"Bu dudakları tatmayı bırakırsam eğer,"dedi, gözleri dudaklarımdayken. "Bu kokuyu solumazsam,bu tene,"derken parmak uçlarını kadınlığımda hissettim. "Dokunmazsam eğer,buna sebep olan her şeye düşman olurum, güzel karım,"diye devam etti. "Seni, benden koparmaya kim kalkışırsa mahrum kaldığım yerden onu mahrum ederim,onun da nefesini keserim." O, sağanak bir yağmur. Ben ise ona savunmasız bir Diphylleia. Belki de beni görmesi için yağması gerekir. Nefretin büyüttüğü iki bedene vuran kasırga, duyguları bertaraf ettiğinde nefretten peyda olan güçlü duygu aklı köle;duyguları hükümdar yapar. Nefret güçlü bir duygu. Tutku,nefreti öldürebilecek daha güçlü bir silah. Yıldızlar, bir bir parladığında nefret ve tutku birlikte oldu. O gece birbirlerine çıkan yolun temeli atıldı. Birbirlerine karıştılar. Kızıl saçlı bir kadının ve kömür karası gözlü bir adamın tenine işleyen mühür, duygularının damgalarıydı. ℤ𝔸𝕐ℕ𝔸ℍ𝔸ℝ𝔸'𝔻𝔸ℕ CEVHER SERİSİNİN İLK KİTABIDIR. (Kitabın ismi şahsıma aittir. Herhangi bir kitapta kullanılmasına müsadem yoktur. )

"𝖁𝖊 𝕿𝖆𝖓𝖗ı 𝖎𝖓𝖘𝖆𝖓ı 𝖞𝖆𝖗𝖆𝖙𝖙ı." "Ölümünü seyredeceğim!" Karşımda sigarasını yaktı. Kendinden emin ifadesi gülmeme sebep oldu. "Yanılıyorsun Petrov, Sen bana kıyamazsın." nefretin beni diri tutacaktı hep böyle olmuştu. "Bunu sen mi engelleyeceksin?" Yüzüne doğru eğildim. Derin bir nefes aldı. Beni öldürmek bir ödüldü ve bundan nefret etti. "Ne söylediğin umurumda değil Petrov, Ben senin bakışlarını görebiliyorum. " Yüzüne biraz daha yaklaştım. Aşık oldum ve bunun için bile kalbini sökmek istedim. "Daha kötüsü bana nasıl baktığını görebiliyorum." Aşk ve nefreti. 🎭 ⛔️❗️ Bu hikaye tetikleyici öğeler ve şiddet, vahşet, kan gibi tehlikeli unsurlar içerir.

"Gözlerin... maviymiş." "Ne olmasını bekliyordun?" "Rüyamda siyahtı." Karanlığın mavisine hapsolmuş bir geceydi onun gözleri. Kapanmamış defterler ve yarım kalmış yüzlerin fısıltısı, her adımına eşlik ediyor; karanlık sokaklarda aldığı her nefes, yolun sonuna geldiğini anlatıyordu. Ama o son, aslında bir başlangıçtan ibaretti. Çünkü onun hikayesi, dibe doğru çekilen bir girdapta dönüp duruyordu. ---------- ❕Bu eser, "Rilan" adıyla yayınlanan ilk kitaptır; ismin, izinsiz kullanımı yasaktır. 🥇Psikoloji #1 / 21.07.25

Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu kurgu iki kitap halinde yayınlanacak ve ikisi de burada toplanacaktır. 1.Kitap - Kızıl Çalıkuşu (Tamamlandı) 2.Kitap - Hüzün Kovan Kuşu (Tamamlandı) ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Sevdiği adamın nişanlanacağını öğrenen Leyla, başka şehirde okumaya karar verir. Ama abisinin düğünü için iki yıl sonra geri döner. Bu geri dönüş, eski defterlerin tekrar açılmasına ve yeni bir defterin ilk sayfalarına mürekkep akıtmaya başlar. Her şey en başından başlıyordu. Ya da her şey kaldığı yerden tutkuyla devam edecekti.

