"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

"Ben Karadenizliyim," dedi dudakları tehlikeli bir gülüşle kıvrılırken. "Biz sabahları ilk olarak hırçın dalgaları görmek isteriz." Gözleri gözlerimdeydi, sıcacık nefesi dudaklarıma çarpıyordu. "Ya evimizin manzarasında... Ya da kollarımızda uyanan kadının bakışlarında..." Dudakları ansızın boynuma değdiğinde, titreyen dizlerime söz geçiremeyip onun kaslı kollarına tutundum. Tırnaklarımı tenine batırdığımı fark edemiyordum. "Çok şey istiyorsun gibi geldi bana," dedim kendimi tutamadan. Güldü. Ona çok yakışan, nadiren görebildiğim bir gülüştü bu. "Karadeniz..." dediği anda, başparmağı nefesimi kesercesine dudaklarımı buldu. "Hırçındır. Asidir. Zapt edilemezdir, vahşidir. Derinlerinde ne olduğunu asla bilemezsin. Onun azgın sularında yüzmeye alışkın değilsen akıntısında kaybolur gidersin. Ve sen Hazel... Tıpkı Karadeniz gibisin." Bir KOR EVRENİ Romanı BU KİTAP YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Bu başlık Arhavili adıyla, 2016'da açılmıştır. Bölümlerin yayınlanmaya başlama tarihi 22 Aralık 2023'tür. Wattpad'de ARHAVİLİ adıyla yayınlanan ilk ve tek hikâyedir. * Bu kitapta okuduğunuz bazı kişiler, kurumlar, olaylar ve kavramlar yalnızca hayal ürünüdür. Gerçekle en ufak bir ilgisi bile yoktur.

O gün o hastanede yapılan o hata birbirinden habersiz olan o iki kızın hayatlarını birbirine karıştırmıştı. Ve işte o gün yapılan o hata bir kızı ve bir aileyi uçurumun kıyısına getirdi. ---------------------------------------------------- Alkım hayata küsmüş bir kız. Peki bu kızın hayatı aniden değişirse. Yalnızca hayatı değil ailesi bildiği insanlar aslında ailesi değilse... Gerçek ailesiyle yaşamına hadi hep beraber bakalım. ----------------------------------------------------- Bu Alkım'ın hayata dönüş hikayesi...

"0549******: Umarım iş telefonumu meşgul etmen için geçerli bir sebebin vardır. (20.13) Afra: OHA! OHA! OHA! (20.13) Afra: Koskoca Kuzey Taşoğlu bana cevap verdi. (20.14) 0549******: İş hattıma yazdın çünkü. (21.00) 0549******: Buradan yazan herkese cevap verdiğimin farkındasındır umarım. (21.00)" Yıllardır takip ettiği adama geri dönüş alacağını ummadan yazan bir kadının değişen hayatına hoş geldiniz. 19.10.2023 #HAYRANKURGU #1 15.11.2013 #EĞLENCE #1 15.11.2023 #KISAHİKAYE #1 21.11.2023 #AKSİYON #1 22.11.2023 #GİZEM #1 08.12.2023 #AKSİYON #1 15.12.2023 #DÖVMECİ #1

Nefes alış verişlerim gittikçe azalırken gözlerimin karardığını hissettim. Ağzıma dayanan astım ilacımı hissederken dudaklarımı araladım. Derin bir nefes çektiğimde gözlerimi yavaşça açtım. Gözlerim koyu gözleriyle buluştu. Boynuna sarılıp göz yaşlarımı akıtmaya devam ettim. O her zaman ki gibi ellerini saçlarımda gezdirmeye başladı. Kendinden emin çıkan sesiyle kulağıma doğru fısıldadı. "Sana söz güzelim canını yakan herkesin canını alacağım."

