faustusjj Şimdi yalnızca, silikleşmiş bir anıdan ibaretsin.

Bu mektuplarda yazacağım şey ise, seni on iki yıl öncesine götürmekle başlayacak. 2008 güzüne. Sana bizim hikayemizi anlatacağım. En başından. Hatırladığım tüm detaylarıyla, en önemli kısımlarıyla. Yaşadıklarımızı bir de benim, o çaresiz ve belalı çocuğun ağzından dinlemeni, bana o anları yaşarken nasıl hissettirdiğini anlamanı istiyorum. Amacım kendimi sana affettirmek veya bana olan nefretini azaltmak değil, omzumdaki bu ağırlıktan kurtulmak sadece. Çünkü zaten burada her gün, birbirinden kötü onlarca hikaye dinliyorum. Zırvaladığımı düşünebilirsin, ama hapiste olmak beni öylesine değiştirdi ki... o tanıdığın hırçın Jungkook yok artık. Bunu da ben yazdıkça anlarsın zaten, her şeyden bahsedeceğim çünkü. Ben henüz on yedi yaşındayken tanıdığın, büyüttüğün, sevdiğin, sevmeyi öğrettiğin, bağlandığın, kendine bağladığın, yaraladığın ve ruhen öldürdüğün Jungkook'u, onun ağzından anlatacağım sana.

0411

"seni özledim,"

Grup dağıldıktan otuz sene sonra Kim Taehyung Amerika'da yayınlananan bir talk show'a konuk olur.

"Seninle biz mucizelere inanmayı unutmuştuk."

Jungkook, başkaları yüzünden yaşadığı kalp kırıklarından sonra her gece Taehyungun omzunda ağlardı.

"Söz vermemi ister misin, küçük?" "İsterim, ama tutabilecekseniz, bayım." 14/04/2018 ~ 29/06/2018

min yoongi, park jimin'in ölümünden sonra hayata küsmüş bir akıl hastasıdır. doktor, her gün kapısını çalar ve ona park jimin hakkında sorular sorar. - [070517]

huzur bulduğunda kıskanırmış işte hayat.