık kemiklerine gölge düşürdü. Gözleri gözlerine kilitlendiğinde göğüs oluğunda ay ışığı kadar parlak ve gelin çiçeği kadar beyaz bir mürekkebin işlendiğini hissetti. Ruhunu, ruhuna mühürlemişti. İnsan bile değildi. Sürgün edilen Peri Halkı'nın Prensi'ydi ve intikam almak için yemin içmişti. ༆ PERİ HALKI SERİSİ ༆ I. AVCI VE CEYLAN (193.000 KELİME) TAMAMLANDI! II. AY IŞIĞI VE KÜL KANATLAR (26K and loading...) +18 İÇERİK BARINDIRIR.

1986. Aralık. Kışın en ağır aylarından ve gecenin en karanlık saatlerinden birinde dünyaya gözümü açtığımda ben Katre Koral'dım. Büyüdüm. Yaşadım. Eğlendim. Ve önüme atlamak için sabırsızlandığım o Aşk Uçurumu geldiğinde hiç düşünmeden saldım kendimi bilinmezlere doğru. Aşk her şeyi iyileştirir sanırdım. Aşk her şeyi düzeltmeliydi. Aşıksan tamamen dürüsttün. Sandıklarım ve yanıldıklarım çığ gibi önüme yıkıldığında ise artık yaşım 34 olmuştu. Ve şimdi ihanetin de adıyla birlikte ben Katre Koral Roussel. 1986 kışında doğan küçük kız çocuğundan çok uzaklarda bir yerlerde savaşıyorum. Canımı savaş değil aldanmışlıklar acıtıyor. Nefesimi ölüm değil yaşam kesiyor. Ben Katre. Acıdan bir damla. Aşktan bir damla. Ama en çok nefretten bir damla olarak geliyorum. Kendi hayatımı yıkmaya geliyorum. Ophelia'yı öldürmeye geliyorum.

Hayatın "önce" ve "sonra" olarak ikiye ayrıldığı bir an gelir. Devam etme duygusunu kaybederiz ve tüm ahlaklardan yoksun siyah bir yola geçeriz. Karanlığın sonunda ışık var. Ama ne pahasına? ** Yıllar sonra öğrenilen bir gerçek.. Ve bununla yüzleşmek için hayatının yönü yeniden değişen bir kız. Hayat ona geçmişinde nasıl davrandı bilinmese de, o çıktığı bu yolda kendi adaletsiz adaletini sağlayacaktı. ~~ !!Kurgum tamamı ile şahsıma aittir. Kopyalanma ve çalıntı olması halinde yasal işleme başruvurulacaktır.! !!Noter onaylıdır. !Kurgu sadece wattpad de yayınlanmaktadır başka bir plartformda görürüseniz bana bildirimenizi rica ederim.

Savaş hem annesiz hem babasız kalmıştı. Hiç bir şey hatırlamıyordu. Peki sizce her şeyi hatırlayacak mı? O zaman hikayeme bekliyorum sizi. Çalınması yada kopyalanması hâlinde yasal işlem başlatılacaktır. Vatan_Sevdasi77 kapak yapımı ona aittir teşekkür ederim 💕

'Ağlamak' kulağa nasıl geliyor? Zayıflık, acizlik, bir adım daha atsan içinde kalanların yerlere tane tane dökülmesi ya da acının somut yansıması.. Bence hiçbiri değil. Zümrüdüanka misali yandıktan sonra yeniden küllerinden doğmaktır ağlamak. Her ne olursa olursun, karşıma ne çıkarsa çıksın 'Ben buradayım ve yıkılmak için henüz erken' demenin küçük ama bir o kadar da kuvvetli bir yolu. Bana göre ağlamak; Umuda sıkıca sarılmak için tutunduğum dal, ayağa kalkabilmek adına destek aldığım iri gövdeli bir ağaç.. Kapak: @Wbrunette

Cehennem neydi doktor? Fiziken görecek olduğumuz acıların mekanı mıydı? Ya asıl cehennem; bu soğuklukla cayır cayır yanmaksa.. Ya vicdanın sesini bir türlü bastıramayıp ölmeyi dilemekten bitap düşmekse.. "Cehennem neydi söylesene doktor! Müsaaden olmadığı halde bedenine değen eller zebani olmuyor mu, sesin çıkmasın diye ağzına tıkılan paçavra günahkarların gözlerine örttükleri perde değil mi? Söylesene.."