Bir casusun hayatı zorlu, maceralı, heyecan dolu ve tehlikelidir. Peki ya bir avuç gencin casus olma süresindeki yaşadıkları? Aşkları, arkadaşlıkları, dostlukları? Sırlarla ve oyunlarla dolu bir ortamda, geçmişin intikam kokusunun hâlâ hakim olduğu bu hikaye yalnızca bir başlangıç. °°° ASLA BASTIRMAYI DÜŞÜNMÜYORUM. BU HİKÂYE BURADA YAŞI KÜÇÜK OLAN OKURLARIN EĞLENMESİ İÇİNDİR. Bu hikaye 14 yaşındayken 2013 yazmış olduğum bir kırgudur. Eleştirilerinizi ve görüşlerinizi ona göre yapabilirsiniz. (Eğlence amaçlı yazılmıştır ve kurgusu bana aittir. Tüm hakları saklıdır.)

Atlas dünyanın yükünü sırtlar, Deniz tüm gözyaşlarını yutup sonsuzluğu kutsar, Poyraz içinde tuttuğu her türlü sırrı kuzeyden yüreklere taşır. Soğuk, sonsuz ve ağır. Herkesin özünde bu yok mu? Ben çığlık atamadığımı zannediyordum. Boğazımda birikenler herkeste var zannediyordum. Halbuki sadece buna iznim yokmuş. Kendime izin vermiyormuşum. Kendi sınırlarımda olan yürüyüşüme eşlik eder misiniz? °°° "Bu hayatta herkes yumruk yemekten korkar ama atarken tereddüt etmez." dediğinde lafı nereye getireceğini bilemeyerek ona bakmıştım. "Sen tam tersi, yumruk yemekten asla korkmuyorsun. Darbelerden çekinmiyor, onları tüm gücünle göğüslüyorsun. O kadar cesursun ki! Ama iş yumruk atmaya gelince karşındaki insanı kırmaktan çekiniyorsun. İnsanlar senin yapamayacağını düşünüyor, yapmak istemediğini görmüyor." Burada yine duraksamıştı. "Yumruk atmayı öğrenmen gerekiyor." Onu aynaladım. "Yumruk atmayı öğrenmem gerekiyor." °°°

"Kelebek öldü." dedim dişlerimi sıkarak. Adam ürpermedi bile. Omuzlarımdaki ceketinin yakasını düzeltti önce, ardından parmaklarını boynuma yönlendirip işaret parmağını ve orta parmağını tam atan nabzımın üzerine koydu. Gözleri o an verdiğim nefesi takip edercesine aralık dudaklarıma kaydıktan hemen sonra yine rotasını gözlerime çizdi. "Bana oldukça canlı görünüyor." ☀️ Seçeneksiz bir evrende ihanete uğrayarak öldürülen Kelebek'in, intikam arzusuyla kozasına dönerek yeniden doğuşunun hikayesi. Ölüme karşı, ölümle birlikte ve ölene dek... Yıldızları selamlamayı unutma. Gökyüzünde yerini bulduktan sonra yeryüzündeki yazgımızın ışığını takip et. Gün doğduğunda görüşürüz! ☀️ •Kurgusu, hikayesi tamamen bana aittir. Tüm hakları saklıdır. •Kapak yapımı: yazarın kendisi

Var olmaktan daha çok korkuyordu. ©maddoctorbet - 30.07.21

"Beş yüz yıl? Aslına bakarsan hiçbir şey değil. Çok kolayca beş yüz yıl boyunca hiçbir şey yapmayabilirsin. Bense sadece iki şey yaptım: Saklandım ve kaçtım. Her şeyden." "Sonra ne oldu?" "Her şeyden kaçtım, dediğim gibi. Buna duygularım da dahildi. İnsan duyguları olmadan sadece... Bilmiyorum, sanırım bir çeşit hayal adasında yaşıyor. Kurulan hayaller atlasında." "Kurulan Hayaller Atlası: Canlıların kendilerini ruhlarından soyutladığı, boşlukla doldurulmuş bir dünya." diye bir çıkarımda bulundu. "Nasıl demek istersen." • Ansızın en yakın arkadaşlarından birini kaybeden Kaos, bu ölümün nedenini çözmek ve anlamlandırmak için uzun bir yolculuğa çıkar. Bir yandan yeni insanlarla tanışırken bir yandan da varlığının amacını ve Tanrı'nın neden onun ırkı olan cadıları ruhsuz, duygusuz ve ölümsüz yarattığını bulmaya çalışıyordur. • Kapak: Maddoctorbet ♥️

TÜM HAKLARI SAKLIDIR (BÖLÜMLER DÜZENLENMEK ÜZERE YAYINDAN KALDIRILMIŞTIR) Uzay... Tek dostum olan sonsuz gizem... İçinde kaybolduğum, kaybolurken de huzur bulduğum sırların kaynağı. Ama bir gariplik vardı. Hem de kökeni benden önceye uzanan bir gariplik... Uzay... Sırlarınızın cevapları yıldızların ve gezegenlerin arasında yatıyor olabilir.

Kurgu ürünü değil, psikolojik rahatsızlıkları sebebiyle hastaneye yatışı olan DKB sahibi bir hastanın gerçek günlüğüdür. Bu hasta kim mi? Doğru bildin, benim.

This is not a fiction, is the real diary of a patient with DID who was admitted to a hospital due to mental health problems. Do you know who this patient is? You are right, it's me.

Bu hikayede anlatılan hiçbir şey kurgu ürünü değildir. Kişi isimlerinde değişikliklere gidilmiştir. ... Not: Kişilik/alter/kafadaş isimlerinde herhangi bir değişiklik yapılmamıştır. Kitapta geçen isimler doğrudur.