Ben İpar Gök, İpar yüksek dağların kar tutmayan yerlerinde yetişen bir çiçekti. İsmimi babam koymuştu, annemle karşılaştıkları ilk gün ona İpar hatun efsanesini anlatmıştı dediğine göre. 'Bir kızım olursa ismini İpar koyacağım' dermiş hep. Her çocuğun hayalinde büyüyünce doktor olmak, öğretmen olmak olurdu. Ama benimki belliydi, ben Asker olmak istiyordum. Geçici bir heves değildi, 'ne olmak istiyorsun?' diye soranlara cevabım netti. Ben bir f16 pilotu olmak istiyordum, sonsuza kadar gökyüzünde olup vatanım için yeri gelince savaşmak, yeri gelince canımı vermek istiyordum. Hayallerim sadece bir hayal olarak kalmamıştı, başarmıştım. Ben bir f16 pilotu olmuştum, ama bu yolda bazı duygularıma yenik düşmüştüm. Aşık olmuştum, aşık olmak kötü bişey değildi. Ama karşılıksız aşk olunca 'keşke aşık olmasaydım' diyordu insan... _____ "Beni hatırladınız mı komutanım?" "Hatırladım." Hiç unutmadı ki hatırlasın... Bu İpar ve Asrının hikayesi. (TAMAMLANDI) ___________ Başlangıç tarihi: 24.08.2023 Tamamlama tarihi: 09.02.2025

İhanetin yuva edindiği bir hayat, gerçeklerinin hançerle gezdiğini bilmeliydi. Her gerçek, büyük bir yara. Ölüm ya da yaşam, bir anlamı yok. Sol tarafındaki kan pompalayan organ durmadan da hem ölümü, hem yaşamı tadabilirsin. • "Sakın gözlerini kapatma, komutan." dedim titreyen sesimle. "Kanlı Hilal'i bilir misin?" diye sordu kısık bir sesle. Karnındaki yaraya fularımı bastırırken, gözyaşlarımı silip başımı sallamıştım yana doğru. "Ay bütünüyle Dünya'nın gölgesinde kalıyor olsa da, bir miktar Güneş ışığı, Ay'a ulaşıyor. Ancak bu Güneş ışığı Dünya'nın atmosferinden geçerken, ışığın büyük kısmı atmosfer tarafından filtreleniyor ve Ay kırmızı görünüyor. Ve burada Kanlı Hilal ortaya çıkıyor." Dudaklarındaki kuruluğu gidermek için dudaklarını diliyle ıslatmıştı. "İşte sen de bu gölgeli hayatıma düşen tek ışıksın, sen benim kırmızımsın, Hilal." ‼️Uyarı; Kitapta Kan,Cinayet,Cinsellik vs bulunuyor.

Hakkari/Çukurca'da görev yapan Jöh Yüzbaşı'sı Yağız Mert ve Pöh başkomiseri Elif Şahin başından geçenleri anlatmaktadır. Bir gün görevden sonra şu konuşmayı yaparlar "Neden polis oldun başkomiser"diye sordu Yağız. Elif ise şu cevabı verdi "bu sizi ilgilendirmez yüzbaşım,ben size soruyor muyum neden asker oldunuz diye"dedi Elif. "hayır sormuyorsunuz başkomiserim"dedi Yağız. "iyi bir daha sende bana neden polis oldun diye sorma anladın mı beni Yüzbaşı Yağız Mert"dedi Elif. "iyi sormam Başkomiser Elif Şahin"dedi Yağız. İki Şehit Çocuğunun Aşk Hikayesi. DİKKAT:KİTAPTA +18 UNSURLAR BULUNMAMAKTADIR! AMA ÇOK AZ KÜFÜR VE ARGO BULUNMAKTADIR. Başlangıç Tarihi:10.07.2022 Bitiş Tarihi:06.10.2023

Kitabım aile-asker kurgusudur. Askeriyeye ilgim var fakat 100/100 bilgim olmadığı için kusurlarım için şimdiden özür dilerim. Lütfen yorum yaparken kitap sahibinin duygularını düşünerek hareket edin. Umarım beğenirsiniz. Ben öykü insanların "kadınlar evde oturmalı" sözlerine karşı çıkmış bir hayatım var. Küçük yaşlarda ailemden gördüğüm fiziksel ve psikolojik şiddet hayatımın değişmesinde önemli rol oynadı. Şimdi benim hikayemi dinleyelim...