Tek parçalık hikayeler

Alisya, senin gibi erkekler bana bakmaz kızı değildi. O benim gibi bir kız, o tür erkeklere denk değil kızıydı. Ama tam da o erkeklerden birinin, Mert Karan Andres'in onunla kader oyununda bir anlaşma yaparmış gibi tanışacağından habersizdi. ❧ Amerikan futbolu takım oyuncusu Mert Andres, bir gün Medya ve İletişim okuyan Alya Miral'e sırlarla dolu bir anlaşma teklif eder. Kağıdı açtım. Kalemle yazılmış iki satır vardı; "Görülen, duyulan, hissedilen her şey Alya ve Mert arasında kalır."

-Tamamlandı- Elimdeki bereyi yavaşça çekti parmaklarımın arasından, suratımın etrafına dağılmış saçlarımı düzeltip kendi beresini kafama geçirdi. Düz bir çizgi halindeki dudakları kıvrıldı, gözlerine bir ışıltı yayıldı. Saçlarımı sevip yanaklarımı avuçlarının içine aldı. "Ne düşünüyorsun?" diye sordum kısıkça. "Sana ne kadar çok yakıştığını." Yüzümü yüzüne doğru çekti, dudaklarını alnıma dokundurup uzun soluklu bir öpücük bıraktığında ellerimi yanağımdaki ellerimin üstüne kapadım. "Başka?" dedim ona alttan bir bakış ederken. Dudaklarına yayılan serseri gülüşün ardında gözlerini tavana çevirdi, alt dudağına gevşekçe dişlerine geçirdi. "Bu eve, yanıma ne kadar çok yakıştığını." *** Kitap eğlenceli bir aşk hikayesini ve gündelik yaşamı içerir. Okuyacaklara duyurulur! Olumsuz örnek olabilecek davranışlar ve yetişkin içerik barındırmaktadır! Kapak Tasarımı: @hestianinkalemi 💜 Tüm hakları saklıdır. *Canım Kadına ithafen. @nanelilokum

Bir mahalle, dostluklar, yaralar ve sevdalar... Meyra Alpkara; her şeyini dansa adamış, çiçekleri ve onlarla konuşmayı delicesine seven kıpır kıpır, genç bir kızdı. Her düşüşün hayatın daha dik ayağa kalkabilmemiz için yarattığı bir fırsat olduğunu düşünecek kadar da hayata bağlıydı. Fakat hayat her zaman, herkese karşı nazik davranmazdı. Meyra, bir gece öyle bir düşüş yaşamıştı ki tüm ezberleri bozulmuş, canı acımıştı. Canı çok acımıştı. Ama en önemlisi kalbiydi... Bir kalp, kambur kalabilir miydi? Onun, o akşam kalbi de kambur kalmıştı. Cihangir Alakurt ise, gidişiyle ardında bıraktığı bu kambur kalbe daha ne kadar kıyabilecekti? Bir gidiş... Hayır, bu bir terk ediş. Peki bir terk ediş, sizden en fazla ne alabilirdi?

"Bende." dedi... "Onu uyutmaya gittiğim her gece, bende o yıldızları seyrederim." Nasıl yani? Konusu açılınca bile uzaklaşan Oğuz şu an bana neden bunu anlatıyordu? "Sen ne görüyorsun peki?" "Anıları... Peki sence hangisini, eski ve güzel olanları mı yoksa yeni ve burukları mı?" "Eskileri." dedim bir an bile düşünmeden. "Çünkü yenileri görürsen sen bile bir enkaza dönüşürsün." insta: @dikisipiofficial ⚠️GERÇEK OLAYLARLA VE KİŞİLERLE ALAKASI YOKTUR, BENZERLİKLER TAMAMEN TESADÜFTÜR⚠️ "Dikiş İpi" adındaki ilk kitaptır.