Söylediklerini kabullenmeyerek kafamı iki yana salladım. Ona doğru uzandığımda ellerimi göğsüne koydum. Gözyaşlarım dur durak bilmiyordu. "Hayır, Kuzey hayır! Bana inan, n'olur bana inan! Ben sana ihanet etmedim. Ben Deniz'im, senin Deniz'in. Ben sana asla ihanet etmem. Yemin ederim oyun oynadılar bana, yemin ederim. Ölmüş babamın üzerine yemin ederim. Kuzey, inan bana n'olur sevgilim." Artık ayaklarımda, ruhumda derman kalmamıştı. Yavaş yavaş ölüyordum. Kalbim çürüyor, ruhum kayboluyordu. Kuzey, göğsünde duran ellerimi iterek omuzumdan tutup beni sarstı. Ağlayarak bağırmaya başladı. "İnandım lan sana, inandım! Sevdim." Gözlerinde büyük bir yıkımla baktı. Orada ki tüm anılarımızın birer birer parçalara ayrılışını izledim. "Sadece seni sevdim. Gözüm bir tek seni gördü. Etrafımda milyon tane kız varken, ben bir tek seni sevdim Deniz." Hep hasretle söylediği adımın dudaklarından nefretle çıkışını izledim. Onun gözlerinden akan yaşlar sakallarına bulaşıp kayboluyordu. "Güvendim ben sana. Kendimden daha çok sana güvendim. Neyin eksikti ha? Neyi vermedim de başka adamın koynundan çıkıp geldin bana? Söyle! Daha kaç adamın yatağına yattın lan? SÖYLE! Kaç adamın altında inledin? KAÇ YATAKTA ÖLDÜRDÜN BİZİ LAN SÖYLE!" Omuzlarım son sözleriyle sarsıldığında yer çekimine yenik düştü. Kafamı iki yana salladım. Yapmamıştım, ben ona ihanet etmemiştim. Kuzey'in nefretini kamçılayan gözlerimi ona diktim. O beni tanıyordu ve bana inanmalıydı. Onun ruhunun en derinine yalvarmaya devam ettim. "Yapmadım. Ben sana ihanet etmem! Yemin ederim oyuna geldim. Tuzak kurdular bana." Cinsellik içeren ögeler vardır. Şiddet unsurları içermektedir. 26 ARALIK 2022 tarihinde yazımına başlanmıştır. TELİF HAKLARI NOTER TARAFINDAN ONAYLANMIŞTIR. ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEMLER AVUKAT ARACILIĞIYLA BAŞLATILACAKTIR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA

* İntikam Meleği adlı hikayemin 2. kitabıdır. * Devamı niteliğindedir... ☘️☘️☘️☘️☘️ Satranç hayat gibidir. Her parçanın kendi işlevi vardır. Bazıları zayıftır, bazıları ise güçlü. Bazıları oyunun başında işine yarar, bazılarıysa sonunda. Ama kazanmak için hepsini kullanmak zorundasın. Aynen hayatta olduğu gibi, satrançta da skor tutulmaz. On parçanı kaybedip yine de kazanabilirsin oyunu. Satrancın güzelliği budur işte. İşler her an tersine dönebilir. Kazanmak için yapman gereken tek şey tahtanın üzerindeki olası hamleleri ve anlamlarını iyi bilmek ve karşındakinin ne yapacağını kestirebilmek. _________________________ "Nasıl bırakıp gittin beni ha! Nasıl? Hiç mi sevmedin lan beni?! Nasıl gidebildin, nasıl ayrılabildin benden?" "Her gidiş bir ayrılık değildir. Çünkü bazen ne kadar uzağa gidersen git; yüreğin hep bıraktığın yerdedir." "Ama sen gittin. Beni bırakıp gittin. Yokluğunda ne hale geleceğimi hiç mi düşünmedin..!" "Gitmekle gidilmiyor ki... Gitmekle gitmiş olamazsın; gönlün kalır, aklın kalır, anıların kalır." ___________________________ "Yemin ederim, ilk başlarda kokundan anlamıştım benim için herhangi biri olmayacağını." "Seni seviyorum." "Seni seviyorum." ☘️☘️☘️☘️☘️ Birbirlerine deli gibi aşık olan Adel ve Kerem'in hayatları bundan sonra bakalım nasıl devam edecek... ☘️☘️☘️☘️☘️

