Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir. (Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.) 18.03.2023 #GençKurgu 1.

* * * * * * * * "Neden tüm bu belalara rağmen yanımdan ayrılmıyorsun, korkmuyor musun benden?"~Pınar "Ben seninle tüm belalara varım çünkü benim bu buz tutmuş kalbim seninle ısınıyor."~Deniz dedi ve bende mırıldanarak " Ben güneş değilim..." dedim. Deniz'de duymuş olacak ki bana sesini kısarak kulağıma etkileyici sesiyle "Doğru güneş değilsin olma da. Olursan eğer seni karanlıkta izleyecek yıldızlar olmaz." diye kulağıma fısıldadı ve kulağıma fısıldamaya devam ederek: "Zaten ben buna izin vermem senin kalbinde gizli bir güneş var ve beni senin kalbin ısıtıyor ve huzur veriyor seni izlemek çok zevkli belalı ayım..." dedi. Bana "Belalı ayım" demişti.Bu bir iltifat mıydı yoksa aşağılama mıydı bilmiyorum çünkü Deniz'i anlamak çok güç ve o aklında binlerce şey düşünmüş olabilirdi ve o aklındaki binlerce düşündüğü anlamlardan sadece birini söylemişti fakat ben bunu düşünemeyecek kadar yorgundum, yorgunum...Çok yakında yeni bir bela daha bize bulaşacaktı hissediyorum.Ama bu diğerlerinden farklı olacaktı.Çok daha büyük bir belayla karşı karşıya kalacaktık.Ve daha da kötüsü çok yalnız kalacaktık.Bildiğin hayat bizi yalnızlığa mahkum etmişti. Daha doğrusu biz yalnızlığın esirleriydik biz hep yalnız kalacaktık çünkü bizi yalnızlık esir almıştı biz "Yalnızlığın esirleriydik ve bu hep böyle sürecekti." "Siz yalnızlığın esirleri Pınar, Deniz ve arkadaşlarıyla yalnızlığın esirleri olmaya hazır mısınız?"

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?