Ostatnie co dane mu było zobaczyć to zakryty czerwienią obraz schodów. Później nie było już nic. Żył w ciemności. Choć czy zamknięcie w najmniejszej sypialni po kuzynie i podawanie mu jedzenia, przez klapkę dla kota można nazwać życiem? Nie mogąc już polegać na swoich oczach, skupił się na uszach, palcach i nosie. Słuch, węch i dotyk, tylko to pozostało mu do poznawania otaczającego go świata. To dzięki nim co noc słyszał przytłumione wycie dochodzące z granicy ogródka. To dzięki nim odnalazł swojego pierwszego przyjaciela, opiekuna i swoje nowe oczy. Oczy, które prowadziły go przez świat. #221 miejsce w Fanfiction (24 września 2017) #96 miejsce w Fanfiction (11 października 2017) #43 miejsce w Fanfiction (20 października 2017) #33 miejsce w Fanfiction (22 października 2017) #20 miejsce w Fanfiction (31 października 2017)

Pięć lat minęło... Pusty wzrok wbity w ścianę, pięści zbielałe od kurczowego trzymania się krzesła, usta zaciśnięte w wąską linię... pustka, rozpacz, zagubienie. Ileż można wpatrywać się w jeden punkt? Ileż można udawać, że wszystko jest w porządku? Ile może wycierpieć dziecko, nim do końca się złamie? Śmierć jest straszna, ale nie dla tych, którzy odchodzą, lecz tych, którzy zostają - myślał nie raz obserwując świat, który ON mu podarował. Patrząc oczami, które mogły jedynie spoglądać w dal. (Kontynuacja „Oczy, które prowadzą mnie przez świat) #602 miejsce w Fanfiction (9 grudnia 2017) - JUŻ?! #477 miejsce w Fanfiction (13 grudnia 2017) - O SŁODKI MERLINIE O_O #300 miejsce w Fanfiction (21 grudnia 2017) - UWIELBIAM WAS ;3 #236 miejsce w Fanfiction (7 stycznia 2018) - Mogę już zacząć płakać? #148 miejsce w Fanfiction (26 marca 2018) - T_T <-- to łzy szczęścia

OPOWIADANIE NIE NALEŻY DO MNIE - zostało znalezione na chomikuj.pl i przeniesione tutaj, by łatwiej się czytało :) Tłumaczenie: Patsy Severus Snape ma ciotkę liczącą sobie 69 wiosen. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie jej niemal śmiercionośna laska, która potrafi zadać dotkliwe rany i charakter dorównujący Mistrzowi Eliksirów. Na domiar złego Klara myśli, że ma narzeczoną, którą chce poznać, gdy przyjeżdża do swojego bratanka na święta. I wtedy w jego domu pojawia się Harry Potter, którego to Snape wplątuje w swoją intrygę. Czy starsza pani jest naprawdę tak zniedołężniała, aby nie ujrzeć uczucia łączącego dwóch mężczyzn i...trochę im nie pomóc? Zakończone.

Czarne zwierciadło, nie rozpoznaję siebie w twej toni. Jedyne, co widzę, to jego oczy: bramę wiodącą w otchłań jego duszy. A w niej okrucieństwo, którego zaznał za moją przyczyną. Spalam się więc w piekielnym ogniu winy [Nie ja napisalam ten tekst, po prostu udostepniam na tej stronie zebyscie mogli przeczytac. I to nie jest zaden plagiat.]

Harry Potter przez wojnę z Czarnym Panem traci wszystko. Swoich przyjaciół, znajomych, swoją rodzinę i tych, których darzył niechęcią. Utracił nawet to kim jest. Aby wszystko naprawić, będzie musiał podążyć nieznaną mu drogą, by wypełnić ostatnie życzenie swego wroga: "poznaj i zmień Go, zanim odkryje On siebie." ____________________________________________________ Opowiadanie przechodzi korektę. Z powodu poprawiania błędów niektóre komentarze mogą zniknąć. Późniejsze rozdziały betowała Cessidy86. ____________________________________________________ Publikowane od grudnia 2016 do października 2019 #59 w harrypotter - 21.10.19 #45 w fanfiction - 16.02.17 #22 w lgbt -21.09.19 #2 w hogwart - 10.11.19 #2 w tomriddle - 25.08.19 #1 w tomarry - 10-25.09.19

Druga część fanfiction "Prince?". Historia pewnych spotkań, które miały się nigdy nie wydarzyć, a jednak stały się rzeczywistością. "- Przepadłem, Harry. Czy to niejasne? Uwiodłeś mnie. Pokazałeś jak kochać, jak być kochanym. Dałeś mi cel. Nadzieje. Sprawiłeś, że moje serce wyrywało się na spotkanie z tobą. Stałem się twój i oddałem Ci swoją duszę. Ja po prostu straciłem dla ciebie głowę. Nawet teraz... Nawet gdy mój umysł podsyła mi twoje obrazy, czuje, że żyję wyłącznie dla ciebie. Moje jestestwo bez ciebie nie miałoby sensu. Gdybym nie mógł ujrzeć twoich oczu, gdybym nie mógł poczuć zapachu twej skóry, smaku... - pochyliłem się, jakbym chciał go pocałować - Smaku twoich ust..." ___________________________________________________ - Jeśli nie czytałeś "Prince?" zawróć i zerknij do głównego opowiadania. - I one-shota Grindeldore! - dodaje Albus wychylając się zza winkla. - Nie bój się, poczekamy tu na ciebie... ____________________________________________ Opowiadanie betowała niezastąpiona Cessidy84. ____________________________________________ Publikacja od stycznia 2020 #1 w Harrymort - 13.08.20

Uwaga! Jest to kontynuacja " Signum Temporis" Przed rozpoczęciem czytania zapoznaj się proszę z pierwszą częścią! Jak Aren poradzi sobie z starą/nową rzeczywistością? Jak bardzo zmieniła się teraźniejszość po krótkim, ale jakże potrafiącym zmienić innych, pobyt Greya w przeszłości? Z kim skrzyżuje swoje ścieżki i czy to będzie przyjaciel a może wróg? Kogo spotka ponownie a kogo już nigdy nie będzie mu dane ujrzeć?

Tom Marvolo Riddle zmienił się. A raczej, nigdy nie był taki, jak wszyscy myśleli. Harry Potter ma dość kłamstw i ludzi, którzy traktują go jak dziecko. Chce podejmować własne decyzję, w końcu żyć po swojemu. Przez przypadek, zwykły zbieg okoliczności, pomiędzy nimi tworzy się nić porozumienia i nieznanego im obu uczucia. Nić, która odmieni ich życia na zawsze.

OPOWIADANIE NIE NALEŻY DO MNIE - zostało znalezione na chomikuj.pl i przeniesione tutaj, by łatwiej się czytało :) Autor: point-of-tears Tłumaczenie: carietta Harry otrzymuje swoje dziedzictwo, lecz co ma z tym wspólnego Severus?

nie moje opowiadanie autorka: Little.Miss.Xanda Tłumaczka :Niedoslowna Link to oryginału: s/8195669/1/The-Rise-of-a-Dark-Lord Dumbledore był pewien, że dokonał właściwego wyboru. Dziesięć lat później Harry uświadamia mu, jak bardzo się mylił. Nie oglądając się na innych, Harry kreuje swój wizerunek w Hogwarcie, udowadniając wszystkim, że jest kimś więcej niż tylko Chłopcem, Który Przeżył. W rezultacie przyciąga uwagę Czarnego Pana. NIE BĘDZIE KONTYNUACJI !!!