Hıçkırıklarımın arasından, "bırak beni!" Diyerek onun sesinden biraz fazla bağırdım. Tam o sırada sol yanağıma aniden tokat attığında daha çok bağırmaya başladım. "Bırak beni pislik!" Dedim. Ardından sağ eliyle ağzımı kapattı. Gömleğimin düğmelerini yavaş hareketlerle açmaya başlayınca bağırmak, çığlık atmak istiyordum ama yapamıyordum. Onun yüzüne karşı atamadığım çığlıklarımı içimden atıyordum. Gömleğimin düğmelerini yarıya kadar açtığında başını boynuma gömüp öpmeye ve emmeye başladı. Gözyaşlarım benden istemsizce akıp kaçıyordu. Onları yakalayamıyor, onlara durun diyemiyordum. Sessiz sedasız, tek tek akıp gidiyorlardı. Eli pantolonumun düğmesine gittiğinde daha fazla dayanamayıp elini ısırdım. İnleyip aniden elini ağzımdan çekti. Onu tekrardan itelemeye çalışırken bu sefer de sağ yanağıma tokat attı. Bir anda beni tutup pantolonomun düğmesini bir çırpıda açtı. Ben hem ağlıyor hem de onu itmek için hâlâ direniyordum. Pantolonumu tutup aniden aşağıya sıyırdığında bana pis gülümsemesini de atmayı ihmal etmedi. Bitti. Buraya kadarmış yaşantım, zaten bundan önce de hiç yaşantım olmamıştı ki! Yaşamak kelimesinin 'Y' sini bile yaşayamamıştım ben. Sadece berbat olan hayatıma asla unutamayacağım yeni bir olay eklenecekti. Hepsi bu.. ••• 'Yaşamak'.. tek kelime, üç hece ve yedi harf. Bu kelime benim hayatıma o kadar uzak ve yabancı ki.. Ben, hiçbir zaman diliminde, bu kelimeyi yer edinmedim, edinemedim. Çünkü ben, hiçbir zaman yaşayamadım.. ölüydü, benim ruhum, bedenim, hislerim.. Sessiz çığlıklarım, çaresiz ağlayışlarım, bitmeyen özlemlerim, karşılıksız sevgim, hepsi benim yüreğimde.. # İYİ OKUMALAR # - Eyl 2016 -

Bir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can daha emrediyordu gökyüzünden.... ...... "Ben istersem nefes alır,ben istersem yaşayabilirsin güzelim, sen diye birşey yok ilya,sen ve sana ait olan herşey bana ait küçüğüm" Acı oydu, acı adamın duygusuzluğuydu,acı daha o doğmadan emanet edilmişti ellerine... "En acı ölüm ruhunun öldürülmesidir" Onunda ruhu ölmüştü ardından bedeni esir olmuş gücünü yitirmişti yavaşça... İLYA SOYKIR; Ateşin küçük kurbanı... Üç ay içerisinde tüm ailesini kaybetmiş,bu koca dünyada Onu acılar içinde ölüme sürükleyen duygusuz bir adamın ellerinde esir olmuştu... ölümü tatmak için çırpınıyordu ilya,her gece gözlerini parçalayan damlalar akmak için emir almışken, ölümü kara kalemle kalın bir kitaba not edilmiş. gerçekleşmeyi bekliyordu sadece... ATEŞ KARAHANLI; Acının, duygusuzluğun, ölümün beden bulmuş haliydi.. O acıdan yaratılmış,intikam ateşiyle büyümüş içindeki acımasızlığa tutunarak gelebilmişti bu yaşına kadar... İçindeki intikam ateşini bu minik bedenden çıkartmak için üstüne acımasızca abanırken,güçsüz çığlıklar duvarlara çarparak isyan edercesine Kaçıcak yer arıyordu. daha fazla direnememişti küçük bedeni... Kaderle iş birliği yapan ölüm emri,küçük kızı bu hayattan silmek için adamın Emirlerine itaat ediyor,onun gölgesine boyun eğiyordu tam anlamıyla... +18 bölümler olucaktır lütfen bunun bilincinde olarak okuyunuz

