Wattys 2023 Kazananı - En iyi Karakterler Ödülü İşaret parmaklarımız havaya kalktığında birbirimizi işaret ettik. "Sen!" dedik aynı anda. "Sen menžel'sin!" Odanın içinde bir perdenin açılma sesi duyuldu. Bu, yeni başlayan oyunumuzun ilk perdesinin sesiydi. Senaryolar yazıldı, oyuncular seçildi, ruhlar beden bulmak için şekil değiştirdi. İşte şimdi başlıyordu. Perde kapandığında gerçek yüzünü göster bana, Ya da oyna bir daha. Maskeler gerçeği yeniden saklandığında, İnan, hazırım bir daha kanmaya. "Hayat bir oyun. Bir planın yoksa onun parçası olursun." Sevgili seyirciler, oyunun başlamasına dakikalar yok. Uzun bir zamandır oyunun içindesiniz. ❝İyi seyirler!❞

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

...Ben kendimi döner sandalye'ye atıp yayılırken, onu iyice sinirlendirmiş olmanın keyfini çıkarıyordum. Bir elini koyu kahve saçlarına daldırarak sakinleşmeye çalıştı, ama bu işe yaramayınca hızla oturduğum koltuğa doğru gelip ellerini kol koyma kısımlarına yasladı-ki bu sadece iki saniye sürmüştü.- Elleri kenarlıkları sıkarken gerilen kol kasları yerine iyice yüzüme yaklaştırdığı yüzüne odaklanmaya çalıştım. Hırsla "Seni bir kere kendime aşık ettim, kadın!" Dedi. Ama bana hırlamış gibi gelmişti. Yakınlığı yüzünden gelen heyecanımı bastırmaya çalışarak ve bunu ona belli etmeyerek kaşlarımı kaldırdım, "Yani?" Dedim. Ah, gözleri siyah değil koyu kahveymiş. Oysaki uzaktan siyahı andırıyorlardı. Gözleri kararlılıkla parladı,"Yanisi şu; seni tekrar kendime aşık edeceğim." Bu durumdan keyif aldığımı belirtecek şekilde sırıttım ve ekledim "Öyle mi? Bunu nasıl yapacaksınız çok merak ediyorum pek sevgili ex kocacığım?" dedim sonunu bastırarak. Bana yaklaşmasıyla tüm siniri balonla patlatılmış gibi sönerken gözleri bu sefer sevgiyle parladı. Bu bana eziyet ama.. "Tıpkı önceki gibi. Yavaş yavaş ama bir anda. Sen hala aynı kadınsın, bu zor olmasa gerek."derken yavaşça geri çekiliyordu. Sonra birden muzipçe sırıttı ve "Hem unuttun mu karıcığım? Bizim bir oğlumuz var." Dedi ve ben sinirden çığlık atıp onu tekmelemeye çalışırken yine sinir olduğum bir şekilde iki saniyede -bundanım olsa sırtım yere gelmez he- geriye çekilerek ona vurmamı engelledi "Sen de amma hırçınlaşmışsın ya" diyerek ve ona vuramadığım için dalga geçerek odadan dışarıya çıktı. Ve lanet olsun ki bunun doğru olup olmadığını öğrenmek için önce o kaydı izlemem sonra da tüm geçmişimi hatırlamam gerekiyordu ki yine lanet olsun ki sonuncusu için bir cadıya ihtiyacım vardı! Ayrıca kesinlikle benden 5 yaş büyük gösteren o şahıs

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."