"Bir sen eksiktin!" dedim sinirle soluyarak. Yere düşen telefonumu alıp hızla kalktığımda kolumu tuttu. Bakışlarım önce kolumu tutan eline oradan yavaşça yüzüne tırmandı. "Ne bu şimdi? Bırak kolumu." Yüzünde değişmeyen ifadesiyle öylece durdu. Birkaç saniye yüzümü taradığında yanındaki adama döndü. "Aç kapıyı." Sağımızda duran siyah büyük minibüsün kapısı açıldığında kolumu kurtarmak istedim ama sert olmamasına rağmen tutan eli buna izin vermedi. "Benimle geliyorsun."

Adımlarım sokakta yankılanırken, beni baştan aşağı saran korku nefesimi kesti. Adımlarımı durduğu yerde, ne yapacağımı bilmez halde sağa sola bakındım. Duyduğum silah sesi, kulaklarımda uğuldarken,bir el beni boşluğa çekti.

Ya birinin ölen sevgilisine benzeseydiniz ve o biri sizi hiç rahat bırakmasaydı. Bıkar mıydınız yoksa hoşunuza mı giderdi?

❝Bana ihtiyacın olmadığı sürece benimle konuşmazdın, sadece yapamadığın ödevler, anlamadığın dersler söz konusu olduğunda yüzüme bakardın. Bunun ne kadar kırıcı olduğunu anlayabiliyor musun? Seni bu yüzden red ettim. Şimdi benim sana ihtiyacım var, bana yardım etmen gerek. Bu şekilde anlaşabiliriz.❞

"Nolursa olsun... Hep arkandaki gölge olacağım ben senin. Git de desen kal da desen ben hep olacağım. Kimse üzemeyecek seni Nazlı Naz'ım." Gülümseyerek yine onu düşünmeye başlamıştım. Kendi hayatımı düşünmek gibi bir seçeneğim daha yoktu çünkü benim hayatım da o'ydu. Ve ben yalnızca onu düşünmekle yetiniyordum. Bu sonsuza dek de böyle sürecekti.

Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür!. Kurgu cringe gelebilir çünkü, bu kurguyu ciddi olarak yazmıyorum. Sadece kafa dağıtmak için.. Saçma yorumlarınızı kendinize saklayın:) "Peşimi bırakmıyordu. Beni gizlice gözetler ve yalnız olduğumda sıkıştırırdı. Ondan sürekli kaçmaya çalışıyordum. Ama nafile vazgeçmiyordu. Beni iyice takıntı haline getirmişti. Ondan korkmaya başladım.."

Eğitimle başlayan bir hikaye, neyle sonuçlanabilir ki...

~𝑩𝒂𝒏𝒂 𝒚𝒂𝒓𝒅𝜾𝒎 𝒆𝒅𝒆𝒓 𝒎𝒊𝒔𝒊𝒏? ~𝑵𝒆 𝒌𝒐𝒏𝒖𝒅𝒂? ~𝑺𝒂𝒏𝒂 𝒂𝒄̧𝜾𝒍𝒎𝒂 𝒌𝒐𝒏𝒖𝒔𝒖𝒏𝒅𝒂:') 𝐛𝐮̈𝐲𝐮̈𝐤 𝐲𝐚𝐫𝐚𝐥𝐚𝐫 𝐚𝐥𝐦𝛊𝐬̧𝐥𝐚𝐫𝐝𝛊 𝐤𝛊𝐳𝐥𝐚𝐫 ~𝑩𝒆𝒏 𝒔𝒆𝒏𝒊 𝒄̧𝜾𝒈̆𝒍𝜾𝒌𝒍𝒂𝒓𝜾𝒏𝒅𝒂 𝒕𝒂𝒏𝜾𝒅𝜾𝒎 ~𝑺𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒏𝒊𝒎 𝒐𝒅𝒂 𝒂𝒓𝒌𝒂𝒅𝒂𝒔̧𝜾𝒎𝒅𝜾𝒏 ~𝑺𝒆𝒏𝒅𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒌𝒍𝒆𝒎𝒆𝒛𝒅𝒊𝒎 𝐁𝐢𝐫𝐛𝐢𝐫𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐩 𝐲𝐚𝐧𝛊𝐧𝐝𝐚 𝐝𝐮𝐫𝐝𝐮𝐥𝐚𝐫 ~𝑩𝒆𝒏 𝒔𝒆𝒏𝒊 𝒐 𝒉𝒂𝒍𝒅𝒆 𝒈𝒐̈𝒓𝒎𝒆𝒚𝒆 𝒅𝒂𝒚𝒂𝒏𝒂𝒎𝒂𝒛𝒌𝒆𝒏 ~𝑺𝒂𝒅𝒆𝒄𝒆 𝒐𝒏𝒖 𝒌𝒐𝒓𝒖𝒅𝒖𝒎 ~𝑨𝒎𝒂 𝒃𝒆𝒏𝒊 𝒐𝒓𝒅𝒂 𝒃𝜾𝒓𝒂𝒌𝒕𝜾𝒏 𝐀𝐦𝐚 𝐤𝐢𝐦 𝐛𝐢𝐥𝐞𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫𝐝𝐢 𝐤𝐢 𝐛𝐢𝐫𝐛𝐢𝐫𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐞𝐧 𝐛𝐮̈𝐲𝐮̈𝐤 𝐫𝐚𝐤𝐢𝐩𝐥𝐞𝐫𝐢 𝐨𝐥𝐮𝐜𝐚𝐤𝐥𝐚𝐫𝛊𝐧𝛊 ~𝑲𝒆𝒔̧𝒌𝒆 𝒐 𝒈𝒖̈𝒏 𝒃𝒂𝒚𝜾𝒍𝜾𝒑 𝒔𝒆𝒏𝒊𝒏 𝒐𝒅𝒂 𝒂𝒓𝒌𝒂𝒅𝒂𝒔̧𝜾𝒏 𝒐𝒍𝒎𝒂𝒔𝒂𝒚𝒅𝜾𝒎 𝐁𝐢𝐫𝐛𝐢𝐫𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢 𝐤𝛊𝐫𝛊𝐜𝐚𝐤𝐥𝐚𝐫𝛊𝐧𝛊 ~𝑲𝒆𝒔̧𝒌𝒆 𝒐 𝒈𝒖̈𝒏 𝒄̧𝜾𝒈̆𝒍𝜾𝒌𝒍𝒂𝒓𝜾𝒏𝜾 𝒅𝒖𝒚𝒎𝒂𝒔𝒂𝒚𝒅𝜾𝒎 𝐁𝐢𝐫𝐛𝐢𝐫𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐧𝐞𝐟𝐫𝐞𝐭 𝐞𝐝𝐢𝐜𝐞𝐤𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢 ~𝑲𝒆𝒔̧𝒌𝒆 𝒔𝒊𝒛𝒊𝒏 𝒆𝒗𝒊𝒏𝒊𝒛𝒆 𝒈𝒆𝒍𝒊𝒑 𝒔𝒆𝒏𝒅𝒆𝒏

Klasik ama komik olan o kitap