Ormanın içinde uyanan bir kız ... Hafızası silinmiş bir kamp dolusu insan ... Dövmelere göre ayrılmış gruplar ... Savaşın eşiğinde bir ülke ... Carmen Byose, ormanın ortasında uyandırıldığında karşsında kendisine doğrultulmuş bir tüfek namlusu görmeyi hiç beklemiyordu. Gittiği yerde hafızası silinmiş bir kamp dolusu insanla yaşaması ve onlara uyum sağlaması beklenirken kendisi de hiçbir şey hatırlamıyordu. Ancak onlardan farklı olarak Carmen grubunu ve belki de oradaki yaşamanı belirleyen en önemli şeye; ön kolundaki dövmeye sahip değildi. Bir hata sonucu mu oraya düştüğü bilinmezken onun bu garipliğinden çekinen ve ne yapacağını bilemeyen kampa ve lidere karşı kendisini korumak dışında bir gayesi olmaz. Geldiği yere kaçıp ormana sığınırken sürekli etrafında dönen olaylara ve kendine dair yeni şeyler öğrenir. Dövmelerin temsil ettikleri , kamp sistemi , kendi geçmişi ve düşmanları ... Carmen, kampta ve sonrasında namlunun ucunda yürümeyi bırakmazken kendi sınırlarını zorlamak, benliğini keşfetmek ve süregelen savaşta yer almak zorundadır. Bilinmezliklerle ve ters köşelerle dolu, fantastik ve bilimkurgunun karması olan kitapta uzun soluklu bir macera sizi bekliyor olacak. ***Wattpad Fantasy Tr okuma listesinde (Soluksuz Diyarlardan Kopup Gelenler ) ~Başlangıç Tarihi : 28.06.2020 ~Bitiş Tarihi : 20.09.2020 TAMAMLANDI- Tüm hakları şahsıma aittir.***

Aydın Mahallesi kitabındaki Zeyno'nun hikayesidir.. Olayları daha iyi anlamak için Aydın Mahallesini okumadan başlamayınız🍒

Ey kanadı kırık gül yaprağı. Hem umudum ol , hem de acım. Sonsuz dokunuşlarda ruhumu buladığım. Ansızın çıkıp geldin ya bana? Sanki ruhumu ellerinde bıraktım. ★ ★ ★ "Gözlerin " dedi. Bir süre bakımlı koca ellerini benim heyecandan titreyen bedenimde gezdirip yeniden yüzüme dokundu. Refleks olarak kendi ürkek mavilerimi onun dipsiz bir sis bulutunu andıran grilerine diktiğimde , devam etti. "Sanki bütün dünyaya meydan okuyacak kadar cesur bakarken , bir tek dokunuşumla yavru bir ceylanın bakışları kadar kırılgan bahar kokulum. " Yeniden elleri dudaklarımın üzerinde bir yolculuğa çıktığında , ilk kez yaşadığım bu duygu ile gözlerimi kapatıp beni kendi ve duvar arasında sıkıştırmış adamın bedeninden yayılan alev ile inledim. Zorda olsa dudaklarımdan dökülen tek kelime ile hala kendimde olduğumun bilincine vardım. "Yapma!" "Artık çok geç ufaklık. Bundan sonrası sadece ikimizin cenneti. " ★ ★ ★ Oysa Çocukluğumdun Sen ... Yaşamaya Dair İçinde Biriktirdiğim Ne Varsa...

Müziğin ritmine iki beden eşlik etmeye çalışıyordu tamamiyle herşeyden soyut lanmış sadece birbirlerinin gözlerinin içine hapsolmuş lardı. Bütün kadınlar leylayı kıskançlıkla süzüyordu. Yağız kollarının altındaki küçük ve zarif bedeni kavramışdı sanki kırılgan bir şeyi tutuyordu canını yakmaktan korkar gibiydi . Burnuna yayılan böğürtlen kokusu genç adamı mest ediyordu. Bakışlarını sakınmadı leyladan o kadar güzel di ki o koyu kahvelerde hayat buluyordu sanki. Leyla ürkekce genç adama ayak uydurmaya çalışıyordu. Koyulaşmış zümrütlere bakarken kendin den geçiyordu. Sanki kalbi yerinden çıkıcak gibiydi miğdesindeki kelebekler deli gibi bir o yana bir bu yana uçarken titriyordu genç kadın bu alışık olmadığı duygu fazlasıyla güzeldi. Aşık dı bu adama deli gibi. "Çok güzelsin leyla " Yağız genç kadının kulağına eğilmiş fısıltıyla konuşmuştu kulağına çarpan sıcacık nefesle bayılıcak gibi olmuşdu. Genç adam onu tutuyor olmasaydı kesinlikle yeri boyluyabilirdi.

Değişiklikler..tanımadığım sokaklar, trafik lambası var mı diye kafamı kaldırıp baktığım o en yabancı caddeler. Bana göre güzellikler içinde büyütülmüş insanlarda kaybetme kaygısı daha ağır basar ve benim hiç kaybetme kaygım olmadı. Usulca kendi halinde büyütülmüş yalnızlaştırılmış ve bir o kadar da yıpranmış bir çocuk düşünün her sene öğretmen babasının tahini çıkınca babasının elinden tutup şehir şehir gezen ve yanlarına aldıkları ufacık bir bavulun içine biraz kıyafet ve bir yığın umut sığdıran tek varlığının babası olduğunu sanan17 yaşındaki atlas. Siz hiç tek varlığınızı ufak esen bir poyraz rüzgarında havadaki uçağın yere çakılmasıyla kaybedip 70'li yaşlarındaki babanenize sığınmak zorunda kaldınız mı? Babasının ölümünden sonra eşyalarının içinden çıkan bir mektup bazı yalanlara ışık tutup acımasız ve zorlu engellere boyun eğen izbe bir kahvehanede kötü yollara sapan atlasın umut ışığı mı olacak, intikam ateşi mi?