Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

"Vücuduna yapışmış elbisenin rengi şarap kırmızısıydı. Bu beni daha da tahrike ederken omzunun üstündeki askısı düştü derin bir nefes aldım." ... "Dolgun kalçalarını saran elbisesi ile tanrıça kadar güzeldi Tanrım bana ne oluyordu böyle. Kaldırım kenarında oturmaya devam etti ben onu izledikçe içime amansız bir duygu kaplarken o geçmişin tozlu sayfasında kayboluyordu. ... Yeşil harelerim, zifir hareleri ve kiraz renginde ki dudakları arasında gidip gelirken biraz daha yaklaştım ona. Uzunca öptüm onu o ise tepki veremiyordu. "Yapma dedi" kırgın bir sesle. İşte o an onun değilde yerde kanlar içerisinde yatanın benim kalbim olduğunu hissettim. Başlama tarihi: 27.07.2021