Serinin tüm kitapları, tek kitap şeklinde birleşerek burada yayımlanacaktır. Okuduğunuz klişe/çerezlik asker kurgularından değildir! დ ❛Ben Vatanıma aşığım. Kalbimde ve aklımda ondan başka bir şey yok. Ama sen... Sen delisin. Bir askerin peşinden koşacak kadar delisin. Söylesene; hiç mi akıllanmayacaksın, Nar Çiçeği?❜ დ Asker ve Askeri Psikolog. დ Uzum zamandır kendisine saplantılı şekilde aşık olan Mirza'dan kurtulmaya çalışırken, daha da dibe batar Leyla İzem. Her şey bitti dediği vakitte aniden karşısına çıkan celladı kaçırır onu ve tutsağı yapar. Abisi gibi gördüğü adamın terör örgütünün lideri olduğunu öğrenir kaçırıldığında. Üç ay türlü türlü işkenceler görür, ama yine de boyun eğmez onlara. Üç ay boyunca çocukların, gençlerin ölümüne şahit olur. Umudunu kaybettiği sırada bir mucize olur. Kaçırılıp tutsak edildiği mağaraya gelen Türk askerleri, ona yeniden umudu verir. İsmini bilmediği siyah gözlü bir asker alır onu caninin elinden. O asker sol göğsüne yara alır o gün, Leyla İzem ise sağ elinin avuç içine. Tutsaklığı biten Leyla İzem, ailesinin yanına geri götürülür fakat aklından çıkmaz o siyah hareler. Ona bir borcu var - hayat borcu... Yıllar sonra okuyup askeri psikolog olarak Şırnak'a gelen Leyla İzem, aslında yıllardır rüyasına giren askerine doğru yaklaştığından habersizdi. Peki ya ismini bilmediği kahramanı ile karşılan bu yaralı kızı, tanıyacak mı yıllar önce onu kurtaran asker? Hayat onları nasıl bir sınavın içerisine sokacak..? ~Tüm hakları tarafımdan korunuyor. Her hangi bir (ç)alıntı durumu olursa, gerekli işlemler başlatılacaktır! Kitap kapağını, kendi kitabınızda kullanmanyın! ~YAZIM TARİHİ: 01.08.2023 ~YAYIM TARİHİ: 10.09.2023

"Sakın, sakın Ala, aklının ucundan dâhi geçirme." Diye burnundan soludu. Sinirle bir adım attım. İşaret parmağımı doğrulttum. "Sakın Yüzbaşı, sakın ola bana o isim ile seslenme. Senin o ismi demeye artık hakkın yok! Balca'yım ben anladın mı?!" Sendeledi, canı yanmıştı, yansındı. Bana bunu yapmayacaktı. "Senin adın o, ben nasıl senin adını başka bir isminle sesleneyim Ala!" Benim adım artık Ala değildi, o Ala'yı bitirmişti, Ala tekrar ölmüştü. Bir daha gelmemek üzere. Sinirle omzundan ittim. Tekrar sendeledi. Kimsenin yıkamadığı Yüzbaşı Karan Çevik'i ben bir itmeyle yıkıyordum. "Öldürdün lan Ala'yı, öldürdün. Bir daha geri getirmemek üzere öldürdün." Gözlerinde yapma der gibi bir hâli vardı. Yapacaktım. "Deme öyle, nolursun Ala yalvarıyorum sana deme öyle." Sol gözünden yaş aktı. "Ne yalvarıyorsun lan sen bana! Ne hakla? Hangi sıfatla bana yalvarıyorsun. Artık ne ölüne ne ölüme Karan Çevik." İki Yüzbaşı, iki çocukluk arkadaşı, iki asker arkadaşı, iki şehit çocuğu, iki yaralı çocuk. Bir tim komutanı, bir o timin askeri. Ya ikisi birbirini tamamlayacaktı, ya da ikisi de birbirini bitirecekti...

"13 Nisan 2007/Kuzey Irak Bal'ıma.. Merhaba babacım, bal kızım. Güzel bir başlangıç olmadı biliyorum. Ama ömrünün yarısı dağın taşın arasında geçen bi adam olduğum için daha afilli sözleri bilmediğimi fark ettim. Beni bunun için affetmeni istiyorum. Bu gün çok zor bir gün babacım. Bu gün ülkenin kanatları etrafında güvenle durman için savaşacağım en zor gün. Gün geldiğinde beni affetme ama anla diye yazıyorum bunları. Çünkü ben şehit olacağımı bilerek geçiriyorum günlerimi burada. Pişmanım babacım. Sana son kez sıkıca sarılıp , seni seviyorum güzel kızım demediğim için pişmanım. Benimle güzel anılar biriktiremeden gittiğim için pişmanım. Ama gitmem gerekiyordu kızım. Benim kızım için bir ülke bırakmam gerekiyordu. Benim kızım için, güvenli bir vatan toprağı bırakmam gerekiyordu. Seni ilk kollarıma verdiklerinde, koruduğum vatan toprağına iki katı sarıldım. Senin bir vatanın olmasını dileyerek canımı dişime taktım. Sakın ülkenden, vatan toprağından gitme. Ben senden gitmek zorunda kalsam bile, sen benden vatan toprağından gitme. Benim kızım olduğunu bilerek yaşa. O nur yüzünü vatan toprağından geri çevirme. Benim üniformalarımı giyerken gördüm seni. Çok gurur duydum , çok duygulandım. Ben senin gözlerinde gördüm kızım Harbiyenin tozunu. Daha o günden anladım arkamdan geleceğini. Umarım görürüm bal kızım, beraber koruruz vatan toprağını. Buralarda günler çektiğimiz bir mercan tesbih gibi, zikrimiz aynı ama ölüme yaklaştığımızı bilerek çektiriyorlar. Subay olduğunda, sakın babası yüzünden gelmiş dedirtme arkandan kızım. Eğer bir şey diyeceklerse arkandan, babasının kızı desinler. Babasının cesur, yürekli kızı desinler.Ayak bastığım hiçbir toprağı yetim bırakma babacım. Seni çok seven, Baban. Binbaşı Mehmet Duman ZEYREK. "

