(...)Yaşlı adam sakalındaki elini çekip parmağı ile beni gösterdi. "Kim bu hanım kız?" O an sanki oradaki herkes bana bakmaya başladı ya da ben öyle hissettim. Bir anda bir kadın ağlamaya başladı. Ne olduğunu anlayamamıştım. "Keyan ağa yoksa üstüme kuma mı getirdin bu kadını?" "Saçmalama Roza. Ben senin üstüne neden kuma getireyim. Hamile hâlinle seni neden üzeyim?" "Öyleyse kim bu kız? Niye burda?" Ben tam kendimi açıklayacaktım ki Zeynel benden önce konuştu. "Ben kaçırdım. Birbirimize sevdalıydık. Abisi vermek istemediği için kaçırdım." (...) Kapak tasarım: @Lemnur7 #1konak 03.10.2025 #2gelin 03.10.2025

Cihanşah Serisi - II Töre kitabı değildir. & Kitaplar birbirinden bağımsızdır, istediğinizden başlayabilirsiniz. & 1. Kitap tamamlandı 🌸 & "Alaca kızı," diye bağırdığında eve doğru attığım adımlarım sekteye uğradı. Dönüp ona bakmaya cesaretim yoktu, nitekim biliyordum, beni yine yaralayacağını adım gibi biliyordum. O beni hep yaralardı, bense suçumun bilinciyle dönüp de ona tek kelime edemezdim. "Alaca kızı," dedi bir kez daha, sesindeki o ısrarcı tını arkana dön demekti ki daha fazla kayıtsız kalamadım. Topuklarımın üzerinden ona doğru döndüm, gel gör ki yine de ona bakmaya cesaret edemedim. Bakışlarım karanlık bahçede geziniyordu. Allah'tan saat gecenin bir vaktine geliyordu da şu anâ kimseler şahit olmayacaktı. "Bana soruyorsun ya hani," dedi, es verdi ve buzdan farksız sesiyle ekledi: "Ne zaman dinecek bu öfken diye?" İşittiğimle yerde dolanan bakışlarım anında onu buldu. Kara gözleri bir ok gibi üzerime dikildiğinde, dudaklarında benden tiksindiğini haykıran bir gülüş belirdi. Ellerimi iki yandan yumruk yaptım, tırnaklarımı avuç içlerime batırdım, göz kapaklarımın içine dolup taşan gözyaşlarıma direnirken dik durabilmek için tüm gücümü kullandım. "Hiçbir zaman," dedi coşkuyla, ölüm fermanımı haykırır gibi. Ağır adımlarla bana doğru yürüdü, yanımda durduğunda aksi yönlere bakıyorduk; ben acıyla kasılarak, o ise nefretle köpürerek. "Sana olan öfkem de nefretim de hiçbir zaman dinmeyecek, Alaca Kızı." Tutmak için direndiğim gözyaşlarım ardı ardına dökülmeye başladığında dönüp bakmadı bana, beni nasıl bir enkaza çevirdiğiyle zerre ilgilenmedi, çekip gitti. O hep giderdi. Önce yıkıp döker, sonra da giderdi... 02.05.2024 - BT TÜM HAKLARI SAKLIDIR!

Cihanşah Serisi - I +18 - Yetişkin İçerik (Küfür, argo, cinsellik... içerir.) ♤ Geçmişin gölgesi, geleceğin kaygısıyla debelenirken, bir de bakmışsın ki yıllar geçmiş çoktan. Sen ise olduğun yerde karanlıklar içinde kalmışsın hiç yoktan. Anna Meryem AKSEL Bir kadının nefesinde soluklandığımda anladım ben canı, cananı... Nefis dediğin riyayla, hakikâtli kara sevdayı. Seyyid Han CİHANŞAH ♤ °° B.T : 06.11.2022 B.T: 04.05.2024 TÜM HAKLARI SAKLIDIR!!

" Duygularınla değil, hisslerinle hareket et." Baş parmağı kalbimi işaret etti. " Gör beni fısıltı. " Diye belli belirsiz mırıldanışını duydum. Fısıltı; sesiz kelimelerle susardı. Yalnızlık Nehir değildi. Yanlızlığa mahkum edilen kişi en başından beri Fısıltı'ydı...

