053...: Ölsek 053...: Ama beraber ölsek 053...: Aynı mezara gömseler bizi 053...: Orada saklayabilir miyiz anılarımızı 053...: Seninle birlikte saklayalım ama Siz: Beni rahatsız etmeyi bırak Siz: Bizim ortak bir anımız yok 053...: Vay canına 053...: On dördüncü günde cevap verdin Siz: Bir daha yazma 053...: Yazacağım 053...: Anılar biriktirmeliyiz Siz: İstemiyorum Siz: Beni daha fazla rahatsız etme 053...: İstememek için geç kaldın 053...: Çoktan ortak bir anımız oldu bile 053...: Bu da ikincisi 053...: Mezarımıza iki anı eklendi 053...: Üçüncüsünü tanışarak ekleyelim mi? Bu kişiyi engellediniz.

Genç kız kaymaya devam etti. Üşüyordu ama bunu sorun etmiyordu. Üşümek istiyordu. Ayağının altındaki kaygan zemin, ona iyi geliyordu. Fakat bu sefer iyi hissetmiyordu. Üzerinde bulunduğu buzun ince olduğunu biliyordu. Buzun çatırdama seslerini duymaya devam ediyordu. Fakat umursamadı. Kaymaya devam etti. Onu izleyen iblisten habersizdi. İblis, onun buzların kraliçesi olduğunu düşündü. Kendine layıktı. Kendi oluşturduğu ince buz tabakasının üzerinde duran meleğe baktı. Onun tam zıttıydı. Aynı zamanda da onun yarımıydı. Genç kız, ince buzun üzerinde, zarif bir şekilde hareket etmeye devam etti. Geriye doğru, çapraz bir şekilde sürmeye başladı. Sağ ayağını kaldırıp, sol ayağını kendine doğru çekti. Genç kız, bu hareketi ile altındaki buzun çatlıyacağını biliyordu. Onun istediği de buydu. Onu büyülenmiş bir şekilde izleyen iblisten habersizce, axel hareketini gerçekleştirdi. Altındaki buz çatladı ve genç kız, soğuk suya düştü. Kurtulmaya çalışmadı. Ölmek istiyordu. Aradan dakikalar geçti. Soğuk su, genç kızın bedenini ele geçirmişti. Gözlerini kapattı. Öldüğünü zannetti. Fakat bu olmadı. Onun ölmesini engelleyen şey, iblisin, genç kızın dudaklarına kondurduğu öpücük oldu. *** Kendi elini kendin tut, kimse seni kurtarmak için kolunu feda etmeyecek. ***

Genç kız duyduğu inleme sesi ile kapıya baktı. Sanki bir canlı, can çekişiyor gibiydi. Umursamadı. Tüm insanlardan nefret ediyordu. Kum torbasını yumruklamaya devam edecekti ki bir ses daha duydu. Uluma sesi. Kaşlarını çattı. Orman yolunda yaşadığı doğruydu ama burada daha önce hiç kurt görmemişti. Veya da uluma sesi duymamıştı. Adımlarını kapıya çevirdi. Yavaş ve ağır adımlar ile kapıya yürüdü. Eskimiş tahta parçasını kapının kolundan yukarı kaldırdı. Kapının kolunu aşağı indirdi. Gıcırdayarak açılan kapının arasından baktı. Görünürde birşey yoktu. Tam kapıyı kapatıp geri dönecekti ki kesik bir nefes sesi duydu. Kahverengi gözlerini aşağı indirdi. Gördüğü şey ile dudakları aralandı. Kapıyı sonuna kadar açtı ve yere eğildi. Kapısının önünde uzanan kahverengi tüylü kurdun, boynundan sırtına kadar uzanan geniş yaraya hafifçe dokundu. Hayvan, masmavi gözlerini kıza çevirdi. Kıza muhtaçmış gibi bakıyordu. Yardıma ihtiyacı vardı. Daha fazla dayanamadı. Gözlerini açık tutmak için ettiği mücadele de kaybetti kurt. Mavi gözleri ağırca kapandı.