Ben Ahsley... Ya da Ashley Johnson mı demeliyim? Evet evime bayılıyorum, bulunduğu yere de! İnsan biricik arkadaşıyla kalınca... Jane'i seviyorum! "Ah yine anahtarımı unutmuşum" Anahtar... Anahtar... Her şey anahtarın unutulmasıyla başladı... Ashley lise sona giden güzel ve bir o kadar da akıllı bir genç kız! Sadece biraz umursamaz. Acaba karşı komşularını görünce ne düşünecek? Herhalde uzaydan düşmüş bir meteor olduğunu... Böyle bir aşk tesadüf olamaz...

Küçük bir kız oyuncak bir bebeği almak için ısrar ederse... Acaba istediği zaman bebekten kurtulabilecek mi? Yoksa işi bitti sanıp kenara atsa da bir şeyler peşini bırakmayacak mı? Her bebek göründüğü kadar masum değildir...

Sadece tesadüf olabilir mi? Tesadüf diye bir şey var mı gerçekten? Bunlar daha önce hiç kafa yormadığım sorulardı ama onunla tanıştıktan sonra sorgulamaya başlamıştım. Çünkü o bendim ve ben de o...

''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''

"Senin için o kadar deliren kız varken neden ben?" "Çünkü sen benim için her zaman özelsin ILK VE SON AŞKIM" Jessica umudunu kesmiş ve hayatına normal bir şekilde devam ederken... Ya eskiden hayallerinin aşkı olan adam onu bulur ve hayatının sonuna kadar onunla olmayı seçerse? Bu tatlı aşk sonsuza kadar devam edebilecek mi? Yoksa dış etkenler buna engel mi olacak? Gerçek aşk hiçbir engel tanımaz... "Seni seviyorum Jess" "Seni seviyorum Nialler"

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...