"Sadece bir kere. Bir kere göreyim. Yaşadığını göreyim yemin ederim bir daha hiç görmeyeceğim. Yalvarırım. N'olursun. N'olursun bir kere göreyim. Ne istersen yaparım. Konuşma dersen, konuşmam. Nefes alma dersen, almam. Yemek yeme dersen, yemem. Öl dersen, ölürüm. Yeter ki sadece bir kere göreyim. Bir kerecik." tüm çaresizliğimle karşımdaki adama açık açık yalvarırken Miran gözlerindeki acımasızlığa beklemediğim bir ifade yerleştirip acımasızlığın arasından bana el sallayan alaylı ifadeyle gözlerimin en içine bakarken dudaklarımı sıkıca birbirine bastırıp yanaklarımı ıslatmakta olan göz yaşlarımı silmek için boştaki elimi havaya kaldırdım. Ancak tam o esnada Miran havaya kaldırdığım elimi de tutunca elimi istediği gibi yere indirdim ve Miran'ın benim yerime kendi eliyle yanağımdan akmakta olan göz yaşımı sildiğini fark ederek şaşkınlıkla yutkundum. "Ağabeyini görmek için ne istersem yaparsın yani öyle mi?" göz yaşımı siler silmez elini yanağımdan çeken Miran yine tüm acımasızlığıyla bana bu sefer cevap vermemi istediği bir soru yöneltirken korkudan titreyen bedenime rağmen başımı aşağı yukarı sallamayı başararak gözlerimi onun kapkara gözlerinde merakla karışık bir korkuyla gezdirmeye devam ettim. "Öyle. Ne istersen yapacağım." benden isteyeceği şeyin ya da şeylerin ne kadar acımasız olabileceğini bilmeme rağmen çaresizliğim yüzünden kaderimi tamamen karşımdaki adama teslim ederken Miran dudaklarına son derece alaylı bir gülümseme yerleştirerek yüzünü yüzüme doğru eğdi ve yüzündeki alaya rağmen gözlerinin hala öfke ve nefretle dolu olduğunu görmemi sağlayarak dişlerini birbirine geçirerek çenesini kastı. "Yatağıma girmeni istesem bile mi?"

Sultan Hanım, büyük salonda elindeki tespihi çekerek oturuyordu. Gözleri kararlı, duruşu dimdikti. Hizmetçiler ayakta beklerken, Baran içeri girdi. Annesinin tavrından yine bir şeyler planladığını anladı. "Baran," dedi Sultan Hanım, gözlerini oğluna dikerek. "Ben kararımı verdim. O kızı alacağım." Baran kaşlarını çattı. "Anne, o kız benden çok küçük. Olmaz." Sultan Hanım tespihini masaya bıraktı. "Olmaz diye bir şey yok! Ben bu konağa o kızı gelin edeceğim. Eğer dediğimi yapmazsan, sana sütümü helal etmem!" Baran dişlerini sıkarak yumruklarını sıktı. Annesinin sözleri ağırdı, onu karşısına almak istemezdi. Derin bir nefes aldı, gözlerini kapatıp açtı. "Peki anne," dedi sonunda. "Ama bir şartım var. Eğer kız istemezse, onunla asla evlenmem!" O sırada, Dilan kendi konağının bahçesinde kuşları izliyor, hayatındaki büyük değişiklikten tamamen habersizdi...

Ormana girdiğimde ellerim titiriyordu. Peşimden koştuğunu hala hissediyordum. "Seni yakaladığımda canını fena yakacağım, Küçük!" Arkamdan bağırırken ben nefes nefese koşmaya devam ettim. Ama bana yaklaştığı çok açıktı. Arkama doğru kısa bir bakış attığımda ayağım yanımdaki ağacın köküne takıldı ve sertçe yere düştüm. Avuçlarım yerde sürtündü. Dizlerim acırken inleyerek kalkmaya çalıştım. Bir anda kolumdan tutup beni kendine doğru çevirdi. Üzerime doğru eğilirken korkuyla ona baktım. Gözleri kararmış, çenesini sıkıyordu. "Bu aptalca şeyi yaptığın için pişman olacaksın! Zaten 2 gündür konuşmanı bekliyorum! Artık yeter!" //////////////////////////////

"Adım Yazgı Karadağ." Adını tane tane, vurgulayarak söyledi. "Ölüm seni korkutmuyorsa..." Dedi üzerimdeki vücuduyla daha çok ezerek. "Günlerce inletirim seni altımda! Ölmek için yalvarırsın!"

Elini kaldırarak dudaklarıma götürdüm. Defalarca öptüm. Bedeni kasılıyordu ellerimde. Dudağımın kesildiğini hissettiğimde diğer elimi kanı silmek için havalandırdığım sırada belimden çekilmem bir oldu. Dudakları kanayan yarama değdiğinde kalbim fazla hızlıydı. Kanı yavaş yavaş emerken kendimi kurban gibi hissediyordum. Kanı sömürülen, nefesi yudumlanan. • Gece VURAL & Güneş KAYA • Etiketlerde de #1 olduğu kadar aynı şekilde gönüllerde de 1. 🤍

Bu hikayenin tüm telif hakları yazarın şahsına ait olup, izini dışında çoğaltılması ya da ticari bir amaç uğruna kurgunun kullanılması kesinlikle yasaktır. Böyle bir durum ile karşılaşılırsa, gerekli mercilere ulaşılacaktır. 18.10.2013 - 02.07.2014 -------------- Daha 18 yaşında öksüz, yetim bir genç kız.. İnsafsız bir üvey baba.. Üvey Babasının ünlü bir şirketi zarara uğratması sonucu, kendi hatalarının karşılığı olarak onu satmasıyla hiç bilmediği bir yolun başındaydı Lara. En saf, temiz duygularıyla bir adamın önüne fırlatılmıştı. Tek kadın, bir imza.

Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim. Beni bu gece kendine ait kılacaktı. Benim karşı çıkacak gücüm yoktu, zaten karşı da çıkamazdım ki. Sırf kardeşimi o lanet olasıca yetimhaneden çıkarabilmek için kendi hayatımı, bedenimi, ruhumu acımasız bir adama teslim etmiştim. **** Karşısında ağlayarak, göğüslerimi gözler önüne sermiş geceliği yukarıya çekiştirip saklamaya çalıştım. Ama ne yazık ki fayda etmiyordu. Burnumu çekerek mırıldandım "Ben istemiyorum." Sarhoş olduğu her halinden belli olan histerik bir kahkaha dudaklarının arasından koptu. Başını geriye doğru atıp kahkahasına devam etti. İnci gibi beyaz dişleri gözler önüne serilmişti. Kahkahası birden kesilip, boynunda ki damarlar belirginleşmeye başladı. Yüzü eski sert haline dönerken bakışlarını yüzüme dikip, canımı yakan sözler zehirli dudaklarının arasından döküldü. "Ben istiyorum. Bu gece kollarımda sabahlıyacaksın." ****** Not; kitabın tüm hakları bana aittir. Kopyalanma veya çalıntı gibi bir durum olursa yasal işlemlere baş vurulacaktır. Wattpad'te bu isimde ilk kitaptır. 24/10/2020