_ត្រឹមជាកូនក្មេងមិនដឹងអី ចូលចិត្តលេងសើច តែត្រូវធ្លាក់ក្នុងគុំនុំសងសឹក ការស្អប់ខ្ពើម ក្នុងក្រសែភ្នែកគេទៅវិញ _ស្រឡាញ់ប្រែជាស្អប់ «ថេយ៍ថេយ៍អោយគុកគីណា..» _ការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់គេ ធ្វើអោយអតីតកាលដែលកប់ជ្រៅក្នុងចិត្តផ្ទុះឡើងម្តងទៀត #ហេតុអីទុកគេចោល #ដរាបណាអតីតកាលខ្មៅងងឹតមួយនេះនៅដក់ជាប់ក្នុងចិត្ត! គេមិនអាចរកសេចក្តីសុខខ្លួនឯងបានទេ #ស្អប់ឬស្រឡាញ់??គេបែងចែកមិនដាច់ទេ #ពេលខ្លះធ្វើដើម្បីសងសឹក តែពេលខ្លះធ្វើដោយសារការស្រឡាញ់ដែលបាត់មុខមិនបាន «ឈាម!» «កូនខ្ញុំ!» #ថេយ៉ុងបាត់បង់កូន នាយបាត់បង់ម៉ាក់ !រួចគ្នាហើយ #គួរដល់ពេលគេសងអស់ហើយ គេឈឺច្រើនពេកហើយ ចាកចេញល្អទេ.... #ការចាកចេញព្រមដោយការសម្រេចចិត្តរបស់រាងចំណាស់ដើម្បីផ្ដល់មេរៀនអោយជុងហ្គុក ហើយគាត់ក៏សង្ឃឹមថាពេលវេលាដែលពួកគេមិនបានជួបគ្នា អាចធ្វើអោយថេយ៍បំភ្លេចកូនគាត់

ឈីន យ៉ូឈីង ក្មេងកំព្រាដែលរស់នៅក្នុងមណ្ឌលតូចមួយ មានសំណាងបានមករៀនបន្តនៅក្នុងក្រុងដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរអនាគត នឹងបានជួយក្មេងៗដទៃទៀតអោយមានអនាគតល្អ តែអ្នកណាទៅដឹងថាការផ្លាស់មករៀនបន្តរបស់នាង បែរជាមកជួបរឿងដែលច្របូកច្របល់ដល់ថ្នាក់នេះទៅ? ត្រូវពួកសង្គមងងឹតចាប់យកទៅលក់នៅមិនគ្រប់គ្រាន់ ហេតុអីអោយនាងទៅជួបមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះទៀតទៅវិញ? «ស្រឡាញ់? តើក្ដីស្រឡាញ់របស់នាងវាអាចជួយអ្វីដល់ជំនួញរបស់ខ្ញុំដែរទេ?» គេ មិនធ្លាប់ ហើយក៏មិនត្រូវការពាក្យថាក្ដីស្រឡាញ់ មនុស្សស្រីសម្រាប់គេគឺប្រៀបដូចជាទំនិញ ក្នុងពេលបានទិញបានដោយលុយទៅហើយ នាង ក៏ត្រូវតែក្លាយជាទាសកររបស់គេដូចគ្នា គេជាពពួកដែលស្អប់មនុស្សស្រី... មនុស្សស្រីសម្រាប់គេគឺជាពិសដែលកាចសាហាវ ជាពិសដែលអាចសម្លាប់គេអោយស្លាប់ក្នុងថ្ងៃណាមួយបាន ដូច្នេះហើយមុនពេលត្រូវពិសសម្លាប់ ហេតុ