ArYa (Ezik Kızın Değişimi) adlı hikaynin 2. Kitabıdır. Ve devamı niteliğindedir. Önce ilk kitabın okunulması önerilir. ********** Kalbime bir hançer gibi saplanan gerçeklerin baş kaldırdığı yerden bakıyorum şimdi hayata. Bu boşvermişlik hissi benim değil. Ne zaman gönlüm ayrılığa düşse, peşinden gelen adım sesleri benim değil. Bu ağlayan gözler, titreyen eller benim değil. Yine ve yeniden düşüncelerimle boğuşurken, kapının açılma sesini duyunca derin bir nefes alarak başımı o tarafa doğru çevirdim. Bu sefer annemdi gelen. "Nasılsın güzel kızım?" diye sorunca tebessüm etmeden yapamadım. Daha nasıl olabilirim ki? "Boşlukta hissediyorum kendimi. Yine." diye cevap verdiğimde, buruk bir şekilde gülümsedi. "Çok sevdin dimi? Gerçekten çok sevdin..?" diye sorarcasına konuştuğunda önüme döndüm hemen. Cevap vermedim. Ama annem cevabını çoktan almıştı. "Onu unutmak için ne yapmalıyım?" diye sordum. Aynı zamanda da başımı kaldırıp ona bakmıştım. Sonuçta annem benden daha tecrübe kazanmıştı. Zamanında onu da bırakan, babam değil miydi sonuçta? Durumlarımız aynıydı. Nasıl katlandı bu acıya bilmek istiyordum. Bana bir süre hüzünle baktıktan sonra; "Kendini binlerce parçaya böl, hepsinden tek tek temizle ve sonra da yeniden birleştir." diye cevap verdiğinde, hafiften kaşlarımı çatarak düşünmeye başladım. Ardından gözlerimi tekrar annemin gözleriyle buluşturup; "Ama bu imkansız." dedim. "Biliyorum." dedi annem hüzünlü gözler eşliğinde. "Unutmak da öyle."

Herşeyin bittiğini düşündüğü anda karanlık bir geceyi andıran gözlerde aşka tutunmak... ------------------------------------------------------------- Esmer teninde dövmeleri çok çekici gözüküyordu. Genelde hep aslan dövmeleri vardı. Merakla, -"Sevgilim senin en sevdiğin hayvan aslan falan mı? Her yerinde aslan dövmesi var."diye sordum. Gözlerini bana çevirip gülümsedi. Herkesin yanında yüzü oynamayan adamın benim yanımda hep gülmesi içimi sıcacık yapıyordu. -"Evet en sevdiğim aslan.Hemde iş dünyasında lakabım böyle." Dudaklarımı 'vay be' dermiş gibi yapıp salladım. Gözlerinin içine bakıp, -"Her yerin kralıyım diyorsun yani."dedim gülümseyip. Küçük bir kahkaha atıp arabaya durdurdu. Dışarı bakınca şirkete geldiğimizi anladım. Riccardo'ya dönünca dikkatli bir şekilde bana baktığını gördüm. Bu kadar dikkatli incelemesinden utanıp gözlerimi kaçırdım. Elini getirip sol göğsümün üzerine koydu. Çenemi nazikçe tutup gözlerimin içine bakarak, -"Benim sahip olmak ve kral olmak istediğim tek yer burası." Dedikleriyle sanki kalbim durdu. Ona en içten gülümsememi gösterdim. Dudaklarımızı birleştirmeden önce, -"Oranın kralı hep sensin." dedim. ---------------------------------------------------------------- Dila Korkmaz & Riccardo Bianchi

normal bir hayata sahip 15 yaşında genç kız. nerden bilebilirdiki hastanede bir hemşirenin dalgınlığıyla başka bir kızla karıştırıldığını. peki bu kızın öz ailesi Adanada çok güçlü bir aşiretse ve dört abi bir ikiz bir kardeşe sahipse.