Amelya 20 yıl sonra aslında ailesinin gerçek olmadığını intikam için bebeklerin karıştırılmasına nasıl bir tepki verecek gelin hep birlikte okuyup öğrenelim. HANCIZADEOĞLU ' ları Amelya ' ya yara mı olacaktı yoksa yarabandı mı ?

Alya özer (asil ) küçük yaştan beri ailesinin intikamı için yanıp tututuşur tam herşey bitmişken gerçek ailesi ortaya çıkar. Bütün dengesi alt üst olurken aşk karşısına çıkar

"Sen hep böyle cevap olarak başını mı sallarsın?!" Başımı salladım. Kaşları çatıldı, o güzel mavi gözlerini gözlerime dikti. "Gıcık mısın Aras?!" Bilmem anlamında başımı sallayınca sabır çekti. "Başın kopsun Aras!" Kaşlarım çatıldı. "Tövbe de!" Bensiz ne yapar sonra? Canımı koşulsuz vereceğim o güzel gülümsemesini sundu bana. "Tövbe!" Dediğinde güldüm kısıkça. Güzel gözlüm... •Kitabımda reklam yorumu istemiyorum! Yapanları siliyorum ve engelliyorum!•

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... ''Halide sana deli gibi aşık!'' En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz'in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"

Hayat sınavdı ve sınavlar zorluydu. Benim sınavımsa hayatımdı. Sevdiklerimin bedenimde ve ruhumda açtığı yaralarla onların söz hakkı olduğu hayatımdı... Yirmi bir yaşında bir kızın eğlenmekten başka ne gibi bir isteği olabilirdi? Ama benim vardı, diğer herkes gibi yaşamak... Bugüne kadar birçok şey yaşamıştım. Hepsi de birbirinden kötüydü. Ama hiçbiri beni yıkmaya yetmemişti. Yıkamamışlardı, güçlüydüm; güçlü olmak zorundaydım zira... Kaderin önüme çıkardığı tesadüflerle güçlü olmuştum ben. Ama aklımda bir soru vardı, gerçekten tesadüf var mıydı yoksa her şey kurmaca bir oyundan mı ibaretti? Ben Ayris, Ayris Ekinci. İsmimin anlamı yakamoz demek. Yani geceleri denizin içinde oluşan ışıltı. Ve ben o ışıltıydım, ihtiyacım olansa beni içine alabilecek bir denizdi... Ama o deniz de güvenli değildi ya, fırtınayla mücadelesi hırçın ve asiydi... Fırtına sessizce gelmişti ve hırçınca gitmişti. Ardında bıraktığıysa kaybolan hayatlar ve yitip giden sevdalardı... "Hiçbir sır ebediyen saklı kalmaz Aslı, elbet gün yüzüne çıkar. Görüyorsun işte ne annemin sırrı ne de benim sırrım saklı kaldı. Eğer o gün güçlüysen elbet bir gün güçsüzleşirsin, tüm dengeler altüst olur ve sırlar açığa çıkar. Ne kadar çabalasan da saklayamazsın, çünkü artık sırların elindedir bir zamanlar sende olan silah. Ve sen o silahın namlusuna teslim olursun... "

Kaybettiklerine mahkum kılınmışların hikayesi...

(Mahallemin Polisi hikâyemdeki yan karakterler olan Kurşun ve Nergis'in hikâyesidir! Bağımsız olarak okuyabilirsiniz ^^) Derin nefesler alıp sımsıkı yumduğu gözlerini mümkünmüş gibi daha da sıktı. Biliyordu, buradaydı. Konuşmasına gerek yoktu. Ses çıkarmasına gerek yoktu. Varlığı, bütün her şeyi bir kenara itip ruhunun yanında yer alırken sese gerek yoktu. Nergis, onun geldiğini her zaman hissederdi. Öyle ki Sevda'nın çoğu zaman ona bu konuda takılmasına bile razı olurdu. Öyleydi çünkü. Nedeni veya nasılını bilmiyordu sadece Kurşun geldiğinde Nergis hissediyordu. Sevmek, ne bela bir şeydi böyle. "Nergis." O kulaklarından hiç çıkmayan tok sesi yağmurun sesine karıştığında gözyaşlarına inat başını dikleştirdi ve göz kapaklarını araladı. Gözleri Kurşun'un pişmanlık, utanç ve daha birçok duyguyla harmanlanmış gözlerini bulunca dudakları sanki duygularına inat yukarı kıvrıldı. Mutlu muydu? İnsan sadece mutluluktan mı gülümserdi? Hayır, bazı gülümsemeler içindeki acıyı dışarı vurmak için vardır. Gözyaşı mutsuzluğa, gülümseme mutluluğa esir edilmişti. "Gerçek mi?" Sesini zar zor sindiği derinlikten çıkarıp konuştuğunda Kurşun'un başını önüne eğip yutkunmasını izledi. Söze gerek yoktu işte. Duruşundan anlıyordu artık onu. Genç kızken kalbine işleyen adamı tanımaz mıydı?

