Henüz bebekken evlatlık verilen Sare Yılkı bunu bilmeden yıllarca zor bir hayat yaşar. Üniversiteyi kazanmasıyla kendine yeni bir hayat kurmak için ailesinden tamamen ayrılır ve Ankara'ya yerleşir. Yeni bir hayat kurmak ister evet ama geçmiş, boynuna çöreklenmiş zehirli bir yılandır. Bir gün geçmiş üst katına bir adam yollar. İşte Dönence'nin notaları ilk o gün yazılır. Bu adam aslında onun hayatına gerçek ailesi tarafından sokulmuş biridir. Bir oyun kurulur. Her şey hesaplanır, sonu bellidir ama bu oyuna beklenmedik bir şey dahil olur; sevda. Her şey bir gece Sare'nin kapısına bırakılan paketle başlar ve Dönence o eski gramofondan tüm Ankara'ya yayılır. Şöyle der Barış Ağabey, "Gün çoktan döndü burada ve ben, simsiyah gecenin koynunda yapayalnız bekliyorum." Zihni ikiye bölünmüştü. İkileme düşmediği tek bir şey varsa o da vicdanıydı. Vicdan mahkemesi bu hayattaki en zorlu mahkemeydi. Sanığı sendin, maktulu sendin. Avukatı, savcısı ve belki de en zoru hakimi sendin. İki amaç uğruna bu yola çıkmıştı; ilk amacı duyduğu andan itibaren ona çok kutsal gelmişti. Ondan birinin canının korunması istenmişti. İkinci amaç ise duyduğu andan itibaren onu dehşete düşürmüştü. Ondan birinin canının alınması istenmişti. Bu eller ya bir can koruyacaktı ya da bir can alacaktı. İşte onun vicdan mahkemesi de böyle başlamıştı. "Geçmişim başka insanların ellerine tutuşturulmuş bir fotoğraf makinesiyle çekilmiş bir fotoğraftı, geleceğim ise benim ellerimde olan bir makineye aitti. Bir fotoğraf değil, birçok fotoğraftı. Acıyla bakan bir yüz değil, kendinden emin genç bir kadındı." ••• Kapaktaki katkılarından, hikayemde hep yanımda oluşundan ve desteğini hiç esirgememesinden ötürü canım kuşum, egmiS Gogh'uma çok teşekkür ediyorum.

*HİKAYEMDE HİÇBİR ŞEKİLDE ŞİDDET, TECAVÜZ, PEDOFİLİ, İSTİSMAR MEŞRULAŞTIRILMAYACAKTIR. HİKAYEM YETİŞKİN UNSURLAR BULUNDURAN BİR KURGUDUR. RAHATSIZ OLACAKLAR İÇİN BAŞTAN DUYURUYORUM. TÜM HAKLARI KENDİME AİTTİR.* "Dizlerine dokunuyorum, sevgilim." Dizlerim dizlerindeydi. Dizlerimi öptü, düşüşlerimi gördü. "Sana dokunuyorum, sevgilim." Dudakları korkularıma ev sahipliği yapan yerdeydi. Dudakları korkularımı yok ettiği yerdeydi. Korkumdan öptü, çaresizliğimden tuttu. "Kalbine dokunuyorum, sevgilim." Kalbim kalbimdeydi. Kalbimi öptü, kalbimi avuçladı, kalbimi parçaladı ama kalbimi hiç bırakmadı. "Ellerine dokunuyorum, sevgilim." Elleri ellerimdeydi. Avuçlarımdan öptü, parmaklarımı tuttu, hiç bırakmadı. "Dudaklarını mühürlüyorum, sevgilim." Dudakları dudaklarımdaydı. Bir yangını söndürdü, kendi yangınını başlattı, her zerrem ona karıştı. Bana dokundu, beni sevdi, beni tuttu, beni bırakmadı, beni mühürledi. Bunun ne olduğunu ikimizde biliyoruz, sevgilim. Bu bir yangın. Bu gerçek bir yangın. BADE ŞANTÜRK ⚖️ GİZ DEVA KASIR 13.12.2020

"Bunlar... Siktir daha çok küçüksün." dediğinde yüzüm düşmüştü bunu fark etmiştim. Ama onu bir aptal gibi istiyordum.Çevre de dolaşan herkesten kıskanıyordum. Üzerime giyindiğim çiçekli askılı elbisenin askılarını indirdim ve bacaklarımdan süzülmesini sağladım. Evet konuşmak için bir dilim yoktu belki ama onu etkileyebilirdim. Belki de benim gibi birisinden etkilenmezdi bilmiyorum. Bacaklarımda duran elbisenin üzerinden bir adım atıp, yanına yaklaştım. Banyodan yeni çıkmıştı ve iri bedeni hala nemliydi. Parmaklarımı beline bağladığı havlunun üst kısımlarında gezdirdim. Kasıldığını anlayabiliyordum. Ellerim kaslı bedeninde dolanırken, elini kaldırdı ve saçlarımı okşadı. "Daha on yedi yaşında olmana rağmen bunları yapman... Çok etkileyici." dediğinde cesaret alıp, tırnaklarımı biraz etine bastırdım. Gözleri kapanırken bir küfür savurdu. "Yapma yoksa durduramam." dedi ve yerdeki elbisemi alıp, kafamdan geçirdi. Ona karşı koyamıyordum çünkü bende yaptıklarımın utancını yaşıyordum. O benim için ulaşılmaz bir ağabeyden ötesi değildi.

