Daha 2 aylıkken zengin, soylu bir ailenin kapısına bırakılıp terk edilen bebek Onu kapılarının önünde bulup evlat edinen Asilzade ailesi Ve bu kız yıllar sonra öz ailesiyle karşılaşırsa neler olur Bakalım bu hikayede bizi neler bekliyor ~ Şu hayatta her ailenin bir eksiği vardır. Asilzade ailesinin eksiği ise bir kız evlattı. Papatya Hanım ve Mirza Bey, her ne kadar hep bir kız evlat isteseler de Allah onlara bir kız evlat nasip etmemişti. Ama onlar hiçbir zaman itirazda bulunmadılar; çünkü Allah onlara tam 4 tane aslan gibi erkek evlat vermişti. Hepsi terbiyeli ve naziklerdi... Sevdikleri insanlara karşı. Papatya Hanım her hamile kaldığında, Mirza Bey "belki bu kez kız olur" ümidiyle her zaman heyecanlanmıştı. Ama sonuç her zaman aynıydı. Asla şikayet etmediler bu duruma. "Allah'ın bir bildiği vardır." dediler her zaman. Ve bunu bir süre sonra anlayacaklardı ki: Allah'ın gerçekten bir bildiği varmış.

Gidenin beni bulmadığı bir dünyada toy halimle hayata tutunmaya çalışırken bir gecede tüm hayatım değişti. Attığım çığlıklar susturuldu, gözyaşlarım görmezden gelindi ve canıma can katarak ölümün eşiğine doğru sürüklendim. Yaşatmam gereken bir konumdayken hep ölmek istedim. Tecavüze uğradığım gün, O gün başladı ölüme duyduğum özlem... Ben Beril, soyadının bile öylesine verildiği bir kızım ve bu satırlar gözyaşlarımın hikayesi... **Klişeleri unutup derin bir nefes alın ve Beril ile birlikte mücadele verin! Not: KİTAP İSMİ DEĞİŞMİŞTİR. (Eski isim: ŞEHVETİN ESİRİ)

Önümüze uzatılan kağıtta anladığım ve anlamadığım onlarca madde yer alıyordu. Sorun maddelerin sayısı değil, tüm sorun sözleşmenin konusuydu. "Hayatımızın fırsatı bu! İmzala işte!" Sonunda Eren'in bunaltıcı ısrarlarına dayanamayıp sesimi yükselttim. "Her gün evlenmiyoruz herhalde! Az dur!" Yaramaz ruhuna yakışmayan bir incelik ve sakinlikle kafasını onaylarcasına salladı. Karşımızdaki adam, fırsattan istifade edip konuşmaya dahil oldu. "Maksimum iki ay evli kalacaksınız! Bu kadar kısa süre için vazgeçilmez bir teklif bence!" Derin bir nefesi ciğerlerime çektiğimde yanlış yola doğru evirilmeye başlamıştım bile. Kağıtları önüme çekerken Eren'e döndüm ve hınzır surat ifademle son ikazımı dile getirdim. "İki ay sonra donuna kadar alacağım!"