BOZKURTUM "Durum nedir üsteğmenim " "Bir şehidimiz var komutanım astsubay kıdemli uzman çavuş Muhammed kamış, emriniz nedir komutanım" "Timi topla ve karargaha gel Üsteğmenim" "Komutanım şehidimiz var onun kanı yerede mi kalacak, komutanım emredin gidip inelim enselerine" "Asker sana emrediyorum timini topla karargaha dön!" "Ben bunu timime söyleyemem komutanım geri dönüyoruz diyemem" "Üsteğmenim destek tim yolda onlar takibe devam edecekler siz şehidimiz alıp dönün " "Komutanım şehidimizi destek time emanet edip bu göreve biz çıkmak istiyoruz" "Beni iyi dinle üsteğmen eğer bir askerin bile tırnağı kırılırsa senden bilirim yakarım hayatını haberin olsun" "Emredersiniz komutanım " Tim merak dolu gözler ile komutanlarına bakıyorlardı ağzından çıkacak iki kelime buraları cehennem etmelerine yetecekti "Komutanım emir nedir?" "Tim karşımda toplan!" Bozkurt Timi komutalarının önünde toplanmış bekliyorlardı bir emir yetecekti kardeşlerinin hesabını kesmek için bir emir herşeyi belirleyecekti "Gelen destek ekibine şehidimizi emanet edip o şerefsizlerin peşinden gidiyoruz anlaşıldı mı"? "Emredersiniz komutanım " "Tim ben bugün bu dağda kanla yazılacak bedel istiyorum duydunuz mu kanla son bulacak başlar leşlerden ayrılacak bugün baş leşten ayrılacak!"

Hayatı boyunca barut kokusunu özlemek zorunda kaldığı için bu kokudan nefret eden bir kız.. HAZAL ERVA BIÇAKÇI.. Yurt dışında tıp eğitimi aldı. Doğduğu çocukluğunu geçirdiği toprakları son kez görmek ve babasıyla son bağını koparmak için geldiğinde hayatın ona hazırladığı sürprizlerden habersizdi. Tek istediği ' Artık parana ihtiyacım yok benim için harcadığın her kuruşu ödeyeceğim ' demek ve İngiltere ye geri dönüp hayatlar kurtarmaktı. Ama hiçbir şey ne bildiği gibiydi ne de planladığı gibi gidecekti... Barut kokusu yüreğine bile sinmiş hiçbir zaman dönmek için değil hep ölmek için yola çıkan bir adam. Yüzbaşı Ateş Özdemir. Bordo berelilerden oluşan Barut timinin komutanı. Vatana ve bayrağa aşık... Dağlara sevdalı.. Ardında bekleyen kim varsa çoktan vedalaştı. Bu hikayedeki kişiler tamamen hayal ürünü olup gerçekle ilgisi yoktur...

"Sadece seni yok etmek istiyorum." dediğinde dudaklarımda kışkırtıcı bir gülüş oluştu. "Öyle mi?" dedim dudaklarına doğru fısıldayarak. "Daha çok beni nefesimi kesene kadar öpmek istiyormuş gibi bakıyorsun." dedim ama bakışlarını hiç değiştirmedi, bana öyle bakmaya devam etti. "Doğru başta amacın gerçekten beni yok etmekti, sonra baktın ki etrafımda bunu yapmaya meraklı insan çok, acıdın mı?" Konuşurken hafif alaylıydım, her bir kelimemde, her nefesimde amacım onu daha da çıldırtmaktı. "Aslında evet, seni ben mahvedecektim ama ortada mahvedilecek bir şey kalmamış." dedi eli çenemi hafif hafif okşarken. Ve onun dokunuşu mahvedilecek bir şeylerin kaldığını hissettiriyordu. Yine de bakışlarım düşmanca kısıldı. "Senin görevin beni korumaktı, değil mi? Dur o da oyundu, doğru ya." 07.04.2023