Papatya kokulu sevdiceğime mavi tadında aşk sözlerim... Kendisi anlamaz şimdi buradaki duyguları ancak; Siz okuyun, anlayın derttaşlarım...

Foya; bir dram hikayesi... Aşkı için yıllarca susmuş bir kalp, Aşkını hatırlamadan usulca yeniden aşık olan bir kalp, Yıllarca öldüğünü bilen ama bir türlü vaz geçemeyen başka bir kalp. Garip yalanlarla kurulu imkansız bir aşk ve o imkansızlıkta boğulan bedenler... Foya aşkın başladığı anda dramın devam ettiği bir serüven. Bir vazgeçiş belki başlangıç. Kocaman bir yalanda takılı kalmış bir kalp ve o kalbe aşık olmuş bir yalancının hikayesi...

İnsan birinin yokluğuna alışabilmek için yüzlerce kez kendi varlığından vazgeçmeliymiş.Sahiden alışabilir miydim?Yüzlerce kez vazgeçsem diner miydi göz yağmurlarım?Doyamadığım sen yarım kalmıştı.Geleceği olmasam da geleceği olmalıydı...