assaSll
- Reads 12,319
- Votes 1,048
- Parts 10
İnsta: assa.sll0
❝Umut, acının olduğu yerde filizlenip, mutlulukta yeşeren bir bitkidir.❞
"Ben... ben bilmiyorum ya rabbim bu düştüğüm kor dolu kuyudan nasıl çıkacaktım. Bu yolda ben yanmıştım ve daha benim kim olduğunu bilmeyen bir adamıda kendim ile yakmıştım. Belki onayı yoktu. Belki istemiyordu beni. Ben nasıl yük olacaktım onlara?" İçimdekileri kısık sesle dışa vururken farkında olmadan gözlerimi kapatmıştım. Gözlerim acıyordu. Tekrardan düşüncelere dalacakken gelen ses ile öylece kaldım.
"Merak etmeyesin Dîlĝâz ZÊRXÂNÎR senin kim oldugunu biliyorum, neler çektiğini biliyorum. Onayım da vardır bu evliliğe. Seni o kor kuyudan Jiyan ve yeğenlerim çıkaracak. Sen adının yanında benim soy adım olduğu veya olmadığı süre boyunca {Sen bana Emanetsin Zêrxânîr kızı}"
Son dediğini sadece düşündüm;
Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı,
Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı,
Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı,
Beni... Beni sadece enanet olarak görüyordu. Bu canımı yakmıştı.
~|~
Yaşamın Ahengi Kitabımın Yan Karakterleri Olan ❝Poyraz & Dîlğaz❞ için yazılan kurgudur.
Argo & Yetişkin içerik içermektedir. Lütfen uyarıyı dikkate alınarak okuyunuz.