Gecenin bir yarısı arkadaşının hatası yüzünden hayatı kararan ya da aydınlanan bir kızın hikayesi. 📎 Şiddet İçerir! 📎 Küfür İçerir!

"Senin yüzünden işte! Onun adamları geldi. Evime girdi! Ben hiçbir şey yapmadım! Beni alıp götürdüler! Senin için aldılar beni! Benim hiçbir suçum yoktu! Ben kimseye bir şey yapmadım!" Kızın ağlaması konuştukça daha da artıyordu. Adamı bu sefer de ittirmeye çalıştı. "Neden ben?! Benden ne istediniz? Ne istediniz?!!" Kız artık dayanamadı. İttirdiği elleri adamın göğsünde sabit kaldı. Adam hem üzgündü, hem de kız ona bu kadar yakın olduğu için heyecanlı. Kızın kafası adamın göğsüne değince adam daha da heyecanlandı. Ellerini kızın sırtına yavaşça koydu. Kız bir anda sağ tarafa doğru yıkıldı. Adam kollarının arasında bayılan kızı hemen kucakladı. Az önceki tüm duyguları uçup gitmişti. Şimdi ne heyecanlı, ne üzgün, ne de kızgındı. Sadece endişeli ve korkuyordu. Kıza bir şey olacak korkusu sardı dört yanını.

"Hoşgeldin , Adalet." Gülümseyerek başımı salladım. "Hoşbuldum , Yiğit abi." Kapıyı sıkıca tutarken cevap verdi. "Aaa. Adalet konuşmuştuk seninle. Bana abi demeyi bırak." Yutkundum. Onun rahat tavırları beni rahatsız ediyordu. Konuyu dağıtmak için yüzüne bakmadan; "Melis içeride mi ? Onunla işimiz vardı." Hafif sırıtarak konuşmaya başladı. "İçeride hazırlanıyor. Gel sen de içeride bekle." İçeriye girmemeliyim. Melis'i dışarıda beklemem daha doğru. O çok rahat davranıyor. "Gerek yok. Ben burada beklerim." Kollarını esnetirken suratındaki sırıtması durmamıştı. "Sen bilirsin ama eğer dışarıda bekleyeceksen kapıyı kapatacağım. Haberin olsun." Başımı iki yana salladım. "Sorun değil. Melis'e söyler misin ? Hızlı olsun. Evden aradım , cevap vermedi." Elini iki yana açarak kapıyı araladı. "Ben Melis'le falan uğraşamam. İçeriye gir , kendin söyle. İkiniz de umrumda değilsiniz." Derin bir of çektim. Hâlâ suratıma bakmaya devam ediyordu. Hissediyordum. Kapıyı biraz daha açarak devam etti. "Gir işte içeriye. Naz yapma. Ne söyleyeceksen söyle , sonra istemezsen çıkarsın." Biraz suratına baktım. Dudağımı ısırdıktan sonra başımı salladım. İçeriye geçerek ayakkabılarımı çıkarttım. Melis'in odasına doğru giderken Yiğit abinin kapıyı kapattığını fark ettim. Kapıyı kapattıktan sonra kilit sesini duymak duraksamama neden oldu. İçerideki korkutucu sessizlikten evde ikimizin yalnız olduğunuğunu anlamış oldum. Korkum artmaya devam ediyordu. Bu eve hiç girmemeliydim. HAYATTA KALABİLMEK İÇİN SESSİZ KALMAK ZORUNDA BIRAKILAN TÜM KADINLARA... BAŞLAMA TARİHİ : 21.07.2021

🏆WATTYS 2020 BİLİMKURGU KATEGORİSİ KAZANANI🏆 [TAMAMLANDI] Zaman Yöneticisi Serisi - 1. Kitap Gelecek, geçmişi de içinde barındıran bir yere dönüşmüştü. Dünya'da artık ülkeler, milletler, şehirler yoktu; zamanlar vardı. Kimisi geçmişte bir köle olarak yaşıyor, kimisi teknolojinin doruk noktasında zamana hükmediyordu. Dünya'da adaletin ışığı sönüp gitmiş, ardında bir gölge bile bırakmamıştı. Onların da amacı buydu: Merkez'in düzenini yıkıp adaleti geri getireceklerdi. Sen de bu sürükleyici yolculukta onlarla beraber olmaya ne dersin? ~WattpadScifiTR listesindedir! #63 - bilimkurgu (14.01.2021) #16 - edebiyat (27.12.2020) #6 - gelecek (29.12.2020) #46 - bilimkurgu (22.12.2020) #1 - robot (22.12.2020) #2 - isyan (31.12.2020)

Wattys 2020 Kazananı Zaman Yöneticisi serisinin ikinci kitabıdır. İlk kitabın devamı olduğu için önce "2512" adlı kitabın okunması önerilir. [TAMAMLANDI] - Zaman Yöneticisi Serisi - 2. Kitap İşte savaş başlıyor. Ruhu, zihni, hisleri, yalanlar, gerçekler; oralarda ne var ne yoksa savaşıyor. Kim kimin tarafında belli değil, yalnızca karman çorman bir düzlük var ve orada herkes birbirine girmiş halde. Savaşın sebebi belli değil, sadece gerçekleşiyor. Genç adam, bu zamana kadar kontrol edemediği diğer her şey gibi bu savaşı da kontrol edemiyor. Artık ipler onun elinde değil, bunu çoktandır biliyor. Savaş tüm hızıyla devam ediyor. Ölenler, savaşmaya devam edenler, öldürenler, güçlüler, zayıflar, zayıf olmasına rağmen zihnen güçlü olanlar, kaçanlar... O, bu savaşı izliyor. Ruhu darmaduman olmuş, buna üzülemiyor bile. Kimin kazanacağını da bilmiyor; bu bir zafer mi, onu da bilmiyor. Muhtemelen değil. Burada sadece yenilgiler var. Onun ruhu mağlup savaşçılardan ibaret, yalnızca bazıları kazandığını sanıyor. Oysa aynı taraftalar, düşman apaçık kendi kendileri. "Her şeyi öğrenmenin vakti geldi. Artık kaçmanın, saklanmanın devri bitti." #90 - bilimkurgu (02.01.2021)