"Bence birilerinin sana ulaşmasını istiyorsun. Sadece yeterince kararlı biriyle karşılaşmamışsın. Ama inan bana, o kişi ben olacağım Aras. Tek bir gülümsemen için aylarca uğraşmam gerekse bile." Not: Texting ve eşcinsel hikayedir. Rahatsız olacaklar okumasın.

"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

"Yeter ama bu kadarı fazla!" sinirden gözüm dönerken Savaş abi yanıma gelip omuzlarımdan tuttu. "Yeter mi? Yüsra ben yanında olduğum sürece kimse sana yaklaşamaz." Ben onu itmeye çalışırken o daha sıkı tutuyordu. "Kendine gel, Sen benim abim değilsin kendini bu kadar kaptırma! Sen bana karışamazsın anladın mı?" gözleri kararmaya başladığında onu daha çok kızdırdığıma emin oldum. "Karışamam. Öyle mi?" inatla kafamı sallarken nasıl yola girdiğimden haberim bile yoktu... Sert Çehre ile isimli yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi ' 28.07.2019 '

[Tamamlandı] Oğullarının başlarına açtığı sorunlardan sıkılan ebeveynleri, çareyi evlendirmekte bulurlar. 🌈 Herkesin eşit haklara sahip olduğu bir dünyada geçmektedir.

"Kimsin sen?" titreyen sadece sesim değildi artık bedenimde aynı şekilde titriyordu. Karşımda ki adam gözlerimin içine bakarken ben korkuyla ona adım bile atamıyordum. "Açıklayacağım ama şimdi değil." demesiyle kaşlarımı kaldırıp göğsünden ittim. Hareket dahi etmezken bana üzgünlükle baktı. Acıyordu bana! "Ne demek şimdi değil ya? Ne zaman?" ne zaman söyleyecekti bana? "Senin için, bizim için bunu şimdi. yapamam Aleda. Anla beni lütfen." yalvarır gibi çıkan sesiyle gözlerimi kapatıp açtım. O beni anlamıyordu! "Sakın bir daha bana yaklaşmayın hocam!" bağırarak oradan uzaklaştım. Bağıran bedenim değil ruhumdu. Hiç bir şeyi hatırlamayan beynimdi. Her şeyi hisseden kalbimdi. Karşımda ki adam benim hocamdı. Öğretmenimdi. Sahi gerçekten kimdi o?