Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Odayı terk edemez. Onun odasını. Ve hepsi Ordu'nun suçu. Küçük bir odaya tıkılmış ve ona sadece Bulanık eşlik ediyorken, bir şeyler feda edilecek. Belki akıl sağlığı. Belki de değil. "İşte," dedi kız, tükürürcesine. "Artık senin kanın da kirli!" 081214 - 231022 Bu hikayenin sadece çevirisi bana aittir. Fikir ve karakterler JK Rowling'in, hikaye ise @bex-chan'in. Yani çevirisi dışında hikaye üzerinde herhangi bir hakkım yok. Hikayenin orijinali Wattpad'de değil, yazarın da bildiğim kadarıyla Wattpad hesabı yok; hikayeyi İngilizce olarak fanfiction.net'ten okuyabilirsiniz. İlginiz için teşekkürler! x https://www.fanfiction.net/s/6291747/1/Isolation • Loads of thanks to @bex-chan for giving me the permission to translate her brilliant story into Turkish! x