O şimdi asker: Sapık mısın sen ya? Siz: Abime Abi dışında ne diyebilirim acaba? Siz: Ayrıca ne sapıklığımı gördün abi? Siz: Tamam odamda her gün yatmadan önce üç tur baklavalarına baktığım koreli aktörlerin fotoğrafları olabilir kabul ama bu beni Sapık yapmaz. Siz: Ayrıca sen neden beni tanımamazlıktan geliyorsun? O şimdi asker: Abin değilim. O şimdi asker: Yazmayı Kes! Siz: Kekimi ye beni yeme abi. O şimdi asker: Fotoğraf gönderdi. Siz: Oha! Siz: Sen kimsin ve abime ne yaptın! Siz: Seni pislik! Bu numarayı engellediniz.

🌺 Gizli numara: Asker beyciğim, Asker beyciğim Gizli numara: Bir kere beni si- yani soruma cevap verir misiniz? Gizli numara: Hayat memat meselesi, ölüm kalım, töre namus intikom meselesi hatta Gizli numara: Lütfen Asker beyciğim beni yala- yani yanıtlar mısınız? Askerim aşkım bebeğim: tabi buyurun sorunuzu sorun? Gizli numara: yüzük parmak numaranız kaç? Askerim aşkım bebeğim: benim parmak numaramdan siz ne yapacaksınız? Gizli numara: bizim oralarda erkek için nişan yüzüğünü kız tarafı alırda o yüzden sordum adetler yerini bulmalı değil mi? 🌺

Yarı Texting ☆ İş başvurusunda bulunan İzel Karca bir gece yazdığı mesajları yanlışlıkla başka bir numaraya gönderir ve o mesajlar bir hafta sonra bir'den görüldü olur.. ☆ 03.05.2025 ☆

Polis Bey Ahmet Emir'cim: Nasıl görmedim seni İnci: İşinin başında olduğundan görmemiş olabilirsin İnci: Vurmuşsun adama ters kelepçeyi İnci: Kaşların çatık çatık etrafa bile bakmıyordun. Polis Bey Ahmet Emir'cim: Seni görseydim çatık çatık durmazdı kaşlarım.

*Eski adı: Oyunbozan 2* Ardıç: Bana birini ayarlamaya çalışma artık Ardıç: Beni kimseyle yakıştırma Ardıç: Ben sana âşığım, aptal kız Ardıç: Görmüyor musun bunu?

Hazal'da, Azad'a yaklaşabildiği kadar yaklaşmıştı . Nefesleri birbilerine çarparken de Azad'ın gözlerinin içine bakmıştı. Cebinden çıkardığı ve yıllar önce ona hediye ettiği çakıyı Azad'ın boğazına dayamıştı . Azad ise tek bir an gözlerini Hazal'dan çekmeden elinde tuttuğu çakıyı biraz daha boğazına bastırmıştı . ""Sana bir şans vereceğim . "" Dedi Hazal . Azad'da parlayan gözlerle Hazal'a bakmıştı . Hazal ona şans vereceğini mi söylüyordu ??? ""Aramızda hiçbir zaman gerçek bir karı koca ilişkisi olmayacak ."" Dedi Hazal . ""Son nefesime kadar ne odana ne de yatağına girmem ."" Dedi kan çanağına dönmüş gözlerle . ""Senin için yapabileceğim tek fedakarlıkta konak'tan karşı konağa geçmek olur . "" Dedi yutkunarak . Azad ise başını olumlu yönde sallamıştı . ""Benim sana olan sevdam ."" Dedi Azad . "" İkimize de bir ömür yeter . "" Dedi Hazal'a bakıp tebessüm ederek . Hazal'da derin bir iç çekerek konuşmaya devam etmişti. ""Bana karşı en ufak bir yanlışında da ."" Dedi Hazal . ""Sonu her ne olursa olsun öleceğimi bilsem bile herkesi herşeyi ardımda bırakarak giderim ."" Dedi Azad'ın gözlerinin içine bakarak . Azad'da gözlerini Hazal'ın gözlerinden çekmeden konuşmaya devam etmişti . ""Sana en ufak bir yanlışım olursa ."" Dedi Azad . "" Şu yer gök şahidim olsun ki kendi ellerimle alırım canımı ."" Dedi Hazal'a asla yalnış yapmayacağını ifade ederek . KİTAP YAYINLAMA= 21 MART 2022 WATTPAD PLATFORMUNDA YAZILAN HAZAL MENZİL ADLI İLK VE TEK KİTAPTIR !!! KİTAP'IN TÜM HAKLARI KENDİME AİT OLDUĞU GİBİ DE TÜM HAKLARI SAKLIDIR . ÇALINMASI YA DA BENZERİNİN YAYINLANMASI DURUMUNDA HUKUKİ TÜM İŞLEMLER AVUKAT OLAN ABİM TARAFINDAN VAKİT KAYBETMEDEN BAŞLATILACAKTIR !!!

