A nuk ta bëra të qartë natën që kaloi? Në zërin e tij ndihej një notë triumfi që, siç dukej, ai e shoqëroi me një goditje grushti në ajër. -Kam nevojë të dëgjoj që je në rregull kur nuk të kam pranë që të të shikoj dhe mbylla përsëri sytë për të përballuar valën e mallit. Të dije atë që dija unë - sa i rëndësishem mendonte të ishte ai për mua gjë që e bënte kaq të vështirë qëndrimin afer tij. - Më merr shumë malli për ty. U kapërdiva me vështirësi, duke hapur sytë në kohë për të parë Danilin duke ardhur drejt meje. E ula zërin. - Do të të pres gjithë jetën, për sa kohë që do të jesh imi. Nuk do të zgjasë gjithë jetën. Po bëj gjithçka që kam në dorë. Më beso. -Të besoj. Dëgjova një tjetër telefon që binte atje ku ishte ai. -Zëri i tij u ul në nuancën joshëse që më kishte kandisur gjithnjë t'i ulja pantallonat për të-Do të takojë fiks në orën tetë shpirt- u degjua tek i thoshte asaj. Dëgjova linjën që u mbyll, dhe, papritur, u ndjeva e vetmuar. Sa e vogël ishte kjo botë. Është si një ëndërr. Ende po kërkoj të gjej në të një pikë ku të kapem.

Ajo nga Veriu Ai nga Jugu Ajo ishte e llastuar. Ai i matur. Por asnjeri prej tyre nuk e linin te qete njeri tjetrin. Asnjeri nuk thonte po, por asnjeri nuk thonte jo. A/N: Per te shkruar kete liber kam marre pak ndihme nga nje shkodrane ketu ne wattpad. Besoj se e dini te gjithe kush eshte....

Marrim frymë çdo ditë e kjo na duket gjëja më normale, por shumë njerëz i numërojnë frymëmarrjet. Frymëmarrja e fundit që numëruan mund të jetë e fundit për ta. Ata kanë nevojë për një frymëmarrje më shumë për të vazhduar luftën që kanë nisur, kanë nevojë për një frymëmarrje më shumë për të jetuar. Një kancer portokalli apo një njeri? Kush do e fitojë këtë betejë? ---- Best Ranking #1 in albania #1 in pain #1 in hope #1 in life.