İstihbaratta gizli görevde olan Ali Haydar ve babasını aynı uğurda kaybetmiş Nazenin'in aile apartmanında geçen aksiyon dolu aşk hikayesi. Adam sır küpüydü, kadınsa sabır... Adamın sırrı kadının sabrına mağlup olmamalıydı. Fakat hayat bu ya; hep olmaması gereken olurdu... •Ben Nazenin, hafız Nazenin. Başlarda klasik denilebilecek bir hayat yaşarken birden bire alt üst olan hayatımı anlatacağım size. Babasız kaldığım küçük yaşımda, babamın ailesinden kopmamamız adına onlarla aynı apartmanda kalmayı tercih etmişti annem. Babaanne, dede, hala, amca, yenge ve kuzenler derken kocaman bir aileyle büyümüştüm. Bir erkek kardeşim, platonik bir sevdam ve acılarla, sevinçlerle yoğrulmuş bir hayatım vardı. Sonra biz bir dönemece girdik. Babamın sırlarla dolu geçmişinden gelen ve okunmayı bekleyen o tozlu sayfalar, Ali Haydar'la beni, hayalden öteye gitmez dediğim o gizli sevdamla bizi aynı dönemece sokmuştu. Ve o dönemeçten sonra her şey değişti, bambaşka oldu! Yollar çetinleşti, mevsim kışa döndü ve ben o ayazda yüreğimi yakan aşkın aleviyle, Ali Haydar'ın kanatları altında ısındım. Onun ayak izleri babamınkine öyle benziyordu ki, ister istemez o izleri takip ederken bulmuştum kendimi... [Ali Haydar ve Nazenin'in sırlarla dolu aşk hikayesine hoş geldiniz...]

-hikayedeki kişiler,kurumlar,olaylar ve askeri terimler hayal ürünüdür. Gerçekle bağlantısı bulunmamakla beraber kurgudan ibarettir- Filmlerde izlediğimde asla yaşamayacağım şeyi ilk görüşte aşk olarak tasvir ederdim. Şimdi ise hayattan bir ders daha çıkarmıştım. Asla,asla deme. Çünkü nasip öyle bir şeydi ki ilki sonu yoktu. Eğer gönülleri bir muhabbete bağladıysa görmeden bile sevebilirdin. Sesini duymadan,gözlerine bakmadan,dokunmadan. Beklerdin. Ne pahasına olursa olsun beklerdin. Geleceği belli olmayanı beklemek hangi yürek dayanırdı ki? Gönlünü bir askere kaptırmış yürek dayanırdı. Çünkü hayatı ve sevgisi beklemekten ibaretti. Bekleyecektim. Ebedi bekleyiş olsa bile sadakatim sabrıma galip gelecekti. Döndüğüne gözlerine bakıp tek bir kelime kullanacaktım "sensedim"...

(Gerçek ailem) Geçmişi sırlarla örülü bir kadın... Görevine adanmış bir asker... Kıdemli Üsteğmen Gökçen Toprak, askeriyede disiplinli ve gözü kara bir komutan olarak tanınır. Ancak onun hikayesi, sadece görevlerle, operasyonlarla sınırlı değildir. Gerçek ailesine dair bilmediği sırlar, yıllardır saklanan hakikatler birer birer gün yüzüne çıkarken, Gökçen geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. Bu hikâyede soluklanacak bir an bile yok. Köşeye sıkıştığını düşündüğünde yeni bir tehdit, çözdüğünü sandığı her sırda daha büyük bir bilinmezlik... Gökçen, hem savaş alanında hem de kendi hayatında en büyük mücadelesini verirken, içindeki ateşi asla söndürmeyecek. Bol ters köşe, yüksek tempo ve son ana kadar süren aksiyon dolu bir hikâye! Gökçen Toprak, şimdiye kadar gördüğünüz en sert savaşına giriyor. Ve bu kez düşman sadece karşısında değil, geçmişinde de saklı... Not: yorumlarda bol bol spoiler var. Silsem de yetişemiyorum. Okurken şevkinizin kaçmaması için lütfen dikkate almayın. Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır... Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır...