"Bir süre misafirim olacaksınız küçük hanım." Kadın kaşlarını çattı. Misafirlik rızaya bağlı olan bir şeydi ve bu adam onu zorla alıkoyamazdı. Hem küçük hanım da ne demekti? Öyle ufak tefek görünüyordu güçsüz bulmuştu her halde. Oysa o hiçbir zaman vur enseye al lokmasını bir insan olmamıştı. "Bu konuda sizinle hemfikir olduğumu sanmıyorum. Hem izin de almıyordum, nezaketen sormuştum." "Benim yumuşak tavrımdan cesaret alıp bana diklenip durman sinirlerimi bozuyor. Beni sinirlendirmek istemezsin." Hande adamla göz göze geldiğinde içinden onu sinirlendirmek istemeyeceğini kendisi de onayladıysa da bu adam onu korkutup geri çekilmesine neden olacağını sanıyorsa, avucunu yalardı. "Bana pek de korkutucu biri gibi gelmediniz. Neden sizi sinirlendirmemek için özel bir çaba harcayacakmışım? Üstelik buradan çıkıp gittiğimde bir daha beni görmeyeceğiniz için sinirlenmezsiniz de işte. Tabii sinir stres sağlığa zararlı, bence gitmem sizin için de benim için de en mantıklı karar." Semih istemeden bir an güldü ama sonra tekrar sert ifadesini takındı. Bu karşısındaki ufaklık dünü hatırlıyor olsaydı böyle boyundan büyük laflar etmezdi. Yine de ona dün geceyi hatırlatmasa bile kim olduğunu öğretebilirdi. "Korkman gereken biri olduğuma emin olabilirsin." *** "Ben senden nefret edemem ki, ancak yeniden ve yeniden sevebilirim." Dikkat! Mafya Var! - Yeniden Sevmek (Kapak tasarım: @marigrma ) Kendisine çok teşekkürler :)

Zorlukla doğan bi aşk bu gece benimle yatıcaksın ne diyosun sen seninle falan yatmiycam cok biriyle yatmak istiyosan git kendi sürtüklerinle yat ben sürtük değilim Öylemi küçük hanım

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

''Barlas Poyrazoğlu '' Siyahın nasıl daha siyah ve nasıl daha çekici olabileceğini varlığıyla kanıtlayan, güçlü, asi ve sert bir adam. ''Beyza Güçlü'' Soyadının aksine o kadar da güçlü olamayan, giydiği forma gibi bembeyaz saf ve masum olan, buna rağmen siyahın içindeki yalnızlık ve karanlıkta kaybolan, gittikçede siyaha bulanan bir kız. Peki onları bir araya getirecek olan şey bir tesadüf müydü, yoksa kaderin büyük bir cilvesi mi? Kimse bunu bilmiyordu. Ta ki zamanla ortaya çıkana kadar...

🎼 "Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin." Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini takip etti. Hemen ayak ucuma gelerek diz çöktü. "Bu senin," dedi, ayak bileğimi hafif bir dokunuşla kendine çekerek. "Cennet ile cehennem arasında sallanmalı sağlayacak küçük bir hediye." Zincirin klipslerini açarak bileğimin etrafına sardı. "Her adımında ayak bileğinde sarsılacak ve en sonunda olmak istediğin yeri sana gösterecek." Halhalı ayak bileğimin etrafına dolayarak başını öne eğdi. Dudaklarını bileğimin üzerine bastırdı. Boğuk bir ses yankılandı dudaklarından ama kelimelerini seçemedim. "Cennetini bul." ❥ Kapak tasarımı: E-Rabbit

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

17.YAŞIMA HİTABEN, İnsanlara güvenini kaybetmiş, delirmemek için çabalayan, hayata tutunmaya çalışan genç kız adına... ... ⚠️Kimse kitap içinde ahlak bekçiliği yapmasın, senin tarzın değilse okumayabilirsin. ⚠️Okuyabilmen için felsefe ne demek bilmen gerek, insan psikolojisini anlamayı sadece empati sanmaman lazım. ⚠ +18 psikoloji ve Cinsellik içermektedir. Mafya kitabı değildir. ⚠️Kitabın konusu ideal aşk değildir. Süreç içerisinde etkileşim söz konusu olacaktır sadece. 🍷 Uçurum kenarındaki o evde başlamıştı herşey. Annesi, Türk bir adamla evlenen Alexsandra Reha Evans, annesinin ölümünden sonra büyük bir zihin karmaşasına girer. Zamanla, yaşadığı hayata isyan eden bir sese sahiplik eder zihni. Şeytan! Zihninin derinliklerinden ona fısıldıyordur. Yaşam ve ölüm arasında, kendine bir yol belirlemeye çalışan genç kadın, yıllar sonra kendini bir adamın kollarındaki huzurda bulur. Fakat, o huzur tehlikedir! Kendine aşık bir kadın, başkasına ne kadar ihtiyaç duyabilir? Tutkusu kendine, aşkı kendine, şehveti kendine olan, kendine hayran bir kadın, başkasının bedenine dokunmasına izin verir mi? Peki ya, şeytanla yaptığı iş birliği bir gün ortaya çıkarsa? ... "Ben şeytanın kölesiydim, sense şeytanın tutkusuna köleydin!" 22/08/2020 => BAŞLANGIÇ 03/11/2021= FİNAL.

"Sen benim için hep Aselsin." Değildim. Ben Asel'in tam tersiyim artık. Ben, Bensuyum. Umarım Zehirli bir balsındır Asel. Çünkü ben senin tam tersinim. Ben Bensuyum. Yangının getirdiği ayrılığa kadar biz bir yerlerde beraberdik.