Zihnimin iki ucu var. Bir ucu delilik bir ucu ise uçurum," dediğimde yüzünde dehşet verici bir ifade belirdi. "Ben bir sınırı geçeli çok oldu, kimse fark etmedi." Yüzündeki dehşet ifadesi yayılırken elindeki kalem kağıdın üzerine düştü. Onu kendi düşünceleri içinde bırakıp ayaklandım. Odanın çıkışına doğru yöneldiğimde durdum ve omzumun üzerinden ona döndüm. "Hangi sınırı geçtiğimi ben bile bilmiyorum." Sözümün bitmesi ile beni boğan odanın içinden çıktım. Ve sonra onu gördüm. Beni yoluna acımasızca çekmek adamı. Duvara yaslanmış bir şekilde beni izleyen adamın gözleri gözlerime değdi. Hani az önce bana güven felaketi yaşattı dedim ya uslanmaz kalbim birine güvenmek için yine rayından çıktı. Biraz önce ki ben ile onun karşısında ki kadın aynı değildi. Size zihnimde bir uçurum bir de delilik var dedim ya o adam benim deliliğimin öteki yüzüydü, kimse bilmiyordu. "Uzattığım eli tuttuğun gün sana hiçbir şey eskisi gibi olmayacak demiştim," dedi keskin bir sesle. "Seni içine düştüğün uçurumdan çekip alacağım Ceylin. Ve bu uğurda sınır veya kural tanımayacağım." "Geç kaldın." "Geç kalmadım, asıl her şey yeni başlıyor," dedi elimi tutarken. "Sen artık benim sokağımdasın." Yolumun yoluna çıktığı ilk gün anladım, ona giden yollar kanunsuz sokaklarına çıkıyordu.

Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi, Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı. Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mezara kurban edildi, gömdükleri ruhları birbirini buldu. Kadın tutkun olduğu gücünün, kurban edildiği hırsının ta kendisiydi. Adam zehir saçan kadına aşık olacak kadar kördü. Her nefesleri zehir, her verdikleri nefes panzehirdi birbirlerine. ⚡ Bir namlunun ucunda iki hayat, Ve bir namlunun dayandığı iki şakak, Bu namlunun ucunda verilen savaş, iki hayatı bambaşka yerlere sürdüğünde bu savaşın galibi tek bir şey olacaktı. Ya nefret, Ya aşk. "Bu namlu bir gün birimizin beyninde değil ruhunda patlayacak Neva."

"Elmastan yapılma bir kelebek gibi kalbine kondum, o kalpte paramparça oldum." Bir uçurum kenarında yaşıyorduk bu aşkı, düşmeye yüz tutmuş bedenlerimiz tehlike ve arzunun içinde dans ediyordu. Hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi ama her şey olması gerektiği gibiydi bu aşkın içinde. "Bu aşk bir uçurum," eli belimi okşarken gözleri ruhuma dokunuyordu. "Biz birbirimizden gitmediğimiz sürece bir uçurumum kenarında gezinmeye devam edeceğiz." "Ya ayrılırsak?" "O uçurumdan aşağıya düşeceğiz ve bu aşk bizim mezarımız olacak."