Hilal:Gül teyzecim! Sahura kalktın mı? Kalkmadıysan kalk, yoksa oruç rüyada açılır Gül teyzoş:Pardon, kimsiniz? Hilal: Aaa?Gözlüğü takmadan mı mesaj atıyorsun yine? Geçen sefer de 'Ekmek değil kepek al' diyeceğine 'Eşek değil kepenk al' yazmıştın :) Gül teyzoş:Yok, ben Gül teyze değilim. Yanlış numara olabilir mi? Hilal:kız daha bu yaşta alzheimer mı oldun? Yeğenini unutuyorsun. Kırılıyorum ama teyzoş. Gittin Amerikalara sildin bizi. Harbiden orada saat kaç ben böyle sahur için yazdım sana ama? Gül teyzoş:bir yeğen olarak teyzenin numarasını yanlış bilmen de bir de teyzene laf yapıyorsun. Hilal:ay teyze anlamıyorum zaten bir gözüm kapalı uyandım sahura. Gül teyzoş:teyzen değilim diyorum. Yanlış numara. Hilal:teyze 24 yıldır bu numaradan iletişim kurmuyor olsak inanacağım ya. Oralarda senin şaka anlayışının vizyonu azalmış. Gül teyzoş:yav kardeşim tövbe tövbe. Teyzen değiliz diyorum. Ben bu numarayı yeni aldım büyük ihtimalle teyzen hattını değiştirdi bu numarada bana düştü. Hilal:öyle saçma şey mi olur? Hiç mantıklı değil. Hem dünyada numara mı kalmadı da teyzemin eskisi sana gelecek? Gül teyzoş:kalmamış demek ki! İlk sahurumda sofrada beni yalnız bırakmadığın için sağol ama şimdi karnımı doyurmam gerekiyor. Hilal:rica ederim ne demek te benim aklım hala almıyor. Ciddili sen teyzem değilsin yani? Gül teyzoş:ciddili ben senin teyzen değilim. Hani bir akrabalık bağı olsa bile teyze olamıyorum. Dayı,amca falan belki. Hilal:ha bir de erkeksin. Gül teyzoş:öyleyim. Hilal:iyiymiş. Değişik oldu böyle şimdi. Gül teyzoş:baştan beri değişikti de neyse. Hilal:ne yapim yani? Teyzem sandım. Hiç aklıma gelmezdi eski numaranın bir başkasına verileceği. Tüm iyi niyetimle seni sahura kaldırmış oldum işte fena mı? Gül teyzoş:iyi niyetin için sağol ama artık yemeğimi yemek istiyorum. Hilal:kusura

İlay, yıllarca yanında büyüdüğü Adem babaya hayır diyemeyeceğinden bir asker ile görev için evlenmeyi kabul eder. Bu evlilik yüzünden hiç bilmediği, tanımadığı bir şehre gider ve daha ilk günden bu yabancı şehirde bir tanıdık ile karşılaşır. İlay, alacağı büyük darbeden habersiz yeni hayatına alışmaya başlar... Bu hikayede geçen kişi ve kurumlar tamamen hayalimin ürünüdür. Gerçekler ile hiç bir alakası yoktur. Yaş Farkı İçerir.

"Sen kimsin?" dedi yorgun gözlerle. Gözlerinin altı morarmış. Çatık kaşlarıyla ürkütücü duruyor. Derya'nın sevgilisi midir, nişanlısı mıdır nedir, burada ne işi var? "Ne demek ben kimim?" dedim sesimin titremesine engel olamazken. Şaşkınım. "Derya nerede?" Gözlerini etrafta gezdirdi. Olayın şaşkınlığı içerisinde donakaldım. Ben kimlere bulaştım böyle? "Temizlik mi yaptın?" dedi hiçbir şey olmamış gibi. Yüzünü bana döndü. Omuzlarımı dikleştirdim. Ciddiyete büründüm. "Zahmet etmeseydin. Bu arada adım Derya. Bir yanlışlık olmuş. Sen de Deniz olmalısın. Kız olduğunu bilseydim kabul etmezdim. Erkek sandım seni." Başıma kaynar sular döküldü. Ben şimdi ne halt yiyeceğim? "Şimdi çıkmam gerekiyor. İşime yetişmem lazım. Akşam eşyalarımı toplamak için gelirim. İyi günler-" "Yeni ev bulana kadar kalabilirsin, sorun yok. Ben-" "Gerek yok!" diyerek sözünü kestim. Kapıyı açıp dışarı çıktım alel acele. Kapıyı kapattığımda çantamı sıkı sıkıya kavradım. Allahım ben ne yapacağım şimdi?

