2. KİTABIN YAZIMINA ŞİMDİLİK ARA VERDİM. TEKRAR BAŞLADIĞIMDA DUYURU YAPARIM. Bir gece vakti küçük bir bebek ormana bırakıldı. Ölsün diye götürüldüğü orman ona kıyamadı. Mavi gözleri safirler kadar parlak, Kızıl saçları alev alev yanacaktı. Eşsiz bir güzellikti onun ki, Kem gözlerden uzakta. Bir gece vakti kaybedildi...
İşte o! Uzaktan onu gördüm,sanki kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Uzun boylu, yakışıklı, kumral, yaş almış ama bu onu daha da çekici kılmış,Çocukluğumun Kahraman'ı ve belki de adını bir türlü koyamadığım "ilk aşkım" desem "eski aşkım" desem "platonik aşkım" desem.Ya da hepsi desem.