'Çok güzelsin.'' Açık yeşil gözleri, gözlerimle buluştuğu anda kalbimin atışları hızlanmaya başladı ve soluğumu kesti. Onun yanında çalıştığım her saniye ona iltifat etmemem gerektiğini öğrenmiş olmam gerekirdi. Bana arkasını dönerek şirketin camlarına yürürken at kuyruğu yaptığı saçları adımlarının temposuyla düzenli olarak sallanıyorlardı. Ona en çok yakışan modelin ne olduğunu bilmiyordum. Sıradan bir topuz yapsa bile mankenleri kıskandıracak yürüyüşüyle mükemmel gözükeceğine emindim. Aynı anda hem güzeldi hem de hırçın. ''Bana bir daha iltifat edecek olursan büyütmek istediğin şirketinin adını duymak için uyumayı beklersin.'' Son kelimesinin başında dönerek yüzüme baktı. Ciddiliği insanı ürkütecek cinstendi. ''İyi ama neden? Neden seninle başka insanlarla konuştuğum gibi konuşamıyorum?'' Ağzımdan çıkanları tutamadığım için kendime kızarken siyah stilettolarının sesi kulaklarımda yankılanmaya başlamıştı. Kafamı kaldırdığımda tam karşımda yüzüme bakıyordu. ''Başka insanlarla ne konuşursun, Brandon?'' Tek kaşını kaldırarak büyük bir ciddiyetle sorduğu soruya verebileceğim bir cevap varsa da unutmuştum. ''Her şeyi.'' Kestirip attığımda güldü. ''Burası neresi?'' Geniş masasının üstüne oturmadan hemen önce sordu. ''Burası senin şirketin.'' Kafasıyla onayladı. ''Burası benim şirketim. Bu da burada benim kurallarımın geçtiğinin kanıtı. Ben senin bildiğin insalara benzemem Brandon. Eğer başka insanlarla konuşmak istiyorsan kapının yerini biliyorsun.'' Sonra yanımdan geçerek odadan çıktı ve beni tüm salaklığımla yalnız bıraktı.

“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”

Bir kadın.. Bir adam.. Bir ev.. Peki bu üçü bir araya geldiğinde neler olacak dersiniz? Merak ediyorsanız Cihangir 'Numara 12'de buluşalım.

Büyüdüm. Büyüdükçe kabalaştım, soğuklaştım, umursamaz oldum. Büyüdükçe duygularımı gizlemeyi öğrendim. Büyüdükçe insan olmayı unuttum. Ben bir uzaylıyım. Gerçek bir uzaylı. Bir yaratık olmadığım zamanlarda insan olmam gerekirken bile uzaylıyım ben. İnsanların korktuğu o tuhaf yaratıklardan biriyim. Katilim ben. Psikopatım, sadistim hatta mazoşistim. Ben Harry Styles'ım ve bundan utanıyorum.