Igor jest honorowy... nie donosi na psy. Igor jest opiekuńczy... zdarza mu się zajmować zwłokami nawalonej siostry. Igor jest sprytny... przebywanie od dziecka wśród chuliganów, nauczyło go kombinowania. Igor jest fanem piłki nożnej... nie dostał jeszcze zakazu stadionowego. Igor jest sportowcem... uprawia uliczne zapasy. Igor zna się na anatomii... wie jak łatwo połamać kości. Igor uwielbia sezon grillowania... bo jest kibolem. Kuba jest znudzony swoim życiem, więc stwierdza, że musi zacząć szukać wrażeń. Przypadkiem ląduje na meczu piłki nożnej, choć o tej dyscyplinie wie tyle, że „ piłka jest okrągła, a bramki są dwie". Po tym dniu, chcąc czy nie, szybko poznaje zasady kibicowania i to od zaplecza. Historia może zawierać wulgaryzmy oraz sceny nieodpowiednie dla nieletnich. Okładka autorstwa @BOSS35LVL *opowiadanie pisane od sierpnia 2018 do lipca 2019.

Nataniel ma obsesję na punkcie tenisa stołowego, zielonej herbaty i swojego najlepszego przyjaciela - Aleksandra. Podczas gdy nawet nie bierze wyjścia z szafy pod uwagę, w jego liceum pojawia się nowa uczennica - prawdziwa piękność, Daria, za którą od razu zaczynają uganiać się chłopcy. Jak więc doszło do tego, że dziewczyna ma na oku Olka, kompletnie ignorując swoich adoratorów? Nataniel sam chciałby wiedzieć. I może chłopak uszanowałby to, że jest na przegranej pozycji, gdyby nie jedna podsłuchana rozmowa i wiele emocji, które dusił w sobie przez bardzo długi czas. Ale jak pozbyć się łatki „przyjaciela", zastępując ją łatką „chłopaka"? Nat ma naprawdę dużo motywacji, by rozkochać w sobie Aleksandra, a pomoc ekscentrycznej nowej znajomej może mu to znacznie ułatwić. Tylko jaką cenę będzie musiał zapłacić za to wszystko? I czy naprawdę będzie warto? • Opowieść jest tylko i wyłącznie mojego autorstwa! Nie zgadzam się na plagiat i kopiowanie tekstu! Możliwa zbieżność imion i nazwisk jest przypadkowa! Mogą występować wulgaryzmy! • Okładka: @oneyellowbee ©Julia_Care, 2021/2022

Vincent często pakuje się w bójki, choć zdecydowanie nie jest duszą towarzystwa. Jako całe rzesze znajomych wystarczy mu Lee, ale było by miło, gdyby chłopak z młodszej klasy również poznał go bliżej.

Wśród wielu bractw Uniwersytetu Ashdawn swoją działalność prowadzi Fores - bractwo tajemnica, składające się z wpływowych i bogatych studentów. Pieniądze, pozycja kapitana drużyny, odpowiedzi do egzaminów semestralnych - wszystko to można zdobyć, stając się członkiem Fores. Nie jest to jednak wcale takie proste, a samo bractwo ma więcej do ukrycia, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać... Nathan Anderson, zaczynający naukę na Ashdawn, już pierwszego dnia zostaje ostrzeżony przez znajomych, aby trzymać się z daleka od Fores i chociaż chłopak takie ma właśnie plany, sytuacja diametralnie się zmienia, gdy okazuje się, że bractwo może posiadać informacje na temat jego przyjaciela z dzieciństwa, który zaginął bez śladu tego lata. Jakby tego było mało, jego jedyną przepustką i możliwością zbliżenia się do Fores okazuje się Aiden Antony - chłodny i arogancki student drugiego roku, na wspomnienie którego wszyscy uczniowie dostają z jakiegoś powodu gęsiej skórki.

W jednym bloku mieszkać może zaskakująco wiele różnych osobowości. Na parterze gówniarz grający na flecie po ciszy nocnej, pod piątką dziwna para studencików hodujących podejrzane rośliny, a na samej górze zagorzały chrześcijanin i jego kundel. Wśród mieszkańców znajdziemy też obrażonego na świat Maćka, Zuzkę próbującą tylko przetrwać liceum oraz zagubionego Olka. Każdy z nich ma swoją rzeczywistość, z którą stara się walczyć. A czy im to wychodzi to już inna sprawa... 🐧 Okładka od Neoli 🐧 ©i_feel_so_stupid, 2019.

„Najpierw graliśmy na rozpadającym się szkolnym boisku, wyganiani o godzinie osiemnastej przez woźnego, by o dwudziestej drugiej przemknąć się przez bramę i grać tak długo, aż wystarczy nam sił." „No i są jeszcze oni. Dzieciaki z bogatych rodzin przesiadujący na orliku godzinami. Chwalący się nowymi butami sportowymi, I-podami, czy innymi I-phonami. Na boisku, do licha! Kogo coś takiego obchodzi na boisku?" „Wystarczyło tylko kilka minut, aby zauważyć precyzję ich gry. To nie uliczna koszykówka, jak w naszym przypadku. Oni ją trenowali. Zapewne kilka godzin dziennie w najlepszym klubie sportowym miasta. Każdy krok, każdy skok, wszystko idealne." „Nie stąd. Nie ma mowy. Nawet Arek by nie trafił. Trafił. Trafił, cholera. I co najgorsza, przegrywamy. Z nimi, wychuchanymi bachorami." „Myśleliśmy, że jesteśmy geniuszami w ulicznej koszykówce, aż tu nagle takie bachory ściągnęły nas na ziemię. Wyuczona precyzja pokonała instynkt." „Po prostu lubię piękno, a męskie, wysportowane ciała z pewnością są piękne. Gdzie mi więc do geja? Ciotki latającej z wypiętą dupą?"

Co byś zrobił, gdybyś po przeprowadzce do nowego domu zorientował się, że jest on nawiedzony? Wezwał egzorcystę? Dogadał się z duchami? Sprzedał dom i uciekł jak najdalej? Cóż, Natanael nie zrobił żadnej z tych rzeczy. Po prostu założył się z duchem o to, kto szybciej się z tego domu wyniesie. A trzeba wiedzieć, że Narcyz bynajmniej przegrać nie zamierza...

Cery to wampir i kiedy wraca z pracy, znajduje dziecko, które postanawia zabrać na najbliższy posterunek policji. Tam - dziwnym splotem wydarzeń - mały Kallen, na czas, odnalezienie krewnych chłopca zamieszkuje z wampirem. Niestety po dziecko nikt się nie zgłasza, a sam Cery polubił chłopca. Postanawia go zatrzymać i traktować chłopca jako swojego żywiciela. Niestety nie wszystko jest takie łatwe, bo w pewnym momencie do głosu dochodzi prawdziwa natura Kallena.