Çocukluğumdan beri doktor olmanın hayallerini kurdum. Bir de Çalıkuşu'ndaki Feride gibi uzak diyarlara gitmeyi. O öğretmen olarak gitti ben ise doktor oldum ve ninemin bana yadigar bıraktığı mavi bavul ile çıktım yollara. İnsan hayatı boyunca attığı her adımı yeni bir umut ile atardı. Daha iyisi, daha güzeli için uzun yolculuklara çıkardı. Her zaman güzelliklerle karşılaşamazdı elbet. Ama denemekten vazgeçmezdi, insanı insan yapan en önemli özelliği de buydu. Ben de çocukluğumdan beri taşıdığım umutlarla yeni bir yola çıktım. Evimi, ailemi, tanıdığım her şeyi arkamda bırakıp beni büyüteceğine inandığım bir hayata adım attım. Güzel günler bizi bekler diye umut ederek.

Şu kısacık ömürde, bir ölümzlük sevdasının adıdır Karanfil

Uzun zamandır ilk defa böyle bir duygu kaplamıştı bütün benliğini. Sorgulayacağı olsa kalakalırdı. Zaman ve mekanın dışına çıkmıştı çoktan. Saatlerce belkide günlerce izlese ay simasını asla usanmayacağını biliyordu. Göğü izler gibi izliyordu . Hayranlıkla, heyecanla ve merakla... Küçük bir tebessüm beliriverdi sonra Ay simalı kadında. İçine akan o his , şimdide yüreğine işliyordu. Bakışlarını kahvelerini dikip " Ey benim Ruh'u Revanım, Ruhum onun olanım..." *İyi bir imtihanı hak ettik oysaki... *Bambaşka diyarlara akmanız dileğiyle... ( DURR'U MEKNUN )

Sen Duanın, Aşka Dönüşmüş, Halisin Sevdiğimmm.

"Allah ismi elifle başlıyordu. Müslüman olmanın ilk şartı kelime-i şahadet de elifle başlıyordu. Efendimiz aleyhisselama getirdiğimiz salavat elifle başlıyordu. Euzu besmele elifle başlar. Allah'ın ilk emri,ilk ayeti İkra,elifle başlar. Kuran'ın başı Fatiha,elifle başlar. En değerlimiz namaza "Allah-u ekber" diyerek başlarız,o da elifle başlar. Aynı şekilde selam verirken de "Esselamü aleyküm ve rahmetullah" deriz,elifle başlar. Şükrederiz "Elhamdülillah" deriz,elifle başlar. İlk insan Hz.Adem'dir,ismi elifle başlamıştır. Yine Efendimiz miraçta Rabbimizle kelama tahhiyatla başlamıştır ve o da elifle başlar. Sonuç olarak elif bir felsefe oldu benim için.Elif gibi olmalıdır insan dimdik ama diklenmeden,gönlünde vavı taşıyarak."

Burası kanın kızıllığının her karışına bulaştığı, gökyüzünün kana bulandığı yerdi . Burası ölümün insana nefesinden daha yakın olduğu yerdi . Gazze'de doğmak; doğuştan direnişçi olmaktı . Küfre, açlığa, susuzluğa, ölüme ve en çok da suskunluğa direnmek bir tür alın yazısıydı.. Burası Gazze; toprağın kanla buluştuğu yer. Burası Gazze; uçurtmaya hasret çocukluğun, gökyüzünün kızıllığında kaybolduğu yer.

Uçak Kahire havaalanına indiğinde saat 19.30'u geçiyordu. Üzerimde kan olmuş saks mavisi bir elbise, elimde, içinde telefon bile olmayan bir çantayla, numarasını bile ezbere bilmediğim O adamı görmeye gelmiştim. O'nu nasıl mı bulacaktım? Ben O'nu bulmayacaktım. O'nun beni bulacağını biliyordum. Havaalanının gelen yolcu kapısından işlemlerimi yaptırıp içeri girdim. Etrafa bakındım. Acele edenler, beklemekten yorulmuş sıkıntılı suratlar, anneler, çocuklar, sevgililer... O neredeydi peki? Oradaydı işte! Bana doğru geliyordu. Neden, neden... Bir saat önce ağlamaktan tükendi diye düşündüğüm yaşlar gene dökülüyordu gözümden. Bana doğru attığı her adımda biraz daha nefret ediyordum O'ndan. Artık ayakta duracak takatim kalmamıştı. Başım dönüyordu. Dizlerimin üzerine düştüm. O korkunç siluet koşarak geliyordu. ... Bir yalan ancak bu kadar sürükleyici olabilirdi... 👑 DUALARIMIN PRENSİ 👑 (Pinokyo Prens) ✔️Bütün kurgularım, içindeki ufak hikayeler, sözler, varsa şiirler dahil bana aittir. Alıntı yaptığım durumlarda bunu belirtiyorum. Öncesi de sonrası da çalıntı ihtimaline karşın (her bir değişikliği dahil) çeşitli yollardan korunmaya alınmıştır. Benzer kurgularla karşılaşırsanız lütfen bana bildirin. Tekrar belirtiyorum 2016'dan beri buradayım ve bütün kurgularım özgündür. ✔️ Başlama: 16.03.2016 Final: 04.04. 2017 Kelime sayısı: 143.963

Her hikayenin başladığı yerden başladık bizde. Ama her hikaye gibi farklı yollarda ilerledik, bambaşka olduk. Yer geldi karnımız ağrıyana kadar güldük, yeri geldi ''Arkadaş bu neydi şimdi?" dedik. Anlatacağım hepsini sırayla. He bu arada ben Ertuğrul. Leylasını bulup feleğini şaşıran adam.

Görünmez bir adamın son derece sıradan hayatı, çekimine kapılarak peşinden sürüklendiği tuhaf bir kadınla karşılaşmasıyla alt üst olur. Adı dışında hiçbir hatıra taşımayan bu adam, geçmişiyle ilgili huzursuz edici rüyalar görmeye başlar. Geçmişini aydınlatabilmek için çıktığı yolculuk, dünyadan oldukça uzağa, ayrı bir aleme dek uzanır. Ve sonunda kendini, küllerinden doğmuş bir savaşın tam ortasında bulur. Ağır yenilginin izlerini hala üzerinde taşıyan ve bir kadının yaralarını sarmak zorunda olan bu adam, yoluna devam edebilecek midir? İkinci kez savaşmaya cesaret edebilir misiniz? ∞ Unutulanların, hayattan koparılanların ve sürgünden dönenlerin hikayesi.

-TAMAMLANDI- Mevlana derki aşk ateşi önce sevilene, oradan sevene düşermiş. Yani bir insan aşık olmuşsa, maşuk ışığını yaktığı için olmuştur. Eğer maşuk yanmazsa, aşık yanamaz. Eğer maşuk, bir mum gibi ateşe düşüp eriyemezse o ateş, pervaneye düşmez. Aşk; Birinin Şem, birinin Pervane olması ile başlar. Aşk; Sevdiğin de yok olma ile başlar. Ve Aşk; Hem Şem hem de Pervane olduğun da, bir olduğun da, biz olduğun da başlar. Aşkın denizin de akıl dalgaları durulur, İmtihan bu ya; balığın gönlü çöle vurulur... (Şems-i Tebrizi)