Bir kadın var, acısından kendini dağlara kapatan. Bu öyle büyük bir acı ki, dağlara gölge olacak kadar büyük hemde. O Gölge. Teröristlerin gölgesini bile göremediği Gölge. Ece... Gölge'nin ardındaki, güneşe aşık kız. Bu hikaye, güneşe aşık kızın güneşe kavuşma hikayesi. "Seni öldürmeyi geçtim, gölgeni bile görememişler." «Hikayedeki her şey hayal ürünüdür.» Düzenleniyor. (Eski ismi:|GÖLGE| Emredin Komutanım!)

Çadırın içerisine giren kişi tüm dikkatini dağıtmıştı. Ayakta dikilen, nefes nefese kalmış, soğuktan kızarmış yüzüyle topladığı bilgileri anlatmak için can atan yardımcısına baktı. Yardımcısının kendisine ne kadar bağlı olduğunu, kendini beğendirmek için elinden ne gelirse yapacağını bildiğinden onu kukla gibi oynatmak onun için bir zevkti. Kimseye değer vermeyen sadece kendini düşünen birisiydi o. " Anlat." Bu komutu bekler gibi kafasını salladı ve etrafında kimsenin olmadığına emin olduktan sonra konuştu; " Teğmendir. Meslekte 2. Yılı, bir yıl sonra kademe atlayacakmış, şehirden gelmiş, şimdiden çok sevildi halka karşı çok saygılı tabi halkta ona, hiç kimseye üsten bakmadı, tüm rütbelere arkadaş gibi davranır, hepsini kendine bağladı anlayacağın komutanım." Elindeki tesbihi sıkarak derin nefes aldı. " Ailesini sordum çok konuşmak istemedi çok üstelemedim özel hayatı hakkında kelime ettiğini duymadım." Kafa sallayarak anladığını belirten sesler çıkararak gözlerini kıstı. "Adı dediğiniz gibidir Ulaş, Ulaş Çakır." " Cengiz ne yap ne et istediğimi bul! Anladın?" öfkeli ses tonundan tüyleri diken diken olan adam sertçe yutkundu, " Sevdiği kadını öğreneceksin! Elbet vardır sen o kadını bana bulacaksın Cengiz anladın?" Kafasını hızlı hızlı sağlayan adam çık emrini alıp örgütün bulunduğu dağdan hemen uzaklaştı. Tek başına kalan örgüt komutanı cebinde daima bulundurduğu resmi çıkardı. " Ben Bektaş isem alacağım intikamını. Onunda sevdiğini alacağım elinden. Çünkü bir erkek sevdalısını gömünce ölür. Onu öldürmeyeceğim süründüreceğim, kolay olmayacak canı öyle yanacak ki mahvolacak. Nasıl ki seni benden aldı, bende onun ellerinden alacağım sevdiğini." "Teğmen, teğmen seni nefessiz bırakacağım!"

"Dicle... Fırat'ına kavuşmak için deli gibi çağlayan Dicle! Ömrünü adadığı kişiyi ne kadar uzaktan da olsa bir çırpıda anlayan Dicle!" Sözleri buz gibi dökülürken gözleri öyle değildi. Mavi hareleri alev alev yanıyordu sanki. Ne cevap vereceğimi bilememiştim. Boğazıma yumru otururken o gözlerini gözlerimden bir an olsun çekmiyordu. "Ya Fırat? Dicle'nin aşkıyla her şeyi yakıp yıktı. Gözü sadece Dicle'yi görüyor, ruhu sadece onu hissediyordu. Sonra ne oldu? Dicle ile kavuştu ama Fırat onu görmedi bile!" Derin soluklar alıp devam etti cümlelerine. "İkisi de birbirine zıttı, imkansızdı. Ama Fırat aşkını fark edemeyecek kadar sevdalı, Dicle ise Fırat'ın onu görebilmesi için fedakar." Bir adım atıp daha da yaklaştığında sertçe yutkundum. Dicle'nin sesi aramızdaki tek ses olmuştu. "Bende ilk başta Fırat gibi kördüm. Ama sonra onu, aşk bildiğim vatanımla aynı yere koyduğumu anladım. Emin olamadığım ise onun Dicle gibi sevdalı ve fedakar olup olmadığı." *' Gözler yıldız kaş hilal, Almış ele okla yay, Gel bir turân kuralım, Kızımız olsun, Umay... #1-Türk 03.04.21 #1- yakışıklı 16.04.21 #1-spiritüel 18.04.21 #2-romantik 02.08.21 #1-doktor 17.05.21 #1-askeryareni 03.10.20