Annelerin ayakları altında değil miydi cennet, peki benim annemin yüreği neden bana cehennemdi? Annesi tarafından sevilmeyen çirkin bir kız, bir adam tarafından nasıl sevilecekti ki..? Hele ki, bu adam yıllarca sevdiğim, herkesin ölümüne korktuğu Midyat'ın ağasıyken. Her adımını takip ederdim. İçimdeki bu platonik aşkı; düşlerimde öyle bir büyütmüştüm ki, gerçek olmamasına hayret ediyordum ama sonra aynanın karşısına geçip yansımamla yüzleşince, buruk bir tebessüm dudaklarıma oturuyordu. İç sesim ve tek arkadaşım, "Şu haline bak Zemheri. Vazgeç, üzülürsün." derdi. Haklıydı.