"Neden bana dokunmuyorsun?" "Sana dokunacağımı kim söyledi?" "Karı koca değil miyiz?" "Değiliz. Kim ne derse desin bacaksız. Sen benim karım değilsin. Olamazsın da." "Bu dediklerini unutma. Benim de adım Gonca'ysa laflarını sana tek tek yedirmesini bilirim." Toygar, alaycı bir ifade ile karşısındaki gelinlik içindeki kıza bakarken "Sana karım dediğim gün etek giyer mahallede topuklu ayakkabı ile dolanırım." dediğinde Gonca küçük burnunu havaya dikip "O zaman kendine göre ayakkabı ve etek seçmeye başlasan iyi olur asker. Çünkü ettiğin lafları yutarken seni izlemek çok zevkli olacak." dedi. Arkasını dönüp gelinliğin fermuarını açarken omuzunun üzerinden zoraki kocasına baktı. "Madem karın değilim. Öküzün trene baktığı gibi bakma da çık dışarı asker. Sana gösteri yapacak değilim." Toygar, kağıt üzerindeki karısının sözlerinden sonra sinirle iler bir adım atıp kolunu tuttuğu gibi sıkarken "Bana bak bacaksız. O dilini koparırım bir daha derdini anlatacak kadar bile konuşamazsın. Şimdi kırdırma bacaklarını da git banyoda değiş üzerini. Çırpı bacaklarını görmeye hevesli değilim." deyip dişleri arasından hırlar gibi konuştu.

Kar taneleri genç adamın boynunu sıvazladı. Tüm ayaz gökyüzünün soğuk esintisiyle kavisli çenesine sinmiş gibi irkildi. "Çalı bile itmiyor kendine sığınan kuşu. Rüzgar değse düşecek gibisin, herkes iki dağı aşabilirsin zannediyor!" Ne denli kırdığının dahi farkında olmadan tüm selleri üzerime savuruyordu. Ruhu karamsar bir rüzgarda çöllerde savrulmuş gibi dokundu. "Ben sadece seni görmek..." Tam cümlemi bitireceğim sırada öfkesi yüzünde daha fazla hissedilmeye başladı. "Bana bak, Liva!" Tam karşımda dikilmiş buz mavisi gözlerini irislerime saptamıştı. "Sen ve ben diye bir şey yok!" durdu ve gözlerindeki irisleri koyu gölgelerinde kayboldu. ... "Herakleitos der ki! Karakter insanın kaderidir!" Ardından bana döndü. "Sezgi, aklın tekeridir! Bazen kadınlar sezgilerinde fazla duygusal davranabilir!" Söyledikleriyle bakışlarım koyu irislerine dokundu. "Sevgi affetmez! Sevgi yıpratır." diyebildim. ... "Vuslat" gözüyle bakarsan "Yâr" "Hasret" gözüyle bakarsan "Yara" ...

Eda en yakın arkadaşı Sena'ya mesaj atmak isterken kendini ünlü futbolcuya mesaj atarken bulur. Kime yazdığının farkında değildir üstelik. Siz: Gerizekalı olduğun için. Siz: İnsanı fonksiyonlardan bihaber yaşadığın için yiyorsun o ayvaları. Siz: Bir insan evladı bak tekrarlıyorum bir insan evladı nasıl olurda kendi numarasını yanlış ezberleyip bir de bunu üstün bir özgüven ile kaydeder? Siz: Ama suç benim. Ben ne halta gruptan otomatik kaydetmeyip sana gel numaranı yaz dedim ki? Malım ben.

Aşkın barut kokan hâli... UYARI! → İncelemekte olduğunuz kitap 16 yaş ve üzeri için uygundur. Olumsuz örnek oluşturabilecek unsurlar içermektedir. → Kitaptaki olaylar, mekanlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. → (Ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. → Kapak tasarımı şahsıma aittir. Şimdiden teşekkürler, iyi okumalar ᥫ᭡ #1 hayat (23/07/25) #1 saygı (12/07/25) #1 bayrak (03/02/25) #1 gerilim (28/12/24) #1 düşman (10/10/24) #1 öfke (12/09/24) #1 ayrılık (08/06/24) #1 wattpad (17/05/24) #1 görev (09/04/24) #1 heyecan (01/11/22) #1 sevgi (29/10/22) #1 intikam (03/09/22) #1 hırs (24/07/22)