Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Μια γυναίκα καμένη από την μοίρα. Ένας άνδρας από το παρελθόν που θέλει να μαζέψει τα σπασμένα κομμάτια και να την κάνει να τον θυμηθεί. Ένα αρχαίο ελληνικό άγαλμα. Ένα ερωτικό τρίγωνο. Τοποθέτησε την λεπίδα στον λαιμό του, κοιτάζοντας τα κλειστά του μάτια. Το ημίγυμνο καλόχτισμένο κορμί του ήταν απλωμένο και ήρεμο στο κρεβάτι καθώς εκείνος κοιμόταν ήσυχα. Εκεί ήταν, η ευκαιρία της να αποδράσει, να ξεφύγει από αυτόν τον εφιάλτη μια για πάντα. Λίγη πίεση, μια κίνηση και θα ήταν νεκρός. Και εκείνη θα ήταν ελεύθερη. Ακόμα και αν ήταν ο μόνος άνθρωπος που της είχε δείξει καλοσύνη στη ζωή της. Ακόμα και αν την είχε υπερασπιστεί περισσότερο από αρκετές φορές. Ακόμα και αν την είχε κάνει να αναρωτιέται για πράγματα που δεν είχε αναρωτηθεί ποτέ. Ακόμα και αν την είχε κάνει να αλλαξοπιστήσει εξ ολοκλήρου. Ήταν ακόμα σκλάβα του. Τα μάτια του άνοιξαν. Η λεπίδα είχε μείνει εκεί. Τα μάτια της ρουφήχτηκαν από τα δικά του και για μια στιγμή ξέχασε πως κρατούσε ένα μαχαίρι έναντι στον λαιμό του. Εκείνος την κοίταξε σοβαρά, σήκωσε το χέρι του και το τύλιξε γύρω από το δικό της. "Κάντο." την προ

~ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ~ Ο Τρωικός Πόλεμος. Η πιο γνωστή, αιματηρή και μακροχρόνια σύγκρουση των θνητών τον καιρό που οι Ολύμπιοι βασίλευαν ακόμη στους ουρανούς. Οι Έλληνες και οι Τρώες μάχονται ασταμάτητα στην πεδιάδα του Ιλίου για τα μάτια της πιο όμορφης γυναίκας του κόσμου: της Ελένης. Κάτω από τα θεόκτιστα τείχη της Τροίας ξεψυχούν ήρωες, παρακινημένοι από τις υποσχέσεις των αθανάτων για αιώνια δόξα και τιμή. Ο Οδυσσέας, ο Έκτορας, ο Αχιλλέας και αμέτρητα άλλα ονόματα, γνωστά και μη, θα γραφτούν στις σελίδες αυτές για να μη λησμονηθούν ποτέ. Δίπλα τους θα σταθούν κι εκείνες οι αφανείς ηρωίδες, που με το κουράγιο και τον δυναμισμό τους θα κερδίσουν μία θέση στην καρδιά του Ομήρου. Η ποθητή Πηνελόπη, η αφοσιωμένη Ανδρομάχη, η πολύπαθη Βρισηίδα. Οι απόκρυφες ιστορίες των παιδικών τους χρόνων, τα σφάλματα, τα τραύματα και οι πανίσχυροι έρωτές τους, θα ακουστούν για να ενώσουν τα κομμάτια ενός χαμένου παρελθόντος για το οποίο όλοι αναρωτιούνται...