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Yâre-i Dil serisi 1. Kitap Wattpad'de ilk Aşk-ı Reale isimli kitaptır. Elime aldığım valiz ile odadan çıktım, Elijah daha eve gelmemişti. Şalımı kontrol ederek saçımın görünüp görünmediğini kontrol ettim. Aklımı her ne kadar dağıtmaya çalışsam da olmuyordu. Elijah ile ayrılığımız ağır geliyordu. Rabbim, sen beni bu imtihana karşı sabırlı eyle. Elijah'ın sesini duymam ile onu özlediğimi fark ettim. Büyük aşkımız vardı, hâlâ var. Peki son bulacak mıydı? İzin vermeli miydim? "Camelia!" Sesi özlem barındırırken gözleri gözlerimi buldu. Hemen gözlerimi yere indirerek göz zinasını engelledim. Nefsimle yarışıyor, bana Elijah'a bakmam için komutlar veriyordu. Nede olsa son kez bakacaktım değil mi? Hayır, son da olsa, ilk de olsa, asla bakmayacaktım. Elijah gözlerini valize dikerek, "Seviyorum gitme," dedi. "Seviyorum ama kalamam." Ağlak sesim beni dumura uğratırken hayatımda daha önce bu kadar zorlandığım bir an olmamıştı. "İsteseydin kalırdın!" Sert sesi bana olan kızgınlığını yansıtırken yanan gözlerimi kapattım. "İsteseydin, isteseydin bizi oldururdun." İşte, severken yok olmak mümkündü! Acı çekerken birileri için mutlu olmak mümkündü! Kalp kırıkken en ücra köşelerde sakladığımız sevgi ile yaşamak mümkündü! UYARI - TELİF HAKKI Bu hikâyenin tüm hakları yazarı tarafından saklıdır. 6105 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu gereğince bu eserin izinsiz olarak kopyalanması, başka platformlarda paylaşılması, uyarlanması veya yeniden yazılması yasaktır.

İnsanın en masum olduğu dönemi çocuk olduğu zamanlardır, öyle değil mi? Doğru. Fakat eksik. İnsanın en acımasız olduğu dönem de çocuk olduğu zamanlardır. Kimi çocuk sevgiyle arkadaş edinir, oyunlar kurardı. Kimisi ise tek bir korku salmasıyla etrafına toplardı kendi tebaasını. Ben ve benim gibi çocukların sevgi cumhuriyetine karşı, zorbaların korku imparatorluğuydu aslında durum kısaca. Diyelim ki bir zamanlar çocuktuk. Biz de, onlar da. Lisede de mi çocuktuk? Türlü türlü oyunlar kurarken de mi çocuktuk? İnsanların hayatlarında unutamayacağı anılar bırakırken, hafızalarından kazıyarak silmek istemelerine rağmen bunu başaramıyor oluşlarının sorumlusu olurken de mi çocuktuk? Tuvalete kilitlerken, okulun önünde alay konusu ederken, yapmadıkları şeylerle suçlarken ve hatta manipüle ederek kendilerinden bile şüphe etmelerini sağlarken de mi çocuktuk? Değildik. Ne biz ne de onlar. Bunu inkar edecek insanın vicdanı sorgulanmazdı zaten.

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.