Nataniel ma obsesję na punkcie tenisa stołowego, zielonej herbaty i swojego najlepszego przyjaciela - Aleksandra. Podczas gdy nawet nie bierze wyjścia z szafy pod uwagę, w jego liceum pojawia się nowa uczennica - prawdziwa piękność, Daria, za którą od razu zaczynają uganiać się chłopcy. Jak więc doszło do tego, że dziewczyna ma na oku Olka, kompletnie ignorując swoich adoratorów? Nataniel sam chciałby wiedzieć. I może chłopak uszanowałby to, że jest na przegranej pozycji, gdyby nie jedna podsłuchana rozmowa i wiele emocji, które dusił w sobie przez bardzo długi czas. Ale jak pozbyć się łatki „przyjaciela", zastępując ją łatką „chłopaka"? Nat ma naprawdę dużo motywacji, by rozkochać w sobie Aleksandra, a pomoc ekscentrycznej nowej znajomej może mu to znacznie ułatwić. Tylko jaką cenę będzie musiał zapłacić za to wszystko? I czy naprawdę będzie warto? • Opowieść jest tylko i wyłącznie mojego autorstwa! Nie zgadzam się na plagiat i kopiowanie tekstu! Możliwa zbieżność imion i nazwisk jest przypadkowa! Mogą występować wulgaryzmy! • Okładka: @oneyellowbee ©Julia_Care, 2021/2022

Daniel ciągle próbuje ukryć swoją wyjątkowość, jednocześnie burząc własną samoakceptację z każdym dniem. Tymczasem chłopak, który codziennie siada obok niego w autobusie, po prostu włącza głośno muzykę w słuchawkach i nie zawraca sobie głowy rzeczywistością (choć czasem chciałby). Oprócz wspólnego przystanku łączy ich całkiem sporo i może by się o tym przekonali, gdyby tylko spróbowali się do siebie odezwać.

Arkadiusz miał już dosyć słuchania, jak bardzo był kochany.

biegniemy szybko i umieramy młodo

"Sztuka jest po to, aby wyzwolić w nas, uruchomić pokłady przeżyć, które spowodują tęsknotę za pięknem człowieczym". Ks. Mieczysław Maliński Kiedy ekscentryczny i zakochany w Michale Aniele profesor malarstwa każe swoim studentom spędzać wolne popołudnia w Muzeum Narodowym, Antoni najchętniej wywróciłby oczyma, popukał się w głowę i poszedł zapalić. Sęk w tym, że te oczy potrzebne mu będą, by zobaczyć. Sztukę i samego siebie. ♡ wattpad novel by Weronika Pawlak ♡ Wszelkie prawa zastrzeżone! Plagiatu nie toleruję.

Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)

„Będziemy jak rodzina - tą samą krwią połączona. A nasza krew niczym struktura analogiczna - do tych samych celów stworzona. Byliśmy, jesteśmy, będziemy, z prochów powstaliśmy i w proch się obrócimy. W tej różanej herbacie zatopimy smutki, z talerzy zbierzemy ostatnie okruszki. Bo płynie w nas ta sama krew - żółta krew pompowana przez żółte serca. I, możesz mi wierzyć, choć inni jesteśmy, w jednym calu podobni - wszyscy chcemy umrzeć". Istnieje wiele rodzajów pomocy osobom chorym psychicznie - rozmowy z psychologiem, spotkania stowarzyszeń, leki antydepresyjne... Co, jeśli powstanie tajne bractwo, którego członkowie sami przeprowadzają swoje terapie? Pięciu chłopców, pięć dziewczyn. I ten nieszczęśliwy jedenasty element. Przepiękną okładkę wykonała @ValixySn Praca bierze udział w Turnieju Osobliwym 2020 organizowanym przez BractwoOS. Praca bierze udział w Skrzydlatych Oscarach organizowanych przez @z_skrzydlatej_ksiegi w kategoriach: najlepsze profile psychologiczne bohaterów, najlepiej opisana scena śmierci i najbardziej zaskakujący zwrot akcji.

Chcieli wtykać goździki w lufy karabinów. ❝ Żyjemy w świecie atomowych gigantów i moralnych dzieci. O wojnie wiemy więcej niż o pokoju, o zabijaniu więcej niż o życiu ❞ - Omar Bradley Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @glnozyce. © wodna_lilia, 2019

❝Wieczorami chłopcy wychodzą na ulicę❞ Obaj malowaliśmy chodnik kradzioną kredą przy dźwiękach rocka, łamanych nadziei (kreda też się czasami łamała) i łez świata, które na koniec wszystko zmywały. Byliśmy cool, bo siedzieliśmy na krawężniku. ••• okładka autorstwa cudownej @_Neoli_ ¬ praca zajęła pierwsze miejsce w kategorii Opowiadanie w konkursie literackim "Rozgrywki Poetów 2020" organizowanym przez @Stowarzyszenie_UP |_koklusz; lipiec 2020|

„Gilbercie, nie umiałam tańczyć i dobrze o tym wiesz. Myliłam się w krokach, zarówno na parkiecie, jak i w życiu. Potrzebowałam, żebyś mnie poprowadził do melodii, którą znaliśmy tylko my, ale głupio mi było to przyznać." Ślub Prissy ma się odbyć niedługo. Małgorzata Linde postanawia przygotować uczniów z Avonlea do wesela i nauczyć ich tańczyć. Ania modli się, by nie być w parze z Gilbertem. dirry/rubert/shirbert • opowiadanie bierze udział w konkursie „Tylko nie fanfiction!" organizowanym przez grupę @Chwila_Moment ♡ fanfiction do serialu "Ania nie Anna" ♡ story by Weronika Pawlak ♡ cover by @helpfulkatherine (dużo miłości dla tej cudownej pani!) ♡ tragical romance and all?