"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Onun bir suçu yoktu.Sadece o aileden olmanın bedelini ödeyecekti. Mafya Abisi ve babasının şiddetinden kaçarken çok yanlış bir kişiye sığındı.Yeraltının en karanlık mafyasına.. Ya intikam için ölecekti ya aşk için. Bu hikayede sürekli ezilen kızı okumayacaksınız.Tam tersine her şeye rağmen ayakta kalan sessiz kalmayan kızı okuyacaksınız. Not: Devamlı olarak yeni bölümler gelecektir. +18 kısımlar mevcuttur.

Organize İşler'de yeni bir dosya. Avcı Operasyonu. Kendisini ne yapıp edip bu operasyonun ortasında bulan genç bir kız. Biraz deli de. Üstelik babası organize işler, amcası ise asayiş büroda amirken. Kendisine aşık bir adamın ismi operasyonun içindeyken, bir başka adamın inadına dosyadan uzak durmuyor. Bunlar yetmezmiş gibi aşk da kapısını çalıyor. Artık emniyetin etrafına sürekli çekilen adımları, onu nerelere götürecek? Çılgın bir ailenin çılgın bir üyesi olan Asude, hayatındaki macera seviyesini daha ne kadar yükseltebilir, birlikte görelim.

O, uyuşturucu içerek kendini acılarından kurtardığını sanıyordu. Ama yanılıyordu. Yanıldığını o da biliyordu. O, uyuşturucu içerek kendini başka insanlardan soyutluyor, kendini karanlığın dibine çekiyordu. O, kendini kurtaracak, o derin kuyunun dibinden başını yukarı kaldırdığında göreceği ufak ışığı bekliyordu. Her ne kadar umudu olmasada... Ama bir gün tesadüfen başını yukarı kaldırdığında gördüğü ufak ışıkla tekrardan yeşerdi umutları. O küçük ışığın onu kurtaracağına inandı. Gün geçtikçe ışık ona yaklaşmaya başladı. Mutlu olmuştu. Fakat sonradan fark etti ki ışık yaklaştıkça küçülüyordu. Işık yaklaştıkça o, onu kendi karanlığına, kendi dünyasına davet ediyordu istemeden. Işık ise ona olan aşkından sesini çıkaramıyordu. Kapak Tasarımı:yagmurkosee

Öğrenciliği ve garsonluğu eş güdümlü olarak yürütmeye çalışan Nazlı, kendi halinde tek başına yaşayıp giden bir kızdır. En yakın arkadaşı Engin ve uzun süredir platonik aşık olduğu Buğra ile doldurduğu küçük dünyası, bir gün çalıştığı kafeye gelen bir müşteri ile bambaşka bir yöne doğru evrilmeye başlayacaktır. (Bu hikâye bir karakter dönüşüm hikâyesidir. Yalnızca komedi ya da yalnızca romantik değildir, dostluk ve sıcacık duygulara da yer verir. Ucundan üzer ama mutlu etme garantilidir. Hemen hemen her bölümde yüzleştiğimiz toplumsal sorunlara birkaç satır mutlaka değinir.) Mavinin Maviyle Buluştuğu Çizgi 2021 Wattys Ödülleri'nde Yeni Yetişkin Dalında finalist olmuştur. 🏆

Meryem'in hikayesi... °PINAR KİTABINDAKİ MERYEM KARAKTERİNİN HİKAYESİDİR° YENİ BİR HİKAYEYE BUYURMAZ MISINIZ? ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Kalbini kırdığım için özür dilerim. Eğer yaptıklarını savunacaksan bil ki karşındayım... Kavgaya karşıyım..." Başını hiç kaldırmadan konuşmuştu. Yüzümdeki gülümseme eşliğinde ona baktım. Ve aklımdakileri düşünmeden söylemiştim. "Hayatta beni anlayan tek kişi sensin..." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mutluluk mu, Suçluluk mu? Bir aşk düşünün saran sizi tepeden tırnağa. Bir çift göz düşünün,içinize işleyen adeta. İnsan hayatın da kaç kere tam anlamıyla aşkı bulabilir.Bulsa bile bulduğunu anlayabilir mi? Anlasa da kader izin verir mi? Fatıma,Ali'yle karşılaştığın da o gözlerin hayatın da çok önemli bir yere sahip olacağını anlamıştı. Aliyse senelerdir başına gelmesinden korktuğu şeyin başına gelmeye başladığını anlamıştı. Peki hangisi kolaydı? Kaçmak mı.... Teslim olmak mı... Sevgin için savaşmak mı?

Bir bataklığın içinde ruhumu kaybetmeye adım adım yaklaşmamın, Kendi kişiliğimi hiçe sayarcasına ayaklarımın altında ezişimin, Alazlanarak benliğimi yok etmemin hikayesiydi bu. Peki, ben bunları engelleyebilir miydim? Kaybolmaktan kurtulabilir miydim? Yanıp kavrulmamak için... Direnmeliydim. Lâkin bu, iki tarafı keskin bir oktu. Her türlü yanıp kavrulacaktım. ~Alya (Göklerin kızı) . . . Not: Prolog bölümündeki mektup 40.bölümde geçiyor.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

-Bak dağ ayısı. Ya hayır ya evet... Cümleme devam edecekken böldü beni. -Ruh hastası mısın kızım sen? Evlenelim diyorsun, ya hayır ya evetmiş. Masanın üstünde duran kollarının bile gerildiğinin farkındaydım. Giydiği siyah kazak boynunu kapatmasa eminim ki kabarık damarları yine patlayacak gibi duruyordu. -Ne olacak evlensen? -- 06062021