Sarmaşık çiçeği, aşkın ve sarsılmaz bağlılığın sembolüdür. Kendini sardığı nesneye öylesine tutunur ki, kopmak bir yana, onunla bütünleşir; dayanıklılığıyla hayranlık uyandırır; zarif görünüşünün ardında, sarsılmaz bir güç taşırmış. Zarif ama dirençli, sessiz ama kararlı. Tıpkı o, iki çift sarmaşık yeşili gözler gibi... Nazenin'in yüreğine sessizlik içinde çöreklenen, en derin yerine sıkıca tutunan o bakışlar... Öylesine kuvvetli, öylesine samimi bir bağ vardı ki aralarında, sözcüklere ihtiyaç duymadan, kalpten kalbe kurulan o görünmez köprüde bulmuşlardı birbirlerini.

Kimsesi olmayan bir kadın. Baba sevgisi olmadan büyüyen bir çocuk. Kalbi yâralı bir adam. 14.02.2025

İmkansızlıklar imkan dahilinde olabilirmiydi. Kendisi küçük yüreği kocaman olan bir kadın taştan bir kalbe girebilirmiydi . Adıyaman'ın acımasız ağasının kalbine dokunabilirmiydi ? Bir adam taş tutmuş kalbine küçük kadını alabilirmiydi . Yoksa onu reddedip bir ömür taş kalbine mahkûm edermiydi ?

ㅤㅤ Yaşadığı herşeye rağmen güçlü kalanlardandı o.Baba sevgisini abisinden gören, annesinin arkasında dağ gibi duruşu ile Güçlü kalandı Dilda Erbani. Sevdiği adamın evlenmesi ile kırık kalbi daha da paramparça olurken, evlendiği kadının çocukluk arkadaşı olması yakıyordu en çok canını. "Benden başkasına seni yar etmem" dedi adam...lakin unuttuğu bir şey vardı. Kendisi başkasına yar olmuş,sevdiği kadını öldürmüştü çoktan. "Aşkımdan ölsem gebersem bile ne kuma gelirim ne de senin gibi şeref yoksunu birinin kadını olurum" dedi kadın. Sevgisi ne kadar ağır basarsa bassın kendi gururunu, kendi hemcinsini kurtarmak için savaşmıştı ailesine karşı. ~ "Hayata dair umudum yok" dedi kadın. Yaşadığı hayatın ağırlığı yok etmişti umutlarını,hayallerini. Adamın ise yemini vardı kendisine.Kırık kalbi paramparça olmuş kadını kendi elleri ile iyileştirecek ona merhem olacaktı. "Umudun ben olurum, yeterki yanımda kal" dedi adam.. tek isteği yıllardır uzaktan sevdiği kadının yanında olması idi. Kadın kabul etti, abi bildiği adama eş olmayı. Kabul etti kaderine razı gelmeyi. Onun savaşı kendisineydi, onun savaşı kadınları ezenlereydi, onun savaşı bir kadını hor görendeydi. O Dilda Erbani'ydi...Eskiden sevdiği adama kuma gitmemek için abi bildiği adama eş olmayı kabul eden Kadın. ㅤㅤㅤKapak tasarımı ; @hayalliruzgarlar 23.02.2023'🦋🧡

biyolojik abisi yüzünden hiç tanımadığı bir adamla berdel olan bir kızın hikayesi

Asmiranlar ve Şahruzanlar arasında çok eskiye dayanan bir kan davası vardır. Kan davasının sebebi Asmiranlardan bir erkeğin Şahruzanlardan bir kızla evlenmeye söz vermesi ama sözünde durmayıp şehirli bir kızı alması üzerine başlamıştır. Kızlarını almamasına ve yarı yolda bırakmasına kızan Şahruzanlar çok geçmeden Asmiranlı oğlanı öldürürler ve böylece kan davaları başlar. Bir gün Şahruzanlar ve Asmiranlar bir anlaşma yaparlar. Asmiranlardan doğacak bir kız Şahruzan oğullarından biri ile evlenecek ve kan davası duracaktır. Düğün günü gelir. Asmiranlardan seçilen kız Berfin'dir fakat evleneceği Şahruzan erkeği ve kendi kuzeni vurulur. Yeniden kan davasının fizilleneceğini anlayan aileler hâlâ Asmiranlı kızı bir Şahruzan oğlu ile evlendirmekte kararlıdırlar. Damat adayı olarak yıllar önce Midyat'ı terk edip yurt dışına yerleşen Mahir Şahruzan seçilir. Gelenek ve göreneklerinden kaçmaya kendine yeni bir hayat kurmaya çalışan Mahir, hiç tanımadığım bir kızla her şeyini bırakarak evlenmek için Midyat'a döner. Mahir, kurulu hayatını mahveden bu evliliğe alışabilecek miydi? yoksa bu evliliği bitirmek için elinden geleni mi yapacaktı? Apar topar olan bir evlilikten aşk doğabilir miydi, üstelik adam gitmek istiyorsa..?