"Sen.." Kırılgan bir çiçeği tutarcasına, sol eli belimi kavradı. "Bu ten..." Belimde olan koca eli yavaşca sırtıma oradan ise omuzuma doğru yol aldı ve köprücük kemiğimin üzerinde duran saçlarımı geriye doğru iktirdi. "Bu güneş kıyısı olan saçların." Parmakları, kızıl renginde olan dudaklarıma değince alev gibi yandığını hissettim. "Zehirli ve sarhoş edici dudakların." Parmakları biran olsun yüzünden ayırmadığım gözlerime dokundu. "Beni her defasında yakıp kül eden, su yeşili gözlerin." Parmakları son olarak köprücük kemiğimden elime doğru, kolumda bir yol çizdi. "Bu narin ve küçük eller.." Onun imzasını taşıdığım elimi kaldırıp, dudaklarına götürdü.. Şevkat dolu öpücüğü avuç içime usulca konarken, içimde zelzeler koptu. "Hepsi benim. Her şeyinle benimsin, Emira..."

Sen bana olursun.

18 yaş üstü sahneler vardır. Bu yaşın altında olanlar lütfen okumasınlar. Şimdiden çoook teşekkürler. Seviliyorsunuzzz. ••• Bir Mafya sizi kaçırsa Ve sevdiğini söylese naparsınız? Martha onu sevmeyi seçmişti. Bu kitap onların tutkulu aşklarının Ve zorluklardan nasıl kurtulduklarının hikayesi. Peki ya daha önce hiç görmediğiniz bir mafyayı sarhoşken öper ve size aşık olmasını sağlasaydınız ne yapardınız? Valencia hem kalbini hem de beynini dinlemeyi seçmişti. Bu kitap onların da hikayesiydi. Ve Carl ile Karen, ah onları da okuyup görün. ••• "Eğer şu an bir Peri masalının içinde olsaydık ve sana senden hoşlandığımı söylesem ne derdin?" Biraz sessiz kaldı. Arkasını dönüp bana baktı ve oldukça küçük bir şekilde gülümsedi. "Sanırım ben de, derdim." Tekrar eski yöne dönerken gülümsememi engelleyemedim. ••• Son kez dudaklarını öpüp yanına yattım. Onu kendime çekip sıkıca sarıldım ve burnumu güzel kokulu saçlarına gömdüm. Sessizce mırıldandı. "Seni sevmek istiyorum, beni buna pişman etme lütfen." Gülümsedim. "Etmeyeceğim sevgilim, asla." O da bana sırnaşınca çıplak tenimizin sıcaklığı birbirine karışmıştı.

YETİŞKİN İÇERİK! "Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu. Lavinia çiçekleri ölümlüdür. Dokunduğunda acıtır, canın yanar, öldürür. Benim adım da buydu, ölüm çiçeği. Oda öyle. O benim sevgimdi. O benim hayal kırıklığımdı. O... O benim acımdı.

Dövmesizlerin kabul görmediği bir dünya da ne kadar yaşayabilirdin ? Üstelik dövmenin çıkabilmesi için dövmesiz olan birini öldürmen gerekiyorken. Ben birini öldürmeyi,ailem gözlerimin önünde katledilirken karar vermiştim. Ve bu son da olmayacaktı. Merhametimin son kırıntısını üstünde sürtündüğüm adamı öldürerekte bitirmiştim. Şimdi tüm merhametsizliğim ile heyeti bitirmeye and içmiştim.

Benim hikayem trafik kazası ve kargaların tuhaf davranmasıyla başladı... Mine Yelden... anne ve babası avukat olarak ortak bir dava görüşmesine giderlerken kargaların tuhaf davranışları sebebiyle kaza yaparlar. Hastahane de uyanan Mine anne ve babasının öldüğünü öğrenir aynı zamanda kendini özellerin bulunduğu kimsesiz kişilerin toplandığı Y.U.V.A da bulur. Hadi hep beraber yuvanın yıkılışına eşlik edelim.... Kurgu tabiki de sadece bana aittir. Duyarlılığınız için teşekkürler :) ❤❤😘

Ben Derin Aktaş. Başarılı, herkes tarafından sevilen Avukat Derin Aktaş. Diğer günlerden farklı olmayarak işimi yapıyordum. Davalara giriyor, savunmalar hazırlıyor, müvekkillerimin hayatlarını kurtarıyordum. O gün de aynı şeyleri yapıyordum. Bu sefer ufak bir farklılık vardı. O gün ne müvekkilim sıradan bir müvekkildi... Ne de ben artık Derin Aktaş'tım... ■ ■ ■ Kapıyı kapatıp hızla sırtımı kapıya yaslad ve bir elini kapıya koyup bana yaklaştı. Kocaman açılan gözlerimle ona baktığım sırada yüzünü hızla yüzüme yaklaştırdı. Dudağımda hissettiğim sert baskıyla kocaman açılan gözlerim anında kapanmış, dudaklarım Aras'ın sert hamlelerine karşılık veriyordu. Karşılık vermem Aras'ın hoşuna gitmiş olmalı ki gerilen dudaklarından tebessüm ettiğini hissettim. İstemsizce ben de tebessüm ettim. Aras bir elini belime sarıp beni kendine çekti. Diğer eli ise ensemi kavramıştı. Bende kollarımı Aras'ın boynuna dolayıp öpücüğümüzü derinleştirdim. 22.11.2020 #1 şevk 26.11.2020 #1 hamile 02.12.2020 #1 saldırı 03.12.2020 #3 tutku 10.12.2020 #2 ayrılık