"Şimdi istiyor musun beni?" sesi öyle tahrik ediciydi ki, onun dışında dünyadaki her şey önemsizdi. Başımı salladım. "Söyle." dedi sabırsızca. "İstiyorum." diye fısıldadım. Dudaklarımdan hazla dökülmüştü ama büyüyü bozan uğursuz bir kelimeydi sanki. Dudaklarımın üzerindeki baskısını biraz daha arttırdı ve parmağını yavaşça ağzıma soktu ama tam emeceğim sırada hızla geri çekti. Gözlerini kapatıp alnını alnıma dayadı ve hafifçe gülümsedi. Gözlerini yeniden açıp aniden doğrulduğunda yüzünde az önceki hislerden hiçbir iz kalmamıştı. "O kadar kolay değil Lal Hanım! Önce beni hak etmen gerekecek!" dedi ve beni öylece bırakıp dönüp gitti. Yüzüme bir tokat atsa eminim daha az kötü hissederdim. Resmen benimle oynamıştı, asıl şimdi anlıyordum ne istediğini. Kedinin fareyle oynadığı gibi oynayacağı, tüm hakları ona ait bir oyuncak istiyordu ve ücretini de peşin ödemişti. Not: Yer yer cinsellik içeren bir hikayedir. Hassas okuyucular için bu bölümler belirtilecektir. Şimdiden iyi okumalar dilerim umarım beğenirsiniz . Not 2: Yorumlarınız, olumlu ve olumsuz eleştirileriniz benim için çok önemli vakit ayırıp düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim.

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

"Adın ne?" diye sordu "Alex" dedim. "Hayır tam adın ne?" diye sordu ve dudağının bir kısmı alaycı bir şekilde kalktı. Elindeki kitaba baktım ve donakaldım. Hayatım boyunca aradığım kişiyle, bir fanboyla yalnız kalmıştım.

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

"Alo" "Alo" oha sesi çok tatlı. "Imm efendimm?" soru sorar gibi konuşmuştum çünkü bu sesi daha önce hiç duymamıştım. Kim olduğunu merak ediyordum. "Şeyy bu numarayı paranın üzerinde gördüm ve kim olduğunu merak ettim ama rahatsız ettiysem kapatabilirsin. " dedi karşıdaki ses. Allahım senin ne kadar güzel sesin var diye düşündüm. "Demek hayalim gerçek oldu. " dedim. "Ne hayali?"dedi karşıdaki gizemli ses. "Ben telefon numaramı bir paranın üzerine yazdım ve o parayla kantinden kola aldım. Kantinci verdiğim parayı toptancıya vericekti. Toptancıda o parayla başka bir şey alıcaktı. Sonra o para başka bi adamda olucaktı ve sonra başka bir adamda ama hiçbiri üzerinde yazılan numarayı görmeyecekti. Ama o para bir gün çok taş bir çocuğun eline geçicekti ve o çocuk numarayı görüp arıyacaktı. Ben ve o taş çocuk bir yerde buluşacaktık ve çıkmaya başlayacaktık. Evlenicektik. 2 çocuğumuz olucaktı biri kız biri erkek ve ömrümüzün sonuna kadar birlikte olucaktık. Mutlu SON. " "Vay be demek o taş çocuk ben oluyorum."

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.

Sıkıntıdan Yazılmıstır...

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...