Körkütük sarhoş bir kız. Bir bar ve yaşanmaması gereken bir gece. Adamın tek istediği, tenine yüz sürdüğü kadınla sevişmek. Asla daha fazlası değil lakin hep daha fazlası.

Her son yeni bir başlangıç... "Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti. "O bir katil ben ise zavallı bir kurbandım sadece." Yeşil irislerini yumduğunda sıcak bir sıvı yanağından dudaklarına doğru yol aldı. "Kalbimi katletti ve bana sonsuz bir acı bahşetti." ... "Merih..." Diyebildi. Adamın eli kızın ensesi ve sırtı arasındaki bölgede dururken adını işitmek ilk defa hoşuna gitmişti. Zühre'nin savunmasız ve istek dolu çıkan sesi ortamın ambiyansını anında değiştirmişti. İki bedeninin çevresinde hüküm süren ateş çemberinin alevleri artmaya başlıyordu. "Bana ne yapıyorsun?" Zühre sonunda düzgün bir cümleyi zar zor kurarken Merih'in gözlerine bakabilmişti. "Ne yapmışım?" Lakin adamın gözleri hala genç kızın dudaklarında oyalanırken nefesi Zühre'nin yüzüne çarpıyordu. Bu anı her defasında yaşadıklarını biliyordu ve ilk defa sonucu uzaklaşmak olmayacaktı. Yayın Tarihi: 8 Eylül 2021

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

•Yetişkin okurlar içindir. • Hukuk öğrencisi Vuslat Ece Tan'ın hayatı mafya örgütü lideri Devrim Ahver'e aşık olmasıyla birlikte tümüyle değişir. Düğün günlerine kadar her şey yolundadır fakat nikaha saatler kala Vuslat Ece'ye gelen gizemli telefon ona seçim yapma şansı bile sunmamıştır. Düğününden kaçmak zorunda kalan Vuslat için artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. 'Benden geriye kalan hiç kapanmayan bir yara. Yaralar kabuk bağlar sevgili. Sakın koparma izi kalır. İzler; yarayı aratır.' ••• {Kitabın tüm hakları şahsıma aittir.}

İşaret ve orta parmağını kızın göğüs oluğundan hafif sürterek aşağı indi. O tozu bu mükemmel iki göğsünün arasından muhakkak çekmeliydi. Onun kokusunun karıştığı maddenin burnunun deliklerinden girdiğini hayal etti. Ve peşinden onunla deli gibi seviştiğini düşündü. Bu düşünceyle ve karşısındaki şahane varlığın gözler önüne serdiği harika vücudu, sertleşmiş erkekliğini daha da zorladı. Şu an vucudunun her milimini dudaklarında hissetmek, onu tutkudan kıvrandırmak, zevkten çığlıklar atmasını sağlamak istiyordu. ⚓ Kurguda yetişkin içerikli sahneler mevcuttur!

Artık ikimiz de aynı ateşte kavruluyorduk. Gittikçe ona kapılıyordum. Gittikçe ona teslim oluyordum. ❄️ Kurguda yetişkin içerikli sahneler mevcuttur!

"Cennetten kovulan her melek, şeytandan medet umar." Adı Lâin Safderun, attığı her adımda hem korku hem de savaş var. Annesinin onu küçük yaşta terk etmesinin ardından alkolik ve kumarbaz babasıyla küçük evinde hayatını idame ettirmeye çalışan biriydi. Bir sabah aldığı telefonla, gittiği kumarhanede babasının artık yalnızca kartlarla değil; kurşunlarla kumar oynadığına şahit oldu ve babasının borcunu kendi boynuna bir idam ipi gibi geçirdi. Karanlığın içine şarampole yuvarlanan bir araba gibi hazırlıksız, yaralar ve eziklerle girdi. Tan Rayiha'ya kendi ruhundaki tedavi edilemeyecek eziklerle âşık oldu, onun bu karanlığın sahibi olduğunu, borçlu olduğu kişi olduğunu bilerek yaptı bunu. Karanlıkta onun geçmişine dair parçaları ararken, bulduğu parçaların kendi hayatına ait olduğunu fark edemedi. Karanlıkların üzerine güneş doğunca, kıyamet kopunca, gerçek şeytanları gördü. "Sana güvenmiştim," derken, sesim kırgındı. Sadece kırgındım ona. "Asıl şeytan senmişsin." 2018.

Kişinin kalbinde duyguya dair hiçbir şey kalmamışsa bedenin varlığı anlamsızdı. Önce kalbe dokunmadan direk tene değen eller gerçek bir insana değmiş sayılır mıydı? Ya da gördüğü manzara karşısında parıldamayan gözler bomboş bakışların kurbanı olduğu halde canlı mıydı? Dümdüz bir suratla, gülümsemek için çaba sarf etmeyen bir çift dudak başka bir dudakla birleşse ne olurdu peki? Bataklığın en dibinde çığlık atmaya tenezzül etmeyen kişi, sırf ölümü dahi göze alacak kadar mutsuzsa, hissizliği kabul edilir miydi? Beden ruhtan ayrılmak için sadece son bir hamle bekliyordu. Peki ya kişi ufak bir bıçak darbesiyle cılız bedenine tutunmuş incecik ipi koparmak kadar basit bir işlemi yapmamak için direniyorsa? Ya hala bağı olduğunu sandığı ruhu çoktan başka bir aleme göç ettiyse ve ruhundan geriye kalan tek hediye aldığı sayılı, soğuk nefeslerse?..

Kapıyı açıp geçmem için yol verdiğinde gülümseyerek içeriye girdim, karanlık evde yürümeye başladığımda "Kimse yok galiba..." diyerek ona döndüm. Döner dönmez dudakları dudaklarıma kapandı, elleri belimdeki yerini bulduğunda beklemeden arkamdaki duvara yasladı bedenimi. Kalbimde hissettiğim o sızı karnımdan kasıklarıma doğru yol alıyordu. Belimdeki elleri kalçamı kavradığında alt dudağımı ısırdı, dudaklarımdan firar eden çığlığım onun dudaklarının arasında kaybolmuştu. İçimdeki volkan gittikçe büyüdü. Şaşkınlıktan havada kalan ellerimi boynuna dolayarak onu kendime daha çok çektim. Bunu bekliyor gibi bedenini bedenime tamamen yasladığında dudaklarımı ondan ayırarak sert bir nefes aldım. Geceye gölge olan uzun kirpiklerini açtığında gözleri gözlerimle buluştu. "Sen..." Dudaklarıma kısa ve sert bir öpücük kondurduktan sonra geri çekildi. "Sen benim en büyük yangınımsın!" Kalçamda duran ellerini çekerek iki yanımdan duvara dayadı. Dudaklarımızın buluşmasına santimler kala durduğunda elini sağ bacağımın iç kısmından yukarıya doğru kaydırmaya başladı. Tam o noktaya parmaklarını dokundurduğunda gözlerim kendiliğinden kapandı. Hareket etmeyi kesti ve dudaklarıma doğru fısıldayarak konuştu. "Senin tek yangının ben olacağım!" ^^^^^ 19.4.20 Duvar #1