"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.

Neden insanlar bu kadar kötü ? Neden lanet olası dünya bu kadar karanlık ? İnsanlar bir deri bir kemikten olmamalı. İçlerinde doğan o tertemiz ruhu karartmamalı. Her taraf karanlık, her taraf zifiri karanlık ! Dumanlar sarmış dört bir yanı. Çaresizlik hissettiğim tek şey çaresizlik... Kaybediyorum biliyorum ama vazgeçersem geriye dönerim. Geriye dönersem elimdekileri de kaybederim. Çocukluğumu gençliğimi kaybederim... Işığı yak ! Bir çakmak bir alev yak kendini. Karanlıkta kalmaktansa etrafa ışık ol aynı mum gibi... Kendini değil etrafını aydınlat. Sen zaten karanlığın parçasısın... Varolduğunu hissettir sen hissizken herkes seni hissetsin. İçine işleyen o lanet karanlığı at bir kenara. Kaybedeceğini bilsen bile yok et o karanlığı. Umudu aramak yerine kendine umut ol. Etrafına umut ol. Umudu aramak hiç görmeyen birine gökkuşağını göstermek kadar imkansız. Unutma ölmek kurtuluş değil. Ölmek korkaklığın bedeli...