Глория спрыгнула с моста . Но она осталась жива .За ней приехал друг Алекса . Для всех она умерла , а ее тело унесло течением.И теперь у нее начинается новая жизнь . С новым именем и историей. Она будет опять ходить в школу ,но уже в новом городе и ждать своих любимых музыкантов. Что же с ней будет дальше ?... Глория уже полностью забыла свое прошлое. Она готова к переменам и к новой жизни. Она даже слышит дыхание, которое учащается, когда она вспоминает свою прошлую жизнь. Ветер развивает её волосы. Она чувствует, чувствует её. Что? Свободу.

Մի աղջկա պատմություն, ով իր կոպիտ ու համառ բնավորության պատճառով իր հետ շփումը դարձրել է անհնար...բայց կշարունակվի արդյոք այդպես?

Ո՞վ է ասել, որ Չոն Ջոնգուկը զայրանալ չգիտի։ Ո՞վ։ Դու միայն դիպիր այն ամենին, ինչն《իրեն է պատկանում》

Կարանտինը, օտար երկիրը, պատշգամբն ու ջութակահարը։

Անիվիս հաջորդ պտույտը: Իհարկե սկզբում Dear diary-ն էր՝ Ջիմինի մասնակցությամբ: Իսկ հիմա... - Հե՜յ, սև շորերով աղջիկ, - դիմեցի կողքովս անցնող աղջկան, որ անընդհատ ինչ որ բան էր լուսանկարում: Բայց նա կանգ չառավ, քանի որ ականջակալներով էր: Այս ի՞նչ սերունդ է: Առանց ականջակալների յոլա չեն գնում, - Հե՜յ լուսանկարչուհի՜, - այ հիմա շրջվեց՝ մի ականջից հանելով պարագան, - Դու ընկեր ունե՞ս: Կդառնա՞ս ընկերուհիս, - ու կրկին պայծառ ժպտացի...

Սիրելիներ, էստեղ կլինեն հիմնականում կարճ դռաբլներ, քանզի ամեն անգամ չեմ ուզում նոր, կարճ պատմության համար նոր գիրք բացել։ Հետաքրքրությունը, կարծում եմ, ապահոված կլինեմ😊💜(Ջին-շին ինքնագնահատականիս ուսուցիչն է😂) Բարի գալու՜ստ, բարի ընթերցու՜մ💜

Մառախուղի մեջ տեսնում եմ քո ժպիտը ու աուզվում աչքերիտ խորությամբ։ Բավականին տարօրինակա, բայց հրապարակում եմ

[Յունմին] Յունգիի առջև մի ամբողջ ֆիլմ է ընթանում, ուղղակի ինքը հիվանդ չի ու երկուսով չեն գտնվում հիվանդանոցի ճաշարանում՝ խմելով հիվանդասենյակի դարակից հանկարծ գտած տեկիլան․ - Բախելով երկնքի դռները՞... Հ. գ. Նկարը theperfectblues-ից🤍

Մի փոքրիկ պատմություն մտերիմ ընկերների մասին: Հաճելի ընթերցանություն... 🦋