អំណួតស្នេហ៍ ផ្ចាញ់បេះដូង
ដោយសារតែគុំនំ ការសងសឹកបានធ្វើឲ្យគេទាញក្មេង ប្រុសម្នាក់មិនដឹងអ្វីចូលមកពាក់ព័ន្ធ នឹងធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងព្រៃផ្សៃទៅក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ..។ " ឯងត្រូវតែសងកម្មជំនួស ប៉ារបស់ឯង គីមថេយ៉ុង" និពន្ធដោយ @វ៉ាង គីមលីន @ស៊ាវ ម៉េងលីន
ដោយសារតែគុំនំ ការសងសឹកបានធ្វើឲ្យគេទាញក្មេង ប្រុសម្នាក់មិនដឹងអ្វីចូលមកពាក់ព័ន្ធ នឹងធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងព្រៃផ្សៃទៅក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ..។ " ឯងត្រូវតែសងកម្មជំនួស ប៉ារបស់ឯង គីមថេយ៉ុង" និពន្ធដោយ @វ៉ាង គីមលីន @ស៊ាវ ម៉េងលីន
ស្នេហ៍ប្រុសចាស់មានអ្វីមិនល្អ? និពន្ធដោយ ( វ៉ាង គីមលីន) តួរអង្គ Wang Yibo & Xiao zhan ចប់ ទី 7ខែ12 ឆ្នាំ2022
ប្រម៉ាញ់បេះដូងពូមិនបាន...វិធីចុងក្រោយទាក់យកពូធ្វើប្តីម៉ងទៅកុំឲ្យខាត" និពន្ធដោយ វ៉ាង គីមលីន
កូនប្រសារចោរប៉ះ ប៉ាក្មេកកំហូច តើសាច់រឿងនឹង ទៅជាបែបណា ? សូម អានដោយក្តីរីករាយ អ្នកនិពន្ធ @វ៉ាង គីមលីន ប្រលោមលោក Taekook 🤍👈 JK TOP Tae bottom
វាជារឿងកំប្លែងមែនទេដែល តម្រូវឱ្យខ្ញុំធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ក្មេងអាយុត្រឹមតែ5ឆ្នាំនោះ? ខ្ញុំក៏មិនយល់ដូចគ្នាចុះបើស្រលាញ់កូនក្មេងអាយុ5ឆ្នាំនឹង រៀបការជាមួយក្មេង អាយុ5ឆ្នាំដែរមិនដឹងអីនោះតើខុសច្បាប់ទេ? "ក្មេងតូចរៀបការជាមួយពូទៅណា...ចាំពូធានាថា ថ្នមមិនឱ្យអូនយំឡើយ" ជុងហ្គុកនិយាយទាំងបន្ទន់ជង្គង់ដើម្បីសុំថេយ៍ៗរៀបការ ប៉ុន្តែក្មេ...
"ខ្ញុំជា អ្នកថ្នាក់ថ្នមឯង វ៉ាង ស៊ាវចាន់ គ្រីសស្ទីន ហើយខ្ញុំក៏ជា អ្នកធ្វើបាបឯង ផងដែរ អ្នកផ្សេងគ្មានសិទ្ធិ" អុីបូ គ្រីសស្ទីន អ្នកនិពន្ធ @វ៉ាង គីមលីន ( ប្រលោមលោក Yizhan)
ខ្ញុំ គឺ ចន ជុងហ្គុក ម៉ាយូគិ អាយុ 30 ឆ្នាំកម្ពស់ 188 ម៉ែត្រ ជា អ្នកជំនួញរកស៊ីទាំង ផ្លូវងងឹតនឹង ផ្លូវភ្លឺ មនុស្សគ្រប់គ្នាតែងតែ ខ្លាចរអារនឹង អំណាចរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ ករណីលើកលែង មនុស្សម្នាក់គេ គឺ (....) ។ ខ្ញុំគឺ គីម ថេយ៉ុង ស្សូរ៉ាដា ដែលមាន អាយុ 27ឆ្នាំ កម្ពស់ 179 ម៉ែត្រ មានអតចរិក ឆ្មើងឆ្មៃកាចឆ្នាស់ឆ្នើម សោះកក្រោះ ស្រលាញ់អ...
YIZHAN Yoogmin 💜👈 ក្តីស្រលាញ់របស់ខ្ញុំគួរឲ្យខ្លាចពេកមែនទេ ទើបលោកមិនហ៊ានទទួលវាបែបនេះ.....? «ឯងត្រូវដឹងថាយើងគ្មានថ្ងៃស្រលាញ់មនុស្សដូចឯងទេដែលរៀបការជាមួយឯងគឺព្រោះតែមិត្តភាពប៉ុណ្ណោះ»អុីបូ «តែលោកក៏ត្រូវចាំដូចគ្នាថាមនុស្សដូចខ្ញុំនេះនិងតាមលោកហើយក៏ព្យាយាមធ្វើគ្រប់វិធីដើម្បីយកបេះដូងរបស់លោកមកគ្រប់គ្រងដូចគ្នា»សាវចាន់ Write Jinn...
ស្នេហាក្មេងប្រុសអាយុ17 ឆ្នាំ ហ្នឹង កម្លោះចាស់ អាយុ35ឆ្នាំ សម្តែងដោយ : មីន យ៉ុងហ្គី ម៉ាយូគិ ( Top) ផាក ជីមីន ម៉ាយូគិ ( bottom) សរសេរដោយ: វ៉ាង គីមលីន